Αποπροσανατολισμός του λαού και συσκότιση της επίθεσης εναντίον του

Το νέο επεισόδιο του διπολικού καβγά που «παίχτηκε» και πάλι σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, στη Βουλή, τη Δευτέρα 6/4, ανάμεσα στα κόμματα της συγκυβέρνησης και τα υπόλοιπα κόμματα της αστικής διαχείρισης, αυτή τη φορά κατά τη συζήτηση για τη σύσταση εξεταστικής Επιτροπής για τα μνημόνια, ήρθε να επιβεβαιώσει με τη σειρά του όσα ήδη από την προηγούμενη βδομάδα κατέγραφε ο «Ριζοσπάστης» για «συναινετικούς καβγάδες», αφού στο διά ταύτα και οι μεν και οι δε «ορκίζονταν» και αυτήν τη φορά στη «συναίνεση» που έχει ανάγκη το εγχώριο κεφάλαιο...

«Για να αντιστραφεί το κλίμα, για να ανακτήσουν οι πολίτες την εμπιστοσύνη τους στη δημοκρατία, οφείλουμε να δώσουμε απαντήσεις απλές, σαφείς, καθαρές, πέρα από συνωμοσιολογίες, και χωρίς πρόθεση ποινικοποίησης πολιτικών θέσεων και πολιτικών αποφάσεων», ανέφερε ο Αλ. Τσίπρας κάνοντας σαφές ότι «δεν είμαστε εχθροί», ενώ πρόσθεσε: «Η εξεταστική Επιτροπή ωστόσο οφείλει να συγκροτηθεί για να διερευνήσει αν πέρα από την υλοποίηση μιας κακής, εμμονικής ή και ιδεοληπτικής επιλογής τελέσθηκαν, εν τέλει πράξεις που είχαν άλλα, μη πολιτικά κίνητρα. Αυτό οφείλουμε να διερευνήσουμε». Ιδού λοιπόν οι αιτίες των μνημονίων: εμμονές, ιδεοληψίες, κακές επιλογές και μη πολιτικά κίνητρα...

Συνεχίζοντας, εξάλλου, την πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας, ο Αλ. Τσίπρας, ούτε λίγο ούτε πολύ, επιτέθηκε στις... «θεωρίες» που λένε ότι «δεν έφερε το μνημόνιο την κρίση, αλλά η κρίση έφερε το μνημόνιο».

Είναι φανερό ότι, αντιστρέφοντας την πραγματικότητα, ταυτόχρονα με την προσπάθειά του να παραπλανήσει το λαό για τις αιτίες που έφεραν το μνημόνιο, θέλει παράλληλα να «βγάλει λάδι» την πολιτική της ΕΕ και τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, που υλοποιήθηκαν στην Ελλάδα από τα μνημόνια με βίαιο και γρήγορο τρόπο, όμως αποτελούν κατευθύνσεις που εφαρμόζονται σ' όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ. Η προσπάθεια αυτή έχει λόγο. Τόσο η εξεταστική Επιτροπή για τα μνημόνια, όσο και οι αντιδραστικές αυτές απόψεις που εκφράζονται, έρχονται ως κουρνιαχτός, ακριβώς την περίοδο που και η τωρινή συγκυβέρνηση διαπραγματεύεται για την επέκταση των μνημονίων και τη λήψη όλων εκείνων των αντιλαϊκών μέτρων που έχει ανάγκη η καπιταλιστική ανάκαμψη.

ΝΔ: "Δεν έχετε δικαίωμα αυτήν την ώρα να λειτουργείτε διχαστικά"

Ο Αντ. Σαμαράς, από την πλευρά του, την ίδια ώρα που τροφοδότησε και αυτός τον αποπροσανατολιστικό καβγά, άσκησε κριτική στην κυβέρνηση ότι φέρνει την εξεταστική σε μία περίοδο που θα πρέπει να εξασφαλιστεί η μεγαλύτερη συναίνεση για λογαριασμό του κεφαλαίου. «Δεν έχετε το δικαίωμα την ώρα που η πατρίδα αγωνιά και πρέπει να μείνει ενωμένη, εσείς, με αυτήν την εξεταστική, να λειτουργείτε διχαστικά. Επιτέλους, κυβερνήστε. Απλώς κυβερνήστε γιατί έως τώρα δεν κυβερνάτε. Αλλά αν δεν θέλετε συναίνεση, θα συνεχίσετε τη σύγκρουση».

Παράλληλα, δίνοντας το στίγμα ότι «όλοι τον ίδιο στόχο έχουμε», διεμήνυσε ότι «η δική μας παράταξη - το ξέρετε - εγγυάται την ευρωπαϊκή πορεία του τόπου. Θέλουμε να σωθεί η χώρα, έστω και την τελευταία στιγμή». Προσθέτοντας ότι «αν αυτή η συμφωνία βοηθάει να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, αν αυτή η συμφωνία βοηθάει τη χρηματοδότηση της χώρας, θα τη στηρίξω».

Μιλάνε για τη διαφθορά, κρύβουν τις πραγματικές της ρίζες

Την δική του «πινελιά» στο σκηνικό συναίνεσης και αποπροσανατολισμού έβαλε και ο πρόεδρος του Ποταμιού, Στ. Θεοδωράκης, δείχνοντας με τη σειρά ότι είναι χρήσιμος για το σύστημα. «Τα προβλήματα»σημείωσε, «δεν τα δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα συνέχισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Βγήκαν για να διορθώσουν τα λάθη και τελικά προσθέτουν λάθη πάνω στα λάθη. Κάπως έτσι φτάσαμε και στα μνημόνια με τις κυβερνήσεις να συνεχίζουν τα λάθη η μία της άλλης».

Η δεύτερη αιτία των μνημονίων κατά τον Στ. Θεοδωράκη είναι «η Ελλάδα της διαφθοράς και της διαπλοκής (...) και οι μίζες». Ομως, προσθέτει, αυτό που πρέπει να διερευνηθεί οπωσδήποτε είναι γιατί «χάθηκε αυτή η τεράστια ευκαιρία», της «εισόδου της χώρας στην ΟΝΕ».

«Αυτές είναι οι παθογένειες που ταλανίζουν τη χώρα και μας έφεραν μέχρι εδώ. Αυτά είναι που θα έπρεπε να δει μια εξεταστική επιτροπή», πρόσθεσε.

Ο δε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής, Α. Ματθαιόπουλος, ανέφερε: «Υπάρχουν ποινικές ευθύνες σε συγκεκριμένα πρόσωπα, τα οποία με τον άλφα ή με τον βήτα τρόπο οδήγησαν τη χώρα στη "μέγγενη" του μνημονίου; Και εδώ η απάντηση -δυστυχώς, για πολλούς εδώ μέσα- είναι, επίσης, καταφατική, διότι όλοι γνωρίζουμε τι έπραξε η προηγούμενη συγκυβέρνηση, ιδιαίτερα τα δύο κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, για να οδηγήσουν για ευτελείς σκοπούς μία ολόκληρη χώρα στη φτωχοποίηση, στις αυτοκτονίες και στα παράγωγα του μνημονίου, τα οποία χαρακτήρισαν αναγκαίο καλό ή εθνικό επίτευγμα». Αποδεικνύοντας ότι τέτοιες λογικές αποπροσανατολισμού από τον ταξικό χαρακτήρα της κρίσης είναι βούτυρο στο ψωμί του φασιστικού μορφώματος που άλλωστε ανδρώθηκε μέσα στη συνθηματολογία για τους «κλέφτες πολιτικούς», τους «300 της Βουλής», τους «προδότες» αφήνοντας στο απυρόβλητο το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Καμία ανοχή στην αντιλαϊκή πολιτική

Στην αντίπερα όχθη, το ΚΚΕ αποκάλυψε ποια είναι η πραγματική στόχευση όλης αυτής της συζήτησης. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Ν. Καραθανασόπουλος επισήμανε από το βήμα της Βουλής: «Η πρόταση για τη σύσταση αυτής της επιτροπής έχει, βεβαίως, το χαρακτήρα του αποπροσανατολισμού τη στιγμή που εκφράζεται μια ευρύτατη συναίνεση στην ανάγκη επίτευξης συμφωνίας της κυβέρνησης με τους εταίρους, δηλαδή ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, στο πλαίσιο της υλοποίησης της πολιτικής και των στρατηγικών επιλογών του ευρωμονόδρομου και σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλιακών ομίλων.

Ετσι, λοιπόν, η σύσταση και η λειτουργία της επιτροπής αποβλέπει στην όξυνση μιας ανούσιας δικομματικής αντιπαράθεσης, στις γνωστές κοκορομαχίες τις οποίες κατά καιρούς παρακολουθούμε. Δεν είναι όμως ο αποπροσανατολισμός η βασική στόχευση. Ποια είναι η βασική στόχευση της συγκεκριμένης πρότασης; Να συσκοτίσει το κύριο πρόβλημα, την αιτία δηλαδή της όξυνσης των λαϊκών προβλημάτων, την αιτία της γενικευμένης επίθεσης ενάντια στην εργατική τάξη και στα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα.

Η αιτία αποτελείται από την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης και τη συνεπακόλουθη αστική πολιτική διαχείρισής της, όπως αυτή κωδικοποιήθηκε από τα μνημόνια. Τα μνημόνια ενσωματώνουν βασικές στρατηγικές επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Δεν μπορεί αυτήν την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης να την αποτρέψει ούτε η συμμετοχή της Ελλάδας σε μία περιφερειακού χαρακτήρα ιμπεριαλιστική ένωση, όπως είναι η ΕΕ, ούτε η κυκλοφορία του ευρώ. Δεν μπορεί να την αποτρέψει η όποια μορφή πολιτικής διαχείρισης, είτε αυτή είναι φιλελεύθερη, είτε σοσιαλδημοκρατική, ή η όποια μορφή οικονομικής διαχείρισης, περιοριστική ή επεκτατική.

Επιδιώκεται, με άλλα λόγια, να συσκοτιστεί ότι αυτή η καπιταλιστική κρίση αξιοποιήθηκε για να φορτωθούν τα βάρη αυτής της κρίσης και της διαχείρισής της στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων,μέσα από τη φοροεπιδρομή, τις μειώσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, τις περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, αλλά ταυτόχρονα να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων, να υπερασπιστεί το καπιταλιστικό κέρδος και βεβαίως να διαμορφωθεί ένα νέο, ακόμα πιο ευνοϊκό έδαφος, για την επερχόμενη καπιταλιστική ανάκαμψη.

Μιλάμε, βέβαια, για ένα έδαφος, το οποίο μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, με τις ανατροπές στα συγκροτημένα εργατικά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, μέσα από την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και τις ανατροπές στο ασφαλιστικό σύστημα, για να γίνει πιο φθηνή η εργατική δύναμη, για να αυξηθεί ο βαθμός εκμετάλλευσης που αποτελεί και τον αποκλειστικό, σε τελική ανάλυση, παράγοντα θωράκισης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων. Πρόκειται, δηλαδή, για τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, τις μεταρρυθμίσεις όπως τις ονομάζετε, οι οποίες είναι αναγκαίες σ' αυτήν τη διαδικασία για να διευκολυνθεί η αναπαραγωγή του κεφαλαίου.

Από αυτή, λοιπόν, την άποψη δεν πρέπει ο λαός να δείξει καμία ανοχή στην κυβερνητική πολιτική. Πρέπει να οργανώσει την πάλη του και την αντεπίθεσή του για αποκατάσταση των τεράστιων απωλειών τις οποίες έχει υποστεί, για να ικανοποιεί τις σύγχρονες και διευρυμένες ανάγκες, στο πλαίσιο γενικότερων ρήξεων και ανατροπών οι οποίες πρέπει να φτάσουν μέχρι το επίπεδο της εξουσίας».

Α.Ζ.