ΣΥΡΙΖΑ: Κοπιάζοντας για τη διάσωση της ΕΕ

Στη δημοσιότητα δόθηκε από το περιοδικό «Τρανσφόρμ» του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (τεύχος Δεκέμβρη 2013) μια άκρως αποκαλυπτική ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα από τις 20 Σεπτέμβρη του 2013 σε εκδήλωση για το σοσιαλδημοκράτη πολιτικό Μπρούνο Κράισκι στη Βιέννη (που δε δημοσιεύτηκε στην Ελλάδα), όπου φαίνεται πέραν από κάθε αμφισβήτηση ο διαχειριστικός χαρακτήρας του κόμματος αυτού και το πώς δίνει διαπιστευτήρια στο ευρωπαϊκό κεφάλαιο και τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ.

Διαχειριστής του καπιταλισμού και ...δεν το κρύβει

Εισαγωγικά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε το θαυμασμό του για τη σοσιαλδημοκρατία, λέγοντας ότι «μοιραζόμαστε τις ίδιες αξίες». Είπε χαρακτηριστικά:

«Οπως γνωρίζετε, δεν είμαι σοσιαλδημοκράτης. Ωστόσο έχω βαθιά επίγνωση του μεγαλείου του Mπρούνο Κράισκι και της σημασίας της σοσιαλδημοκρατίας στην οποία πίστευε και την οποία εφάρμοσε με ειλικρίνεια και αφοσίωση σε όλη του τη ζωή. Κι έχω μεγάλο σεβασμό για τα επιτεύγματά του.

Ο λόγος που ξεκινάω λέγοντας ότι δεν είμαι σοσιαλδημοκράτης δεν είναι φυσικά επειδή θέλω να σηκώσω ιδεολογικά εμπόδια ανάμεσα σ' εσάς κι εμάς. Ο διάλογος και οι πολιτικές συμμαχίες είναι στην καρδιά της κουλτούρας, του DNA, του κόμματός μου, του ΣΥΡΙΖΑ, ως σημαντικό μέρος του δημοκρατικού δρόμου προς το σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία. Είμαι σίγουρος ότι με τους περισσότερους από εσάς μοιραζόμαστε τις ίδιες ή παρόμοιες αξίες. Ωστόσο δεν μπορώ να κρύψω την έκπληξη και την απογοήτευσή μου για την πολιτική στροφή που έχουν κάνει τα περισσότερα ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα τα τελευταία χρόνια. (...)

Το σημερινό ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε έκλειψη γιατί δεν κατάφερε ν' αντιληφθεί τις συνέπειες τόσο της δικιάς του κρίσης όσο και της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης της κρίσης για μια ελλειμματική χώρα όπως η Ελλάδα, που συμμετέχει σε μια αρχιτεκτονικά ελαττωματική νομισματική ένωση, που υπέστη ένα ασύμμετρο σοκ».

Ολα τα παραπάνω βεβαίως δεν πρέπει να προκαλούν εντύπωση, αφού το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πρόγραμμα σοσιαλδημοκρατικής αστικής διαχείρισης. Η δήλωση «δεν είμαι σοσιαλδημοκράτης» έχει καθαρά ιστορικό περιεχόμενο και όχι ουσιαστικό, εννοεί ότι δεν προέρχεται από τους κόλπους της κλασικής σοσιαλδημοκρατίας. Και εννοεί βεβαίως ότι επιδιώκει το κόμμα του να γίνει φορέας της νέας, αναγεννημένης σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα.

Υποταγή των εργατών στο στόχο σωτηρίας της ΕΕ

Ο Α. Τσίπρας, αφού εξήγησε ότι το πρόβλημα είναι ο κακός σχεδιασμός του ευρώ, προχώρησε σε ανάλυση για το πώς θα διασωθεί η ΕΕ, η οποία «κλέβει» όλες τις εντυπώσεις. Αποδεικνύει ότι το κόμμα αυτό νοιάζεται για τη διάσωση του κεφαλαίου και συνειδητά καλεί τα λαϊκά στρώματα να υποταχτούν σ' αυτό, γιατί δήθεν η σωτηρία της ΕΕ συμφέρει τους εργαζομένους και τους λαούς.

Λέει: «Η Ελλάδα δεν είναι ιδιαίτερη περίπτωση. Η Ελλάδα μπορεί να ήταν ο αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα της Ευρωζώνης. Αλλά ακόμα κι αν δεν υπήρχε η Ελλάδα, η αλυσίδα της Ευρωζώνης θα είχε έναν άλλο αδύναμο κρίκο. [...] Γιατί, από τη στιγμή που έπεσε η Ιρλανδία, η χώρα που ήταν στην κορφή κάθε λίστας με τα πιθανά "θετικά" αποτελέσματα, ήταν σίγουρο ότι θα πέσει και η Ελλάδα. Οπως και η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ισπανία - και τελικά η Γαλλία.

Δεν προσπαθώ να υποστηρίξω ότι η Ελλάδα δε χρειάζεται μεταρρυθμίσεις ή ότι δεν έχει αδυναμίες. Αυτό θα ήταν παράλογο. Αλλά δεν μπορούν να γίνουν μεταρρυθμίσεις αν καταρρεύσει η οικονομία. [...]

Αν θέλετε να καταλάβετε πραγματικά γιατί η Ελλάδα είναι ακόμα σε ύφεση, η απάντηση είναι απλή: Είναι εγκλωβισμένη σε μια Ευρωζώνη που επιβάλλει τη λιτότητα στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη περιφέρεια.

Ωστόσο, τώρα που είμαστε στην Ευρωζώνη, το κόστος της διάλυσής της θα ήταν φοβερό για όλους μας. Ετσι, ακόμα κι αν πιστεύουμε ότι είναι μια φρικτή νομισματική ένωση, που διχάζει τους λαούς μας μέσα από ένα ενιαίο νόμισμα, έχουμε το καθήκον να την ξανασχεδιάσουμε. Δυστυχώς ένα τέτοιο σχέδιο δεν μπορεί να γίνει εύκολα. Υπάρχουν τεράστια ιδιοτελή συμφέροντα που κρατάνε τα πράγματα έτσι όπως είναι:

Οι χρεοκοπημένοι τραπεζίτες της Ελλάδας και της Ισπανίας, σε πλήρη συνεργασία με τους χρεοκοπημένους τραπεζίτες της Γερμανίας και της Γαλλίας, δε θέλουν να δουν δραστικές αλλαγές.

Οι πολιτικοί που βρίσκονται αυτήν τη στιγμή στην εξουσία δε θέλουν ούτε αυτοί ριζικές αλλαγές.

Ιδιαίτερα οι ευρωκράτες δεν παραδέχονται ότι υπήρξε κακός σχεδιασμός των θεσμών.

Δυστυχώς, αν οι τράπεζες, οι κυβερνώντες πολιτικοί και οι ευρωκράτες συνεχίσουν το δρόμο τους, η Ευρώπη θα διαλυθεί. Θέλετε να ρίξουμε μια ματιά στο τι θα συμβεί εδώ στη Βιέννη όταν η αρρώστια εξαπλωθεί από την περιφέρεια, όπως είναι βέβαιο ότι θα γίνει; Ελάτε στην Ελλάδα και δείτε μόνοι σας τα κλειστά καταστήματα, τα άδεια εργοστάσια, το φόβο στα πρόσωπα των μεταναστών όταν γυρίζουν σπίτι το βράδυ.

Δε χρειάζεται να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα νικήσει τις επόμενες εκλογές στην Ελλάδα και θα καταφέρει να φέρει μια θεμελιακή πολιτική αλλαγή».

Διέξοδος λοιπόν είναι η ανάγκη αλλαγής της Ευρωζώνης, ο επανασχεδιασμός της. Ανάγκη που διαπιστώνουν ακόμα και ακραιφνείς οπαδοί της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» και της «πολιτικής ενοποίησης». Επιβεβαιώνεται ακόμα πιο ανοιχτά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει κόμμα του ευρωμονόδρομου. Οτι οι όποιες αντιρρήσεις σχετικά με την Ευρωζώνη και την ΕΕ δεν αμφισβητούν τη βασική επιλογή του ελληνικού κεφαλαίου για συμμετοχή στην ΕΕ - που, αν κι αμφισβητείται πιο ανοιχτά σήμερα από τμήματα του κεφαλαίου, δεν παύει να είναι κυρίαρχη - γίνονται από τη σκοπιά της θωράκισης των συμφερόντων των ελληνικών μονοπωλίων.

Προσκλήσεις για ταξική συνεργασία και σχέδια ...Μάρσαλ

Ο ΣΥΡΙΖΑ ενσωματώνει στην κριτική του στην Ευρωζώνη την κριτική άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων όπως οι ΗΠΑ. Γι' αυτό, όχι τυχαία αναφέρεται στην κρίση του 1929-1933 προβάλλοντας τον κεϊνσιανισμό και το New Deal του Ρούσβελτ ως φωτεινά ιστορικά παραδείγματα και τη διαχείριση Ομπάμα ως πρότυπα στο σήμερα. Είναι καθαρό ότι η συζήτηση γίνεται γύρω από το ποιο μίγμα διαχείρισης θα εγγυηθεί καλύτερα την καπιταλιστική ανάκαμψη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι με αλλαγή κυβέρνησης και μίγματος διαχείρισης θ' ανοίξει ο δρόμος της ευημερίας: «Μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα θ' απλώσει το χέρι στους σοσιαλδημοκράτες της Ευρώπης, στους ελεύθερα σκεπτόμενους φιλελεύθερους, σε όλους τους Ευρωπαίους που δε θέλουν η Ευρώπη να κατρακυλήσει στον εφιάλτη. Και θα τους ζητήσουμε να μας ακολουθήσουν σ' ένα κοινό σχέδιο: Το σχέδιο της σταθεροποίησης της Ευρωζώνης, ένα πρώτο βήμα για μια ανοιχτή, δημοκρατική και συνεκτική Ευρώπη. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να διαπραγματευτούμε σθεναρά με τους βασικούς μοχλούς του θεσμικού νεοφιλελευθερισμού στη Φρανκφούρτη, το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες, το Παρίσι. Για να γίνει αυτό, θα χρειαστούμε στήριξη, όχι μόνο για να πετύχουμε ένα καλύτερο αποτέλεσμα για την Ελλάδα, αλλά για να σφυρηλατήσουμε μια καλύτερη Ευρώπη, μια ανθρώπινη Ευρώπη.

Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δε θα περιμένει οι δοκιμαζόμενοι εργαζόμενοι της Γερμανίας ή της Αυστρίας να χρηματοδοτήσουν την ανάκαμψή μας ενάντια στα συμφέροντά τους. Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα βάλει στο τραπέζι ένα ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ που θα περιλαμβάνει μια σωστή τραπεζική ένωση, ένα δημόσιο χρέος που θα διαχειρίζεται κεντρικά από την ΕΚΤ κι ένα τεράστιο πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων.

Πάνω απ' όλα ζητάμε μια ειδική συνδιάσκεψη για το ευρωπαϊκό χρέος σε όλη την περιφέρεια, κατ' αναλογία με τη συνδιάσκεψη του 1953 που καθιέρωσε τη Συμφωνία του Λονδίνου για τα γερμανικά εξωτερικά χρέη, που αποφάσισε να κουρέψει ένα μεγάλο ποσοστό μ' ένα μορατόριουμ στην αποπληρωμή των τόκων και μια ρήτρα ανάπτυξης.

Αυτά είναι τα ελάχιστα αιτήματα μιας μελλοντικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να ικανοποιηθούν σήμερα χωρίς αλλαγές σε συνθήκες, χωρίς να υπάρχει ανάγκη οι Γερμανοί ή οι Αυστριακοί φορολογούμενοι να πληρώσουν για την περιφέρεια και χωρίς απώλεια κυριαρχίας για τα κοινοβούλιά μας.

[...] Δε θα είναι εύκολο να πειστεί η κυρία Μέρκελ, ο κύριος Ασμουσεν και ο κύριος Ντράγκι. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να υποστούμε τις συνέπειες της αντίστασής τους. Εγώ όμως θα υποστώ αυτές τις συνέπειες. Η μόνη εναλλακτική είναι ν' αποδεχτώ τον αργό θάνατο του έθνους μου και την αργή διάλυση της Ευρωζώνης, που θα καταστρέψει την ίδια την ΕΕ.

Εν κατακλείδι το κόμμα μου, ο ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκει να προωθήσει μια ευρωπαϊκή ατζέντα για τη διάσωση της Ευρώπης, ως μέσο που θα δώσει στην Ελλάδα τη δυνατότητα ν' αναπνεύσει. Δεν ξέρω αν το αυστριακό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα θα είναι μαζί μου σ' αυτόν τον αγώνα για τη διάσωση της Ευρώπης από τον εαυτό της. Αλλά είμαι σίγουρος ότι ο Μπρούνο Κράισκι θα ήθελε να είναι μαζί μου.

Ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να κάνουμε το καλό».

Αυτή η ομιλία, δίπλα στις άλλες «εξετάσεις» που έδωσε μέσα στο 2013 ο ΣΥΡΙΖΑ, με παρουσιάσεις σ' αμερικανικά ινστιτούτα όπως το Λεβί ή το Μπρούκιγκς, είναι επιπλέον αποδείξεις γιατί τα λαϊκά στρώματα στη χώρα μας από τις διακηρύξεις περί «ανατροπής στην Ελλάδα, αλλαγής στην Ευρώπη» που προβάλλει και ενόψει ευρωεκλογών ή της «κυβέρνησης της Αριστεράς» δεν έχουν να περιμένουν απολύτως τίποτα. Αποδεικνύεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται μέσα στο αστικό πολιτικό σύστημα, υπηρετεί την καπιταλιστική κερδοφορία, νοιάζεται για τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Ο δρόμος δηλαδή που προτείνει στο λαό δίνει ανάσα ζωής στον καπιταλισμό, την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, ό,τι δηλαδή δημιουργεί τις κρίσεις, διαιωνίζει την εκμετάλλευση, αναπαράγει, ίσως λίγο εξωραϊσμένη, τη σύγχρονη βαρβαρότητα που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα.

Χ.