"Ένα νέο πρόσωπο για την Ελλάδα - Τι διαφορά μπορεί να κάνει μια γυναίκα;"

Αποκαλυπτική η διάλεξη της περιφερειάρχη Ρένας Δούρου στο Πανεπιστήμιο Princeton, στο πλαίσιο του «πήγαινε - έλα» στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στις ΗΠΑ, αναφορικά με την αλλαγή που υφίσταται η Ελλάδα και με «το ρόλο που θα μπορούσε να διαδραματίσει η σημαντικότερη Περιφέρεια της χώρας σε αυτή την αλλαγή, αφού για πρώτη φορά από δημιουργίας του σύγχρονου ελληνικού κράτους ηγείται μια αριστερή γυναίκα πολιτικός, αιρετή και όχι διορισμένη σε αυτή την υψηλόβαθμη θέση, υπερνικώντας τη στερεοτυπική, σεξιστική προεκλογική εκστρατεία των αντιπάλων της, στα μάτια των οποίων  το να είσαι γυναίκα ήταν μειονέκτημα, ενώ αποδείχθηκε πλεονέκτημα».

Αντιμετωπίζοντας, ακόμη, «την κλασική προσέγγιση του ρόλου της γυναίκας στην πολιτική είτε ως "bitch", στην περίπτωση της σοβαρής, ισχυρής γυναίκας είτε ως "bimbo", στην περίπτωση μιας γυναίκας με χαμηλό προφίλ»! Δεν πρόκειται για μια απλή πολιτική νίκη, αλλά «για νίκη κατά των προκαταλήψεων έναντι των γυναικών. Νίκη κατά του κατεστημένου από το οποίο διεπόταν η χώρα κατά τα τελευταία σαράντα χρόνια, με την εξουσία να μονοπωλούν άνδρες πολιτικοί. Ήταν, επομένως, μια πρώτη ιστορική νίκη για τις δυνάμεις της αλλαγής, για τις δυνάμεις της ανανέωσης του τρόπου με τον οποίο ασκούταν η πολιτική έως σήμερα στην Ελλάδα. Ωστόσο, για την ομάδα μας, για το προσωπικό μας, σήμανε επίσης την αρχή μιας νέας εποχής». Όμως, η φεμινιστική αυτή προσέγγιση φαίνεται να την εμπόδισε να παραστεί ως μάρτυρας υπεράσπισης της Λιάνας Κανέλλη στη δίκη του ναζιστή Κασιδιάρη, αν και υπήρξε και η ίδια θύμα των φασιστικών πρακτικών του.

Αλλά και οι αντιμνημονιακές γυναικείες μάσκες της «έπεσαν» πολύ γρήγορα: Με τον πρώτο προϋπολογισμό για το 2015, ίδιος με εκείνον του προηγούμενου περιφερειάρχη. Η ίδια αντιλαϊκή πολιτική, που θα ασκήσει η νέα διοίκηση της μεγαλύτερης Περιφέρειας της χώρας, που κατέχει τα πρωτεία στην ανεργία και παιδιά στο Λεκανοπέδιο λιποθυμούν, ήρθε  από την πίσω πόρτα. Πολιτική που εξακολουθεί και ενισχύει την εξυπηρέτηση των μεγάλων, οικονομικών, επιχειρηματικών συμφερόντων, ενώ την ίδια ώρα δεν προβλέπει κανένα ουσιαστικό μέτρο για την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων και την υλοποίηση έργων προς όφελός τους.

Η επιτυχία του νέου υποδειγματικού μοντέλου εξουσίας συμπληρώνεται με τη σπουδή της περιφερειάρχη Ρένας Δούρου να καταθέσει αποθεματικά της Περιφέρειας στην Τράπεζα της Ελλάδας, παραβλέποντας την αντίθεση του κόμματός της -πριν εκλεγεί βέβαια στην κυβέρνηση- στις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, αλλά πιστή στο «πάγιο αίτημα των θεσμών» (τρόικα) για τα διαθέσιμα των ΟΤΑ. 

Όσο για τους  αγώνες της ενάντια στις δυνάμεις του νεοναζισμού που εκπροσωπούνται στο Ελληνικό και στο Περιφερειακό Συμβούλιο εξαντλήθηκαν σε παροχές και διευκολύνσεις (παραχώρηση γραφείων κ.ά.) προς το συνδυασμό της Χρυσής Αυγής στην Περιφέρεια, απορρίπτοντας την πρόταση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» να αρνηθεί οποιαδήποτε διευκόλυνση και παροχή στη ναζιστική εγκληματική οργάνωση.

Παρ' όλη την προσπάθεια της ΕΕ να κάνει σημαία την αυξημένη συμμετοχή των γυναικών στα Κέντρα Λήψης των Αποφάσεων,ότι  η αυξημένη  γυναικεία παρουσία στα θεσμικά όργανα θα την κάνει φιλολαϊκή, η ταξική πολιτική αυτής της λυκοσυμμαχίας των μονοπωλίων δεν κρύβεται κάτω από τις φούστες.

Το ενδιαφέρον της ΕΕ για την ανάδειξη γυναικών αφορά αυτές που μπορούν να συμβάλουν στην επίθεση του κεφαλαίου με τη συμμετοχή τους στις κυβερνητικές και άλλες θεσμικές θέσεις, τις οποίες εκπροσωπούν με συνέπεια. Αποκαλύπτεται στην καθημερινή πράξη  ότι η πολιτική δεν καθορίζεται από το φύλο, αλλά από την τάξη αυτών που την ασκούν, πολιτική που δεν πρόκειται να αλλάξει όσες γυναίκες και αν συμπεριλάβουν στα ψηφοδέλτιά τους, στους θεσμούς και στα όργανά τους.

Ο δρόμος για τους εργαζόμενους, άνδρες και γυναίκες, για να βάλουν τέρμα στη βαρβαρότητα που σήμερα βιώνουν, δεν περνά μέσα από τη γυναικεία παρουσία στα όργανα και τους θεσμούς της αστικής εξουσίας και  από τις διαλέξεις στα αμερικανικά πανεπιστήμια.

Περνά μέσα από την ενίσχυση της συμμετοχής τους στο κίνημα, μέσα από την ανάδειξη γυναικών και ανδρών, αγωνιστριών και αγωνιστών, μέσα από την καθημερινή ταξική πάλη, από τη συστράτευση με το ΚΚΕ για αποδέσμευση από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Μόνο τότε θα ανοίξει ο δρόμος για ανάπτυξη σε όφελος του λαού και των αναγκών του. Μόνο τότε θα ανοίξει ο δρόμος για να καταργηθεί η ταξική εκμετάλλευση.

Π. Μπ.