ΝΔ-ΠΟΤΑΜΙ-ΠΑΣΟΚ: Αντιπολιτευόμενοι για λογαριασμό του κεφαλαίου

Τα τρία αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης συγκλίνουν 
ολοένα και πιο ανοικτά, τελευταία, στην κριτική τους 
απέναντι στην κυβέρνηση σε μια σειρά ζητημάτων 
αστικής διαχείρισης
Σε δύο βασικούς άξονες κινούνται οι διεργασίες στις αστικές πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Ο ένας, η ενδεχόμενη σύμπηξη ενός κοινού μετώπου ενάντια στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προκειμένου να εμφανιστούν ικανές να αναλάβουν εκ νέου τα ηνία διαχείρισης της αστικής εξουσίας. Ο δεύτερος, η προπαγάνδιση από μέρους τους μιας τέτοιας ατζέντας, ώστε να πιέσουν ή και να απελευθερώσουν την κυβέρνηση, εξασφαλίζοντάς της την ευρύτερη δυνατή συναίνεση στην εφαρμογή των αναδιαρθρώσεων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο προς αναθέρμανση της οικονομίας του.
Αποδεικνύοντας ότι αυτές οι δυνάμεις κάνουν αντιπολίτευση από τη σκοπιά επιτάχυνσης της προώθησης των συμφερόντων του κεφαλαίου, συμπολιτευόμενοι, δηλαδή, στο βασικό στρατηγικό πλαίσιο που υπηρέτησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια και υπηρετεί και η σημερινή συγκυβέρνηση.
Μέτωπο "φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων"
Σε αυτήν τη βάση, λέγεται ότι ο Αντ. Σαμαραςθα επιχειρήσει εκ νέου να εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη του Στ. Θεοδωράκη από το Ποτάμι και του Ευ. Βενιζέλου από το ΠΑΣΟΚ, ώστε να προχωρήσει η συγκρότηση ενός μετώπου «φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων» και να υπάρχει συντονισμένη αντιπολιτευτική τακτική απέναντι στην κυβέρνηση. Αλλωστε, και τα τρία αυτά αστικά κόμματα συγκλίνουνολοένα και πιο ανοικτά, τελευταία, στην κριτική τους απέναντι στην κυβέρνηση στα ζητήματα διαχείρισης των ζητημάτων της καπιταλιστικής οικονομίας, το μεταναστευτικό, και τη λεγόμενη δημόσια ασφάλεια.
Βέβαια, όλα δείχνουν ότι ο Σαμαράς έχει κατ' αρχάς να αντιμετωπίσει και τις εξελίξεις στο εσωκομματικό μέτωπο της ΝΔ, καθώς συνεχίζονται οι φωνές που θέλουν αλλαγή ηγεσίας και αλλαγή τακτικής του κόμματος. Και όπως φαίνεται, στο επόμενο διάστημα, αναμένονται και σε αυτό το ζήτημα εξελίξεις.
Επίσης, είναι αμφίβολο αν ο Σαμαράς εξασφαλίσει την τέτοια συναίνεση από Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ, την οποία του αρνήθηκαν και προηγούμενα, εφόσον δεν θέλουν να κλείσουν την πόρτα σε μια ενδεχόμενη κυβερνητική συνεργασία τους με τον ΣΥΡΙΖΑ.
"Κυβέρνηση ρεαλιστών" και "κόμμα αλλαγών"
Λόγου χάρη, ο Θεοδωράκης δεν θέλει να ταυτιστεί με τα πεπραγμένα της προηγούμενης διακυβέρνησης, και προτιμά να μιλά για μια «Επαναστατική κυβέρνηση ρεαλιστών», όπως είπε χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στη «Real Νews» το προηγούμενο Σάββατο, δίνοντας και αυτός το «εποικοδομητικό σπρώξιμο» στην κυβέρνηση, ώστε να προχωρήσουν τάχιστα οι αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το εγχώριο κεφάλαιο.
Αλλωστε, κάλεσε τον πρωθυπουργό «να γίνει πιο ενεργός. Να μην αφήνει τις εκκρεμότητες να σέρνονται». Επίσης, «να μην καθυστερεί άλλο τον έντιμο συμβιβασμό, στον οποίο αναφέρθηκε. Και να πάψουν οι υπουργοί του να μαλώνουν μεταξύ τους και να πάρουν αποφάσεις για το κοινό καλό και όχι για τις συντεχνίες, τα συμφέροντα και τις συνιστώσες τους (...) Η κυβέρνηση είναι ένα συγκοινωνούν δοχείο. Δεν μπορεί ο αντιπρόεδρος να λέει "θα παραχωρήσουμε τον ΟΛΠ στους Κινέζους" και ο υπουργός να απαντάει "εγώ και οι συνδικαλιστές δε θέλουμε τους Κινέζους". Αυτά πρέπει να λύσει ο πρωθυπουργός και δεν τα λύνει. Προχτές ο Κινέζος πρέσβης με ρωτούσε "τι θα γίνει επιτέλους με το λιμάνι;". Πείτε μου εσείς τι πρέπει να του απαντήσω»...
Στο ίδιο μήκος κύματος, την Πέμπτη, μιλώντας στον ΑΝΤ1, έλεγε: «Ο Σόιμπλε είναι η μια όψη του ίδιου προβλήματος. Ζητάει λιτότητα που είναι μια αποτυχημένη συνταγή για την Ελλάδα και από την άλλη η κυβέρνηση είναι πιστή στον κρατισμό. Και τα δύο είναι λάθος. Η χώρα θέλει μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, η κυβέρνηση δεν τολμά να τις κάνει και θα την πατήσει». Εβαλε, επομένως, καθαρά τα αιτήματα της αστικής τάξης για ένα πιο χαλαρό μείγμα διαχείρισης του χρέους προς απελευθέρωση παραπέρα κονδυλίων στήριξής τους, με ταυτόχρονη προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και διάνοιξη νέων πεδίων κερδοφορίας στο κεφάλαιο.
Οπως είπε, άλλωστε, ο ίδιος σηματοδοτώντας το ρόλο επιταχυντή τέτοιων εξελίξεων που θέλει να παίξει το Ποτάμι για την αναθέρμανση της καπιταλιστικής αγοράς, «δεν είμαστε ούτε με τη λιτότητα του παρελθόντος ούτε με τον κρατισμό του παρόντος. Εμείς είμαστε το κόμμα των μεγάλων αλλαγών. Αυτό δεν μπορούν να καταλάβουν αριστεροί και δεξιοί συντηρητικοί εγκέφαλοι».
Σημειωτέον, σε ερώτηση, τέλος, για το αν το Ποτάμι θα μπει στην κυβέρνηση, δεν αρνήθηκε μια τέτοια προοπτική ώστε να βάλει πλάτη στην υλοποίηση ενός κυβερνητικού προγράμματος, αρκεί να ...υπάρχει και να εξυπηρετεί τα ζητούμενα της αστικής τάξης: «Τι θα άλλαζε αν εγώ γινόμουν υπουργός Εμπορίου; Τι σημασία έχει να συμμετέχεις σε μια κυβέρνηση που δεν ξέρει τι να κάνει με την παιδεία, την οικονομία, τους μετανάστες, τις διαπραγματεύσεις; Η κυβερνητική γραμμή είναι "μην κάνετε τίποτα"», είπε χαρακτηριστικά, εκφράζοντας τις ενστάσεις του για τον τρόπο που διαχειρίζεται τα ζητήματα του κεφαλαίου η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
"Κυβέρνηση με όλες τις ευρωπαϊκές δυνάμεις"
Με το «φιλοευρωπαϊκό μέτωπο» φλερτάρει, εκτός του Σαμαρά, και ο Βενιζέλος, το παρουσιάζει ωστόσο ως πρόταση για κυβέρνηση από όλες τις «ευρωπαϊκές» πολιτικές δυνάμεις. Ετσι, τουλάχιστον, είπε την προηγούμενη βδομάδα, μιλώντας στο «Βήμα fm», αφήνοντας περιθώρια για μια κυβέρνηση όπου θα μετέχουν και ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ή έστω τα μεγαλύτερα κομμάτια τους. Σενάριο που διακινείται σε διάφορα κέντρα και παράκεντρα του συστήματος και θέλει το σχηματισμό μιας τέτοιας κυβέρνησης «εθνικού σκοπού», «εθνικής σωτηρίας» ή όπως αλλιώς ονομαστεί, με πρωθυπουργό έναν εκ των Δ. Αβραμόπουλου, Γ, Στουρνάρα, Γ. Προβόπουλου ή Στ. Δήμα.
Εκτιμώντας ο Βενιζέλος ότι τον Ιούνη έρχεται και τρίτο μνημόνιο, έστειλε μήνυμα στην κυβέρνηση, και όπου αλλού, να μη θεωρούν δεδομένη τη θετική ψήφο των 13 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, έχοντας προφανώς και το φόβο της εξαΰλωσης ότινος απέμεινε από το ΠΑΣΟΚ: «Δηλαδή τους 13 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θέλουν τώρα; Αυτό τους μάρανε;», «Δηλαδή, 13 θέλουν κι αυτούς να τους πνίξουν; Να μη μείνει τίποτε;», «Θέλουν να θυσιάσουμε τα πάντα, επειδή αυτοί είναι ανεύθυνοι και δεν αναλαμβάνουν κόστος;» ήταν μερικές από τις φράσεις που χρησιμοποίησε.
Τι αντιπρότεινε για να ψηφιστεί το επερχόμενο τρίτο μνημόνιο, να εφαρμοστούν τα αντιλαϊκά μέτρα που χρειάζονται τα μονοπώλια για να ξεπεράσουν την κρίση τους; «Εμείς λέμε την άποψή μας, εμείς λέμε "ελάτε να γίνει μια κυβέρνηση με όλες τις ευρωπαϊκές δυνάμεις οι οποίες είναι υπεύθυνες...", από την αρχή το λέγαμε. Εμείς λέγαμε ότι πρέπει να υιοθετηθεί η εθνική στρατηγική».
Οπου ως «εθνική στρατηγική» ο Βενιζέλος εννοεί την τάχιστη προσαρμογή της κυβέρνησης στα ζητούμενα της καπιταλιστικής οικονομίας. Επ' αυτού έλεγε την Πέμπτη στη Βουλή βάζοντας ζήτημα ανικανότητας της κυβέρνησης να χειριστεί όλα τα φλέγοντα ζητήματα της εγχώριας αστικής τάξης: «Η εντύπωσή μου είναι ότιη κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα. Φυσικά, στο μέτωπο της οικονομίαςκαι της διαπραγμάτευσης, στο μέτωπο της ασφάλειας, της μεταναστευτικής πολιτικής και των θεσμών συνολικά συμπεριλαμβανομένης και της Δικαιοσύνης και του σωφρονιστικού συστήματος. Και δεν αναφέρω, για την οικονομία του λόγου, την εξωτερική πολιτική και τη θέση της χώρας στους διεθνείς συσχετισμούς».
Ειδικά για την οικονομία και το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν έχει καταλήξει ακόμα σε κάποια συμφωνία με τους δανειστές για την παραπέρα διαχείριση του χρέους, εκτίμησε: «Χάνουμε χρόνο ως έθνος και τρώμε τις σάρκες μας εις βάρος της οικονομίας». «Εχουμε όμως ήδη εσωτερική παύση πληρωμών προ πολλού», πρόσθεσε. «Εχει ρουφηχτεί όλη η ρευστότητα, αποδυναμώνονται διαρκώς οι τράπεζες και επιδεινώνονται όλα τα δημοσιονομικά και μακροοικονομικά μεγέθη. Ούτε κουβέντα για ανάπτυξη. Αποθάρρυνση επενδύσεων, επαναφορά του πιο σκληρού και ακραίου κρατισμού», συμπλήρωσε την κριτική του από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου, προειδοποιώντας εξάλλου ότι υπάρχει κίνδυνος για «πτώχευση εντός ευρώ. Το να είσαι μαύρη τρύπα εντός ευρώ», να μείνει η εγχώρια καπιταλιστική οικονομία «για απροσδιόριστο χρόνο στο περιθώριο των εξελίξεων, χωρίς ανανεωμένο παραγωγικό ιστό, χωρίς ανταγωνιστικότητα, χωρίς νέα παρέμβαση στο χρέος».
Πρεμούρα ξένη προς τα συμφέροντα του λαού
Βέβαια όλη αυτή η πρεμούρα τους να κλείσει άμεσα η συμφωνία με τους εταίρους και να διασφαλιστεί η κυρίαρχη στρατηγική επιλογή των ντόπιων μονοπωλίων για παραμονή της χώρας στην ΕΕ και στο ευρώ με τους καλύτερους δυνατούς όρους για τα ντόπια μονοπώλια, καμία σχέση δεν έχει με τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα,
Και μόνο το δίλημμα «συμφωνία ή χρεοκοπία», όπως προβάλλεται από μια σειρά κύκλους, είναι αποπροσανατολιστικό και καλλιεργεί το έδαφος, για να υλοποιηθούν νέα αντιλαϊκά μέτρα. Αλλωστε, και η συμφωνία της κυβέρνησης με τους εταίρους της μονιμοποιεί και ενισχύει τα τέτοια μέτρα, τη χρεοκοπία του λαού.
Ούτε οι τροϊκανές διαπραγματεύσεις, ούτε τα κομπρεμί με ΕΕ και ΔΝΤ, ούτε τα επικίνδυνα γεωπολιτικά παιχνίδια της κυβέρνησης εν μέσω οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και ενδοαστικών αντιθέσεων, εξασφαλίζουν την ευημερία του λαού. Κάθε άλλο τού επιφυλάσσουν ακόμα χειρότερες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας.
Γι' αυτό ο λαός δεν πρέπει να περιμένει τίποτα θετικό από τα σενάρια και τις διεργασίες που συντελούνται μέσα στο αστικό πολιτικό σύστημα. Η διάψευση προσδοκιών και ψευδαισθήσεων που είχε καλλιεργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να οδηγήσει στο συμβιβασμό με την αντιλαϊκή πολιτική, στη δικαίωση της πολιτικής που ασκήθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια, υπηρετώντας το κεφάλαιο. Πρέπει να οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η λύση για το λαό βρίσκεται έξω από τις μεταμορφώσεις και τις μεταμφιέσεις του αστικού πολιτικού συστήματος.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις