Αξιολόγηση: Μαστίγιο και ψευδαισθήσεις

Κάτω από το σύννεφο της προπαγάνδας που σηκώνουν αυτοί που πανηγυρίζουν γιατί  η αξιολόγηση κλείνει και οι άλλοι που καταγγέλλουν  ότι δεν κλείνει όσο γρήγορα θα έπρεπε  χάσκει το έρεβος της πραγματικότητας: Η χώρα, η οικονομία της, η κοινωνία της, το πολιτικό της σύστημα βρίσκεται δεμένο χειροπόδαρα να παρακολουθεί απλώς αυτούς που αποφασίζουν τα πως και τα γιατί.

Η κυβέρνηση μη έχοντας άλλη επιλογή αποδέχτηκε το σύνολο των απαιτήσεων των δανειστών με αντάλλαγμα να επιστρέψουν οι γραφειοκράτες (τεχνικά κλιμάκια) για να ορίσουν ποιος θα πληρώσει τι και πόσο (ψαλίδι σε συντάξεις, μείωση αφορολόγητου) τι θα ξεπουληθεί (ΔΕΗ). Και το κυριότερο: η κυβέρνηση δέχτηκε να νομοθετήσει μέτρα που θα ισχύσουν έτσι κι αλλιώς (ακόμα και αν η οικονομία παράγει πλεονάσματα οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να συνεισφέρουν επιπλέον των όσων ήδη καταβάλλουν) και πέρα από τον χρόνο του προβλεπόμενου βίου της. Θεσμοθετείται, με απλά λόγια, η οικονομική διακυβέρνηση από τους δανειστές ανεξάρτητα από το ποια θα είναι η κυβέρνηση στη χώρα…

Η  (αξιωματική) αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση όχι για την ουσία των όσων υιοθετεί και θα νομοθετήσει. Άλλωστε ο Μητσοτάκης έδωσε διαπιστευτήρια πρόσφατα στην Καγκελάριο και διαβεβαιώσεις ότι αυτός μπορεί να τα κάνει ακόμα καλύτερα.

Μόνο που –  κατά τα φαινόμενα– θα πρέπει να περιμένει μέχρι η παρούσα κυβερνητική πλειοψηφία να υλοποιήσει – νομοθετήσει όλες τις οδηγίες των δανειστών και να εξαντλήσει τις τελευταίες ρανίδες του πολιτικού της κεφαλαίου. Μέχρι τότε, θα έχουν ολοκληρωθεί οι πολιτικές διεργασίες στην Ευρώπη (εκλογές Ολλανδία, Γαλλία και κυρίως Γερμανία). Τότε, η νέα γερμανική κυβέρνηση θα εκτιμήσει την χρησιμότητα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και θα αποφασίσει αν είναι η ώρα της αντικατάστασής της. Μέχρι το τέλος του 2017 άλλωστε, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα έχει πιάσει το μέσο όρο του χρόνου επιβίωσης των  κυβερνήσεων στα χρόνια των μνημονίων…

Κυβέρνηση και (αξιωματική) αντιπολίτευση έχουν συνηθίσει το μαστίγιο που χρησιμοποιούν με δεξιοτεχνία οι δανειστές. Έχουν αποδεχτεί ότι τα πράγματα δε γίνονται διαφορετικά και ότι το μόνο τους καθήκον είναι η υλοποίηση των εντολών. Με το μαστίγιο να πίπτει ή να επικρέμεται τα κόμματα εξουσίας προσαρμόστηκαν να ζουν μέσα στις ψευδαισθήσεις τους τις οποίες  με όλη την ένταση της ισχύος τους προσπαθούν να διαχύσουν στην κοινωνία. Ο κοινός παρονομαστής των κομμάτων που—για λογαριασμό των δανειστών-  κυβερνούν και θα κυβερνήσουν είναι: η υποταγή. Αυτό είναι και το μήνυμα που εκπέμπουν στην κοινωνία.

Από εκεί και έπειτα οι μονομάχοι για την θέση του διαχειριστή των αποφάσεων των δανειστών, αυτοί δηλαδή που μάχονται για τις κυβερνητικές καρέκλες ζουν μέσα στις δικές τους ψευδαισθήσεις:

ΟΙ ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ότι αποδεχόμενοι τα πάντα θα εξαντλήσουν την τετραετία και θα τακτοποιήσουν σ αυτόν το χρόνο τις …δουλειές τους. Οι της ΝΔ ότι θα έχουν σύντομα την ευκαιρία τους για να κάνουν κι αυτοί το γιουρούσι στα ψίχουλα που πέφτουν κάτω από το τραπέζι στο μεγάλο φαγοπότι που συνεπάγεται η διάλυση της χώρας.

Προσηλωμένοι στο στόχο της διατήρησης ή της κατάληψης της καρέκλας οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της χώρας αδιαφορούν για το γεγονός ότι έχουν μετατραπεί σε μαριονέτες εξυπηρέτησης των συμφερόντων των δανειστών και ως εκ τούτου «μιας χρήσης»…

Δημήτρης Μηλάκας