"Ναρκοπέδιο" για το λαό

Τον εμπλουτισμό της πολιτικής της με περισσότερα «αναπτυξιακά» στοιχεία προαναγγέλλει η κυβέρνηση για μετά το 2018 και υπόσχεται το «τέλος της λιτότητας», θέλοντας να καλλιεργήσει προσδοκίες στο λαό, για να αποδεχτεί τα βάρβαρα μέτρα που τώρα ετοιμάζεται να νομοθετήσει.

Επικαλείται γι' αυτό τις λεγόμενες «αντισταθμιστικές» παρεμβάσεις, όπως, για παράδειγμα, τις μειώσεις στον ΦΠΑ (μετά τις διαδοχικές τρανταχτές ανατιμήσεις που ήδη εφαρμόζονται), τις «περικοπές» στα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ, τα αναπτυξιακά πακέτα της Παγκόσμιας Τράπεζας, τάχα για την ενίσχυση της «απασχόλησης» και μάλιστα κατά 100.000 θέσεις εργασίας (!), την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στα προγράμματα νομισματικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας το επόμενο διάστημα κ.ά.

Την ίδια ώρα, η κατά τ' άλλα «λαλίστατη» κυβέρνηση τηρεί σιγή νεκροταφείου σε ό,τι αφορά το άμεσο και μάλιστα προνομοθετημένο πακέτο των μέτρων, που προβλέπουν την παραπέρα σύνθλιψη του αφορολόγητου ορίου, τις νέες περικοπές ακόμη και για τις ήδη καταβαλλόμενες συντάξεις, τα επόμενα χτυπήματα στα Εργασιακά, που θα καταφέρουν νέα συντριπτικά πλήγματα στο εισόδημα της εργατικής - λαϊκής οικογένειας και μάλιστα στο διηνεκές.

Τα λεγόμενα «αντισταθμιστικά», για τα οποία μιλάει η κυβέρνηση, έχουν όρο και προϋπόθεση την υπέρβαση των στόχων για τα «πρωτογενή πλεονάσματα», δηλαδή την υπεραπόδοση των αντιλαϊκών μέτρων, προηγούμενης, τρέχουσας και επόμενης κοπής. Σχετικά και απόλυτα, επομένως, χιλιάδες ακόμα λαϊκά νοικοκυριά θα βρεθούν σε κατάσταση φτώχειας.

Οσο για τα «αναπτυξιακά αντίβαρα», αυτά προβλέπονται τόσο στο σημερινό, όσο και σε προηγούμενα μνημόνια και «σερβίρονται», κατά καιρούς, άλλοτε με τη μορφή «κοινωνικού μερίσματος», άλλοτε με τα «παράλληλα προγράμματα» και με τα ψίχουλα που αφορούν στη διαχείριση της ακραίας φτώχειας και του «κοινωνικού αποκλεισμού» κ.ο.κ.

Κατά συνέπεια, ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από τέτοιες «αλλαγές» στην αναλογία του μείγματος διαχείρισης, αν και όποτε γίνουν. Κι αυτό επειδή η «επόμενη μέρα» είναι ναρκοθετημένη με τη συνεχιζόμενη κατακρεούργηση των συντάξεων, τη μόνιμη φοροληστεία στο λαϊκό εισόδημα, τις περικοπές κρατικών κονδυλίων που αφορούν ακόμη και στοιχειώδεις κοινωνικές ανάγκες και προνοιακά επιδόματα, το πρεσάρισμα διαρκείας των μικροεπαγγελματιών και των φτωχομεσαίων αγροτών, τόσο από την πλευρά της φοροληστείας, όσο και μέσω των εκτεταμένων αναδιαρθρώσεων κ.ά.

Σε αυτό το έδαφος, ενισχύεται και το λεγόμενο «δίχτυ προστασίας», που αφορά στη διαχείριση των ακραίων φαινομένων της επίσημης φτώχειας και του «κοινωνικού αποκλεισμού». Ξέρουν ότι η πολιτική τους είναι αντιλαϊκή και ότι, ανεξάρτητα από μείγμα, θα συνεχίσει να σπρώχνει το λαό βαθύτερα στο βούρκο της φτώχειας.

Σε κάθε περίπτωση, τα «αναπτυξιακά» μέτρα της κυβέρνησης είναι η άλλη όψη των «περιοριστικών» που κυριαρχούν έως τώρα στο μείγμα της πολιτικής της, αφού όλα υποτάσσονται στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Για του λόγου το αληθές, ας ανατρέξουμε στον ΣΕΒ, ο οποίος σημειώνει επίμονα πως «η ελληνική οικονομία απαιτεί λύσεις εδώ και τώρα, ανεξαρτήτως μικροπολιτικών συμφερόντων». Σε αυτό το πλαίσιο, προτάσσει την ανάγκη για μειώσεις στην «υπερφορολόγηση», στις ασφαλιστικές εισφορές της εργοδοσίας, στις τιμές της Ενέργειας (για την κίνηση της εγχώριας βιομηχανίας), στη φορολογία επί των επιχειρηματικών κερδών κ.ά.

Αλλά και το ΔΝΤ, στα λεγόμενα «αναπτυξιακά αντισταθμιστικά» μέτρα περιλαμβάνει μειώσεις στη φορολογία επί των επιχειρηματικών κερδών, μέχρι και 10%, την επαναφορά του υψηλού συντελεστή ΦΠΑ στα αμέσως προηγούμενα επίπεδα (23% από 24%), καθώς και τη μείωση των συντελεστών στη φορολογία φυσικών προσώπων ειδικά στα μεγάλα εισοδήματα, ως αποτέλεσμα, βέβαια, της καρατόμησης του αφορολόγητου ορίου που θα καταληχθεί με τη συγκυβέρνηση.

Μέτρα που συνθέτουν σκηνικό έντασης της εργασιακής εκμετάλλευσης και καθιστούν προκλητική την προπαγάνδα της κυβέρνησης περί αλλαγής του «δημοσιονομικού μείγματος», που θα ανακουφίσει δήθεν το λαό.

"Ρ"