Τάισε μπλουμ! ...

Πεινάς. Αγωνιάς. Κι ύστερα έρχεται το θριαμβευτικό μενού. Πατάτες μπλουμ, δηλαδή νερόβραστες πασπαλισμένες με καυστικά επαινετικά σχόλια Σόιμπλε, σαν μπούκοβο ένα πράγμα. Υστερα μαθαίνεις πως όσα χρόνια δούλεψες για μια ψωροσύνταξη, είναι υπόθεση προσωπικής διαφοράς και η περικοπής της το περαιτέρω πετσόκομμα. Δηλαδή θα αντισταθμιστεί εξισορροπητικώς με πιθανή μείωση του ΦΠΑ στην ταβέρνα που δεν πας. Πατάτες μπλουμ σημαίνει να πανηγυρίζεις γιατί εντάσσονται στο σωτηριολογικό διαιτολόγιο της αριστεράς που καρτεράει την άδεια του μπούλη της για να καταθέσει ερυθρά άνθη στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, χωρίς το μπούλινγκ του κυβερνητικού εταίρου. Πλήθη χορταίνουν με απάτες κι έτσι μισθωτοί και συνταξιούχοι, από τώρα κι έως τον αιώνα τον άπαντα, αποφασίστηκε στην εποχή της «μεταλιτότητας» να ενταχθούν γλωσσικά σ' ένα παράλληλο πρόγραμμα, όχι της Θεσσαλονίκης αυτή τη φορά, αλλά εκπονημένο μεταξύ Μαξίμου και Βερολίνου.

Για να διαστρεβλώσεις μια γλώσσα, ακόμη και σε επίπεδο σάτιρας, τσακίζοντας τις λέξεις και τις έννοιες ή παίζοντας με τις συνηχήσεις π.χ. «φρύδια - καρύδια», καταρχήν πρέπει να την ξέρεις. Για να διαστρεβλώσεις μια ιδεολογία, να κοροϊδέψεις μια τάξη, να αγοράσεις με ξένα κόλλυβα καριέρα, δόξα και πολιτική ισχύ στον καιρό του ΣΥΡΙΖΑ, αρκεί η αμερικανιά του διαβόητου πλέον «μετά». Σαν να λέμε ότι το ανώτερο στάδιο του οπορτουνισμού είναι εκείνο του γλωσσικού αφανισμού, αυτό που προκύπτει από την αλλαγή του τόνου μεταξύ δουλειάς και δουλείας. Η μετα-αριστερά απαιτεί ανακατασκευή του διλήμματος των πολιτικά κοιλιόδουλων: `Η πατάτες μπλουμ με ψεύτικα γαλόνια ή τρως απ' τα βρώμικα γωνία Βενιζέλου και Κουρουμπλή, όπου έχει σταθεί η εκλογική καντίνα...

Απ' τη δεκαετία του '80 κι εκείνο το αμίμητο πολιτικό status που κρυβόταν πίσω από το «μη πόλεμος», σήμερα, τέσσερις δεκαετίες μετά, φτάνουμε στο απίθανο «μεταλιτότητα». Η πραγματικότητα τα ξεπερνάει και τα δυο, όταν ο γενναίος Κρητικός δηλώνει κατηγορηματικά ότι «ράντζα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν», για όποιον προφανώς είτε επειδή είναι κακορίζικος, είτε επειδή είναι γκαντέμης, είτε επειδή είναι εχθρικός προς την κυβέρνηση, επιμένει ν' αρρωσταίνει και να βλάπτει το ΕΣΥ με το εγώ του.

Είναι εύκολο να αστειεύεται κανείς και να αυτοσαρκάζεται σ' ένα συνεχές ράδιο αρβύλα στα βραχέα των προσδοκιών, τα μεσαία των δανεισμών και τα fm των φιμωμένων πολιτών σε ανάγκη. Ομως η πιο φαιά προπαγάνδα, η κοντινότερη στον γκεμπαιλισμό, είναι η μετατροπή λέξεων και εννοιών σε κινούμενη εννοιολογική και ιδεολογική άμμο. Σ' αυτό το επίπεδο οι ΣΥΡΙΖΑίοι, περισσότερο ακόμα και από τους ΑΝΕΛίτες, δεν βαφτίζουν απλώς το κρέας ψάρι, αλλά σε πυροβολούν στο σταυρό του κοινού νου επειδή δε νηστεύεις χαρούμενα. Ακόμη και οι αδαείς περί τα μαθηματικά ξέρουν τι σημαίνει άγνωστος Χ. Στο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛικο λεξικό πολιτικής επιβίωσης ο άγνωστος Χ είναι ο φανερός δείκτης φτώχειας, ανεργίας, ακηδείας, ανασφάλειας, παραλυτικής οργής, τον οποίο απαγορεύεται να βλέπεις αφαιρώντας απ' τον Πετρόπουλο, τον Σπίρτζη, τον Δραγασάκη, την ΕΡΤ κι όλα τα καλά παιδιά το δικαίωμα να αποφασίζουν την ειδική τιμή του. Κι η φαιά προπαγάνδα γίνεται μαύρη τόσο ώστε να παρουσιάζεται ως αισθητική επέμβαση αφαίρεσης ρυτίδων το μακιγιάζ των νεκρών σε ακριβές κηδείες. Και το γεγονός ότι οι κοινοβουλευτικοί μας ναζί κυκλοφορούν ντυμένοι σβάστικες σε γιορτές απελευθέρωσης απ' τους ναζί, σε λίγο θα μοιάζει με δωρεάν μαθήματα εκφασισμού της κοινής λογικής στα οποία κανένας άλλος δεν θα 'πρεπε ποτέ να βαθμολογείται ούτε με μηδέν...

Λιάνα ΚΑΝΕΛΛΗ