Το Κόμμα και τα μάτια μας - Το Κόμμα και τα μάτια σας!

Κ

αι φτάσαμε σε μιαν ακόμα κάλπη! Με 96 χρόνια στην πλάτη. Ποτέ βάρος. Φτερά για τον κομμουνιστή. Με την ελπίδα στην καρδιά και το μυαλό πάντα εδώ, μεταφρασμένη σε πράξη και δράση και αγώνα και κόπο και δάκρυα και αίμα. Δεν την περιμένουμε, την κατέχουμε. Με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στο χέρι για την επόμενη μέρα, για κείνο το αειφόρο «πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες». Πολύ μακριά η στάση του ΚΚΕ και των συμμάχων του από την αναμονή στην αριστερή στάση, γωνία ευκαιρίας και bonus, οπορτουνισμού κι αφεντικού. Για να μην περιμένει ο λαός απλώς «τη μεγάλη αλλαγή» και καταδειχτεί η ανάπτυξη του καπιταλιστή αντί να μας παίρνει τη μπουκιά απ' το στόμα, να μας δίνει μια μπουκιά στο στόμα. Αυτό κι αν είναι διαπραγμάτευση...

Πολλά ειπώθηκαν αυτές τις μέρες. Πολύ περισσότερα εκτοξεύθηκαν. Ανεμομαζώματα - διαβολοσκορπίσματα, ξόρκια, ψέματα - τρολιές, μεγάλες κουβέντες, γιγάντιες, δυσανάλογες με τις πραγματικές ανάγκες κι απαιτήσεις του λαού. Σύντροφοι, σύμμαχοι, φίλοι πέθαναν στα πόδια τους κι, όμως, φτάσαμε σ' εκείνη τη μέρα που κανείς, αν έχει πορευτεί με το ΚΚΕ, δεν μπορεί ούτε να ξαποστάσει, ούτε να ξεκουραστεί, κι ας φανώ υπερβολική, ούτε να πάρει χρόνο απ' τη ζωή των άλλων και τη δικιά του για να σκεφτεί κάτι λιγότερο απ' την επόμενη μέρα, την επόμενη μάχη, ίσως την πιο δύσκολη, γιατί θα 'ναι μακριά από την καρέκλα και την κάλπη.

O

λα δείχνουν πως την επόμενη μέρα θα γεμίσουμε μοναχικούς λύκους, παραφωνίες, διαφωνίες, ανθρώπους που θα πυροβολάνε τη σκιά τους κι αναρίθμητους καουμπόηδες στην άγρια Δύση. Οι πολλοί πρόθυμοι για πολλές και πρόθυμες συμμαχίες προθύμων, πάλι το φόβο μας θα έχουν. Σημασία έχει να σταθούμε εμείς άφοβοι στις στρατιές της επόμενης φουρνιάς των απογοητευμένων, των κοψοχέρηδων, των διαψευσμένων. Θα είμαστε κι εδώ κι εκεί, κι όπου χρειαστεί, δίπλα τους και για λογαριασμό τους, θωρακισμένοι ιδεολογικά κι αλληλέγγυοι, να εξηγήσουμε για μια ακόμη φορά, σταθερά κι αδιαπράγματευτα, πως το ΚΚΕ είναι η πραγματική λαϊκή πρωτοπορία κι όχι ανανέωση και καλλωπισμός για να φαντάζει ολίγον σωτήριος κι ο καλός καπιταλισμός. Δεν αλλάζει μασέλες ο λύκος, ούτε πρόγραμμα διατροφής. Και χαμογελαστός και κατηφής περιμένει τους λαούς στην καμπύλη της στροφής, της μεταστροφής κι, αν χρειαστεί, και της διαστροφής. Θα φάει κι ανθρώπους και πολιτισμούς, θα κονιορτοποιήσει ακόμα και σκελετούς πεπερασμένων προσδοκιών.

Μα πάνω απ' όλα, σύντροφοι και σύμμαχοι και φίλοι και συναγωνιστές, έχει σημασία να μείνουμε αλληλέγγυοι συμπολεμιστές σ' αυτόν τον πόλεμο που όλοι βλέπουν, νοιώθουν, κηρύσσουν, αναγγέλλουν, διαισθάνονται, φοβούνται, κλπ. κλπ. αλλά αρνούνται να τον δουν όπως είναι. Βαθιά ταξικός, βάρβαρος και αντιλαϊκός.

E

γινε προεκλογικά, θα γίνει κι αμέσως μετεκλογικά και σε βάθος ορατού τε κι αοράτου χρόνου, ό,τι γίνεται πάντα όπου κι όσο υπάρχει κόμμα του λαού σαν το ΚΚΕ. Κι αυτό που θα γίνει και γνωστό μας είναι και οικείο.

Και αποδεκτό ποτέ δε θα γίνει. Θα μας βλέπουν και θα μας μάχονται σαν το παράσημο των αγώνων που είναι το Κόμμα κι οι χιλιάδες γνωστοί κι άγνωστοι αγωνιστές του. Και θα πιέζουν για να μην υπάρχουμε, αυτοί που ψάχνουν σήμα προσδιορισμού, το σήμα ενίοτε και του προσωρινά ξεχωριστού, πολύ συχνά εντάσσοντας στο βιογραφικό τους κάτι από το κόκκινο που κράτησε όρθια την ψυχή του κομμουνιστή.

Το Κόμμα και τα μάτια σας! Το Κόμμα και τα μάτια μας για να πάνε παραπέρα τα νιάτα του κόσμου κι οι ελπίδες των λαών άνευ εγκρίσεως των δανείων και των ληστών.

Λιάνα  ΚΑΝΕΛΛΗ