Δικαιοσύνη και αυταπάτες...

Οι συναντήσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, με τον πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας και την εισαγγελέα Διαφθοράς, τροφοδότησαν ξανά μια φιλολογία για το ρόλο που μπορεί να παίξει η αστική Δικαιοσύνη στην κάθαρση της διαφθοράς του αστικού πολιτικού συστήματος.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ προπαγανδίζει πως η κυβέρνησή του θα προχωρήσει σε θεσμικές αλλαγές για να... «φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο», θα «συμβάλει στην εξυγίανση του δημόσιου βίου και της πολιτικής ζωής του τόπου». Δεν είναι η πρώτη φορά που δημιουργούν συνειρμούς ότι για την κρίση φταίνε η διαφθορά και τα σκάνδαλα. Δεν είναι η πρώτη φορά που συνδέουν την - απολύτως απαραίτητη - διαλεύκανση υποθέσεων διαφθοράς, μιζών και σκανδάλων με τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

Αυτό, άλλωστε, κάνει και η κυβέρνηση, όταν λέει ότι θα φτιάξει ταμείο από τα κλεμμένα, με τα οποία θα χρηματοδοτήσει πολιτικές στήριξης των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Ετσι, ενοχοποιούνται ένα τμήμα του κεφαλαίου και ένα τμήμα του αστικού πολιτικού συστήματος, αυτά που αποκαλύπτεται ότι «τα παίρνουν», ότι «διαπλέκονται», ότι παραβιάζουν, δηλαδή, τους κανόνες της νόμιμης κλοπής του εργατικού - λαϊκού πλούτου.

Βέβαια, όλα τα αστικά κόμματα, κατά καιρούς, έχουν μιλήσει για ...μαχαίρια και για κόκαλα, για «θεσμική ενίσχυση της Δικαιοσύνης», για Δικαιοσύνη που μπορεί και πρέπει να συμβάλλει στην «κάθαρση», να μην κάνει διακρίσεις, να τιμωρεί τα λαμόγια πολιτικούς... Μπορεί να ισχυριστεί κάποιος σοβαρά, πως εκεί βρίσκεται το κλειδί της υπόθεσης για το λαό; Σαφώς και όχι. Στην Ιταλία, η υπόθεση «καθαρά χέρια» οδήγησε στη διάλυση παραδοσιακών κομμάτων του αστικού πολιτικού συστήματος, μια σειρά επιχειρηματίες πήγαν φυλακή και αναδείχτηκαν νέες δυνάμεις σε πολιτικό και επιχειρηματικό πεδίο με προεξάρχουσα τη μορφή του Μπερλουσκόνι. Κέρδισαν τίποτα οι εργαζόμενοι; Τέλειωσαν τα σκάνδαλα; Κέρδισαν, ακόμα, τίποτα οι εργαζόμενοι από τις αποκαλύψεις για σκάνδαλα τις προηγούμενες δεκαετίες στην Ελλάδα; Πόσες φορές έγινε κάθαρση στο πολιτικό σύστημα; Είναι καθαρό ότι αποφάσεις της Δικαιοσύνης σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις συνέβαλαν στη διαδικασία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, όποτε αυτό χρειάστηκε, στην άνοδο και πτώση πολιτικών δυνάμεων, αλλά και οικονομικών παραγόντων. Στο ίδιο φαίνεται να ελπίζει και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ ως δύναμη - διεκδικητής της διακυβέρνησης. Ταυτόχρονα, ο ΣΥΡΙΖΑ σπέρνει αυταπάτες ότι η Δικαιοσύνη ως «διακριτή εξουσία» από τη νομοθετική και την εκτελεστική μπορεί να δράσει αυτοτελώς σε φιλολαϊκή κατεύθυνση, να εμποδίσει αντιλαϊκή πολιτική. Συγκεκριμένες περιπτώσεις δικαστών, που, με τη στάση τους, έβαλαν εμπόδια στις προσπάθειες καταστολής εργατικών - λαϊκών αγώνων, ή προσπάθησαν, με συνέπεια, να πέσει φως σε σκάνδαλα, δε σημαίνουν ότι αυτονομείται η Δικαιοσύνη από την αστική εξουσία, δε σημαίνουν αλλαγή του χαρακτήρα της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, επίσης, υποστηρίζει ότι, με αυτόν στη διακυβέρνηση και ορισμένες θεσμικές αλλαγές στη Δικαιοσύνη και σε άλλους κρατικούς θεσμούς, θα μεταμορφωθεί το σημερινό κράτος σε φιλολαϊκό... παρ' όλο που θα εγγυάται την καπιταλιστική ανάκαμψη και τον ευρωμονόδρομο.

Επαναλαμβάνουμε: Το ΚΚΕ πάγια και σταθερά απαιτεί την αποκάλυψη και διαλεύκανση όλων των σκανδάλων, χωρίς επιλεκτικότητα και αμνησίες (αλήθεια, τι έγινε η λίστα Λαγκάρντ;), όμως το ΚΚΕ ποτέ δε δημιούργησε αυταπάτες ούτε εξυγίανσης, όσοι και αν μπουν φυλακή, ούτε εξάλειψης της διαφθοράς μέσω της Δικαιοσύνης.

Οι αιτίες που γεννούν διαρκώς τα σκάνδαλα και τη διαφθορά είναι η μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία, ο αδυσώπητος ανταγωνισμός των μονοπωλίων για απόκτηση πλεονεκτικής θέσης και η πολιτική που υπηρετεί το κέρδος. Είναι οι ίδιες αιτίες που καταδικάζουν το λαό στη φτώχεια, στην εξαθλίωση, στην άγρια εκμετάλλευση. Χωρίς να ξεριζωθεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και το κράτος που την υπηρετεί και τη θωρακίζει δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκό κράτος, με τα μονοπώλια να έχουν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας. Αυτό για τους εργαζόμενους πρέπει να είναι ένα το κρατούμενο. Γιατί, είναι άλλο πράγμα η λαϊκή απαίτηση για άμεση και μέχρι τέλους διαλεύκανση των σκανδάλων που έρχονται στην επιφάνεια και άλλο να προσπαθούν κάποιοι, συστηματικά, να κοροϊδέψουν το λαό ότι αυτό αποτελεί όρο για τη βελτίωση της ζωής του...

Κ.