Η αλήθεια που ο ΣΥΡΙΖΑ κρύβει

Την πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω παρουσιάζει ο Αλ. Τσίπρας σε άρθρο του στη γερμανική εφημερίδα «Handelsblatt», όπου υπό τον παραπλανητικό τίτλο «Η αλήθεια που κάποιοι σας κρύψανε για την Ελλάδα», αραδιάζει μια σειρά από «ψευτιές», κρύβοντας το τι πραγματικά συνέβη στη χώρα τα τελευταία χρόνια και υπερασπιζόμενος επιλογές της αστικής τάξης της Ελλάδας, στο πλαίσιο της στρατηγικής της ΕΕ.

Σύμφωνα με την αφήγηση που καταθέτει ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ καπιταλιστική κρίση άρα ούτε και κανείς ένοχος για την πρόκλησή της. Ξαφνικά κι απρόσμενα, «το 2010 το ελληνικό κράτος έπαψε να μπορεί να εξυπηρετεί το χρέος του». Στην Ελλάδα, η κρίση δεν αποτέλεσε την ιδανική ευκαιρία για να προχωρήσουν μια σειρά από αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ είχαν προχωρήσει προ πολλού, για την ενίσχυση της καπιταλιστικής κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας, αλλά απλώς «η επίσημη Ευρώπη αποφάσισε να προσποιηθεί ότι αυτό το πρόβλημα μπορούσε να ξεπεραστεί με το μεγαλύτερο δάνειο στην ανθρώπινη ιστορία υπό τον όρο δημοσιονομικών μέτρων ... Ενα πρόβλημα χρεοκοπίας αντιμετωπίστηκε σαν να ήταν πρόβλημα ρευστότητας».

Ο λαός θα πρέπει ίσως να πει κι «ευχαριστώ» στην ΕΕ, αφού κατά τον Αλ. Τσίπρα από διάθεση να βοηθήσει έκανε κι ένα ...σφάλμα! Υιοθέτησε τη«νοοτροπία του κακού τραπεζίτη ο οποίος, αντί να παραδεχθεί ότι δάνειο που παρείχε σε πτωχευμένη εταιρεία "έσκασε", την δανείζει κι άλλα» και από κακό υπολογισμό «έστηνε μια αυτοτροφοδοτούμενη κρίση που υπονομεύει τα θεμέλια της Ενωμένης Ευρώπης».

Ακόμα και γι' αυτήν τη δανειακή σύμβαση το τελευταίο «οχυρό» της ψηφοθηρικής δημαγωγίας του ΣΥΡΙΖΑ, γράφει - κάνοντας γαργάρα τη χιονοστιβάδα αντιλαϊκών μέτρων που τη συνόδευσε - ότι «το κόμμα μας, και εγώ ο ίδιος, διαφωνήσαμε με τη δανειακή συμφωνία του Μαΐου του 2010 όχι γιατί η Γερμανία και οι λοιποί εταίροι μας δεν μας έδωσαν αρκετά χρήματα αλλά γιατί μας δώσατε πολύ περισσότερα χρήματα απ' ό,τι έπρεπε, κι απ' ό,τι είχαμε δικαίωμα να δεχθούμε»!

Αυτός ο εκπληκτικός εξωραϊσμός της πραγματικότητας που βιώνει ο λαός και των ενόχων για τη διαμόρφωσή της, καταλήγει στο γνωστό χαβά του ΣΥΡΙΖΑ που βεβαίως είναι ο χαβάς της αστικής τάξης της χώρας και στη διαβεβαίωση της προσήλωσής του σε στόχους βαθιά αντιλαϊκούς, γράφοντας «το χρέος δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί όσο η ελληνική οικονομία τελεί υπό καθεστώς συνεχούς δημοσιονομικού εικονικού πνιγμού ... Στόχος μας δεν είναι η σύγκρουση με τους εταίρους μας. Στόχος μας δεν είναι περισσότερα δάνεια ή το δικαίωμα σε νέα ελλείμματα. Στόχος μας είναι η σταθεροποίηση, οι πρωτογενώς ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί και, βεβαίως, να σταματήσει η αφαίμαξη των φορολογούμενων που προκαλεί τέσσερα χρόνια τώρα μια μη εφαρμόσιμη δανειακή συμφωνία τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γερμανία».

Μάλιστα, καθησυχάζει ότι αν ικανοποιηθούν οι αξιώσεις που προβάλλει προς όφελος του ντόπιου κεφαλαίου, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δε θα επιτρέψει να ξαναγίνουν τα ίδια. «Γνωρίζω αγαπητοί αναγνώστες ότι πίσω από τις απαιτήσεις για "πιστή εφαρμογή των συμφωνηθέντων" κρύβεται η αγωνία ότι "αν αφήσουμε τους Ελληνες να κάνουν ό,τι θέλουν θα κάνουν πάλι τα ίδια". Κατανοώ αυτήν την αγωνία» γράφει χαρακτηριστικά, δίνοντας τη χαριστική βολή στην όποια προσδοκία διατηρούσε ένα μέρος του λαού για ανάκτηση έστω ίχνους απ' τα δικαιώματα που απώλεσε. Αυτό άλλωστε αποτελεί και προϋπόθεση για το στόχο της διαχείρισης που σκοπεύει να ασκήσει το κόμμα του και που προσδιορίζει στο άρθρο του ως εξής: «Στόχος μας είναι, στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, μια Νέα Συμφωνία για όλη την Ευρωζώνη εντός της οποίας να μπορεί και ο δικός μας λαός να αναπνεύσει ... Με χρέος κοινωνικά βιώσιμο. Με χρηματοδότηση της ανάπτυξης, που είναι η μόνη διέξοδος από τη κρίση σε αντίθεση με την αποτυχημένη συνταγή της λιτότητας που ανακυκλώνει την ύφεση. Με ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής».