Από την "Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου" στην "Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους"

Kαι το όνομα αυτής "Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους"! Είναι ο επίσημος τίτλος μιας επιτροπής που ξεκίνησε ως πρόταση για "Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου" το 2011 και η οποία τότε διαφημιζόταν ως η επιτροπή που θα καθόριζε ποιο τμήμα του χρέους είναι επαχθές και ποιο όχι για να διεκδικηθεί η μη πληρωμή του επαχθούς τμήματος.

Ανεξάρτητα το αν το χρέος αποπληρωθεί με δόσεις ή τοις μετρητοίς, αν θα κουρευτεί μέρος του ή αποπληρωθεί ολόκληρο, η αλήθεια είναι ότι επίσημα η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί ότι "η Ελλάδα πάντοτε εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της απέναντι σε όλους τους δανειστές και αυτό σκοπεύει να κάνει εις το διηνεκές". Και αυτό είναι φυσικό για ένα καπιταλιστικό κράτος, μιας οικονομίας που λειτουργεί με σκοπό το κέρδος των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου. Γιατί ο διεθνής δανεισμός είναι απαραίτητο στοιχείο της καπιταλιστικής ανάκαμψης και αυτό αφορά όλα τα καπιταλιστικά κράτη, ανεξάρτητα από την οικονομική τους δύναμη. Η τακτοποίηση των χρεών με ρύθμιση και αποπληρωμή τους είναι απαραίτητος όρος για να μπορέσει αυτός ο δανεισμός να συνεχίζεται στο διηνεκές. Το κρατικό χρέος έχει, λοιπόν, τη σφραγίδα του κεφαλαίου. Η ανάγκη για δανεισμό του κράτους δημιουργείται εξαιτίας των φοροαπαλλαγών του κεφαλαίου, των θαλασσοδανείων, των επιδοτήσεων, των δαπανών στους ΝΑΤΟικους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και μια σειρά άλλα ζητήματα που αφορούν ανάγκες του κεφαλαίου και όχι του λαού.

Καμία θυσία για το χρέος των καπιταλιστών

Από τις 12 Μάρτη του 2011 η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, σχολιάζοντας την πρόταση που είχε καταθέσει τότε ο ΣΥΡΙΖΑ για επιτροπή λογιστικού ελέγχου, σημείωνε: "Ο λαός δεν πρέπει να έχει προσδοκίες ότι είναι δυνατό να προκύψουν ουσιαστικά οφέλη γι' αυτόν μέσα από μια κοινοβουλευτική επιτροπή ελέγχου του χρέους". Σε ό,τι αφορά την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ τόνιζε: "Η σύσταση μιας τέτοιας επιτροπής διευκολύνει την κυβερνητική επιχειρηματολογία, που στοχεύει στον αποπροσανατολισμό και στην παγίδευση του λαού σε διλήμματα και αντιπαραθέσεις τμημάτων της πλουτοκρατίας. Για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα το ζήτημα δεν είναι ο επισφαλής διαχωρισμός του χρέους σε νόμιμο, παράνομο ή επαχθές, που θέτει ως στόχο η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Ανεξάρτητα από το πώς μπορεί ο καθένας να χαρακτηρίσει το χρέος, αυτό το διαμόρφωσαν διαχρονικά οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, με τους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς, τις προκλητικές φοροαπαλλαγές υπέρ των μονοπωλίων, τις κρατικές χρηματοδοτήσεις και τα πάμπολλα προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους, προκειμένου να στηριχτεί η περιβόητη ανταγωνιστικότητα, δηλαδή η κερδοφορία και η ισχυροποίησή τους. Οι λαϊκές δυνάμεις για κανένα λόγο δεν πρέπει να δεχτούν θυσίες ή βάρβαρα μέτρα, για κανένα μέρος του χρέους "νόμιμο" ή "παράνομο". Ο περιορισμός της συζήτησης στην αντιμετώπιση του χρέους αποτελεί συγκάλυψη των πραγματικών αιτιών της καπιταλιστικής κρίσης και του βάρβαρου πολέμου που έχουν εξαπολύσει στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα τα αστικά κόμματα με τη συνεργία της ΕΕ και του ΔΝΤ. Η συσσώρευση κεφαλαίων στους κεφαλαιοκράτες, η αναρχία και η ανισομετρία σε όλους τους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας, η διόγκωση των ελλειμμάτων, είναι αποτέλεσμα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της συμμετοχής της χώρας στην ΕΕ. Η επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα εξελίσσεται σε όλες τις χώρες με την ίδια αγριότητα, ανεξάρτητα από το ύψος του χρέους, γιατί στοχεύει να διασφαλίσει την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων".

Γνωστοί από χτες

Απ' την αρχή της κρίσης μια σειρά αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις είχαν αναγάγει την κρίση σε ζήτημα χρέους και διαφάνειας.

Ποιος δε θυμάται ότι στο κέντρο της πλατείας Συντάγματος τις μέρες των «αγανακτισμένων» φιγουράριζε η πρωτοβουλία για τη σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ), που στοχοποιούσε αποκλειστικά τους «διεφθαρμένους πολιτικούς και επιχειρηματίες» και άφηνε απ' έξω το καπιταλιστικό σύστημα που τους παράγει και τους αναπαράγει.

Σε εκείνη την πρωτοβουλία συσπειρώνονταν πολλοί απ' όσους και σήμερα σπεύδουν να χειροκροτήσουν την απόφαση πλέον της προέδρου της Βουλής (από το «Αριστερό Ρεύμα» του σημερινού κυβερνητικού κόμματος ως το χώρο «ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ», από το «Μέτωπο αλληλεγγύης και ανατροπής» ως σοσιαλδημοκράτες με το μανδύα του ανεξάρτητου -π.χ. Σ. Σακοράφα-, κόμματα - δεκανίκια της ΕΕ, όπως οι Οικολόγοι - Πράσινοι μέσω του εκπροσώπου Τύπου τους, Γιάννη Παρασκευόπουλου κ.ά.).

Και τότε, όπως και σήμερα, μιλούσαν για μια επιτροπή που θα ερευνήσει όλες τις συμβάσεις του χρέους για να δει ποιο μέρος του είναι νόμιμο, ποιο παράνομο, παράτυπο ή απεχθές, νομιμοποιώντας στη συνείδηση της εργατικής τάξης ότι ένα μέρος από τα βάρη της κρίσης θα πρέπει να το φορτωθεί στις πλάτες της, αρκεί να εξακριβωθεί με «δίκαιο» τρόπο ποιο θα είναι αυτό.

Οπως σήμερα παρουσιάζουν διάφορους ως ειδήμονες σε ζητήματα χρέους, έτσι και τότε έλεγαν πως κεντρικό ρόλο στο λογιστικό έλεγχο του χρέους θα παίξουν διεθνείς «μη κυβερνητικές» οργανώσεις, όπως η Eurodad, η CADTM, η Bretton Woods Project, η RMF, η Jubilee Debt Campa Ign UK κλπ. Οργανώσεις που έχουν στενές σχέσεις με ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, έχουν πλούσια δράση σε όλο τον πλανήτη προς όφελος διακρατικών περιφερειακών καπιταλιστικών ενώσεων, αποτελούν εργαλείο των καπιταλιστικών κρατών στη χειραγώγηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Στην πλειοψηφία τους πρόκειται για ευαγή ιδρύματα, κάποια μέλη του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ, άλλες χρηματοδοτούμενες από το «ίδρυμα Φορντ», το ταμείο «Ροκφέλερ» και άλλες χρηματοδοτούμενες επίσημα από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Είχαμε σημειώσει και τότε το γεγονός ότι επίσημα αρκετές από αυτές τις οργανώσεις στους στόχους τους περιλαμβάνουν τη «μεταρρύθμιση» της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ. Τέτοιες επιτροπές έχουν αξιοποιηθεί ή και συσταθεί εξ αρχής από σειρά καπιταλιστικών κυβερνήσεων και με βάση αυτές αρκετές καπιταλιστικές χώρες (Φιλιππίνες, Βολιβία, Περού, Βραζιλία, Παραγουάη, Ζιμπάμπουε, Ρωσία, Ισλανδία, Εκουαδόρ) προχώρησαν σε αναδιάρθρωση ή αναδιαπραγμάτευση του χρέους τους, διασφάλισαν τη σταθερότητα του καπιταλιστικού συστήματος, ενώ δεν επήλθε βελτίωση της θέσης των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων.

Μια κακόγουστη φάρσα

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Ν. Καραθανασόπουλος, μιλώντας στις 6 Απρίλη, φέτος, στη Βουλή ανέφερε σχετικά:

"Διεξάγεται μία κακόγουστη φάρσα που ονομάζεται επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους και που, κατά δήλωση της ίδιας της προέδρου της Βουλής, πρόκειται για μία νέα ιστορική στιγμή (...) βεβαίως είναι μια αυθαίρετη κίνηση της προέδρου, που μπορεί να έχει τη δική της ατζέντα και οι εργασίες της να διεξάγονται τη στιγμή που ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης, μετά τη συνάντηση με την Κρ. Λαγκάρντ τόνισε ότι θα εκπληρώσουμε στο διηνεκές όλες μας τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Δεν είναι, εκτιμάμε, η πρόεδρος της Βουλής σε άλλο μήκος κύματος από την κυβερνητική πολιτική και από την πολιτική που ικανοποιεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Γιατί ακριβώς εντάσσεται στην ίδια στρατηγική εξαγνισμού, αθώωσης του καπιταλιστικού συστήματος, ρίχνοντας τα βάρη σε ένα χρέος κρατικό που ξαφνικά έπεσε πάνω στα κεφάλια μας. Ομως, αυτό το χρέος είναι παιδί του καπιταλιστικού συστήματος, ευθύνεται η ίδια η καπιταλιστική ανάπτυξη για το κρατικό χρέος και δεν είναι ιδιομορφία της Ελλάδας".

Γίνεται προφανές πως το πραγματικό ερώτημα για το λαό δεν είναι να επιλέξει πόσο, πότε και πώς θα πληρώσει το δημόσιο χρέος αλλά να μην αποδεχτεί καμία συνευθύνη στην αποπληρωμή του. Να δημιουργήσει τις πολιτικές προϋποθέσεις, να μην αναγνωριστεί από το λαό και να απαλλαχθεί ο λαός από το βάρος αποπληρωμής τους, «διαγράφοντας» όχι ένα μέρος του αλλά το σύνολό του. Πράγμα, βεβαίως, που απαιτεί ρήξη με το κεφάλαιο και την ΕΕ.