Αρχίνησαν τα όργανα και οι σεισοπυγίδες!

Αρχίνησαν τα όργανα, λέει ο λαός όταν, χωρίς να νοιάζεται κανείς για τις πηγές, αναβλύζουν «ειδήσεις» από γαργαλιστικές ως τρομακτικές, μια ταραχή, βρε αδερφέ, που μετατρέπει τα οικογενειακά και προσωπικά προβλήματα σε παραφερνάλια ενός γενικότερου «χαμού».

Πέρα από το κλασικό δημοσιογραφικό πεντάπτυχο των ερωτημάτων, ποιος, πότε, πού, πώς και γιατί, το κλίμα των παρατεταμένα «εορταστικών» ημερών λόγω προεδρευούσης Ελλάδος στα γκλαμουράτα ευρωδράματα, το πολιτικό ερώτημα «qui bono?», δηλαδή ποιος ωφελείται, παραμένει προσώρας μετέωρο, αμείλικτο και κυρίως δεν διατυπώνεται δημόσια. Μήτε αναλυτές, μήτε φαγουρογράφοι, μήτε καν δημοσιογράφοι, νικημένοι έτσι κι αλλιώς από την υπερπαραγωγή ειδήσεων στα τουίτερ και τα μπλόγκια, δεν επιχειρούν να το θέσουν μπας κι απαντηθεί από σπόντα.

Ενα σκάνδαλο τη μέρα, μια δίωξη ανά ώρα, μια απόδραση από τις φυλακές ανά μήνα, μια δημοσκόπηση κρυφοφανερή ανά εβδομάδα. Ονόματα τρανταχτά, αναγνωρίσιμα. Δαιδαλώδεις εκθέσεις ήδη γνωστών διαδικασιών που ταυτίζονται θεατρικότατα με πρόσωπα και πολιτικές φιλίες, επιλογές ή και προτιμήσεις. Μια τάξη, η κυρίαρχη, η αστική στην ντόπια εκδοχή της βεβαίως, βγάζει κι απλώνει στον ορίζοντα της αιθαλομίχλης τα καθόλου μυστικά οικονομικά και κερδοφόρα αλισβερίσια της. Και τα βγάζει σαν να πρόκειται για εκείνη την απίθανη σκηνή στη χολιγουντιανή «Αποκάλυψη», όταν εμφανίζεται ο έξοχος Μάρλον Μπράντο στα βάθη της βιετναμέζικης ζούγκλας ως η μεγαλειώδης ενσάρκωση του πιο βρώμικου κι ανατρεπτικού πολέμου του εικοστού αιώνα. Χωρίς αντίστοιχη φευ αισθητική...

Στα καταναλωτικά σκυλιά-πολίτες ,τα αφεντικά πετάνε συνειρμικά αποφάγια λογικοφανών εξηγήσεων. Πιάσουν δεν πιάσουν, ξεγελάνε την πείνα για λίγο: Σπάει το απόστημα! Ξένος δάκτυλος δανειστών! Εμφύλιος κυβερνητικός! Ανοιξαν στόματα! Τα λόμπι δραχμής - ευρώ συγκρούονται για τα μάτια της χρυσαυγής! Μπήκαμε σε προεκλογική περίοδο, κλασική δικιά μας κλπ. κλπ.

Η κατεδάφιση και αναπαλαίωση του συστήματος, με ό,τι αγκωνάρια αντέξουν στο καμίνι του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού σε καιρό κρίσης, λαμβάνει χώρα με διαδικασίες εξπρές. Οπου λαλούν πολλά κοκόρια, αργεί να ξημερώσει. Σφάζεις και τον Πέτρο και ...κοκκινίζει τάχαμου η σούπα. Αλλά αν η Ραχήλ έμεινε στους ΑΝΕΛ γιατί να μη μείνει η έδρα στον παραιτηθέντα Τατσόπουλο ως πολυτασικό δικαίωμα και οι πραγματικά μεγάλες μίζες στη θέση τους; Μετά από όλα αυτά και το τριπλοεκλογικό σαρδάμ του Μπαρόζο, ποιος θα ασχοληθεί με τα ψιλά που περισσέψαν απ' τα εξοπλιστικά και τα δραστικά μέτρα εναντίον των πολλών που εκτυλίσσονται αδιατάρακτα στην πραγματικότητα;

Η ψευδαίσθηση περί ανατροπής είναι για τα ψηφαλάκια. Μέγα όφελος, ανάλογο του χρηματιστηρίου που γνωρίζει πιένες, εισπράττουν οι σβαστικάριοι εντός - εκτός φυλακής. Την ηρεμία της οποίας εγκατέλειψε, κατά δήλωση Ραγκούση, χωρίς προσωπικό όφελος, ο Χριστόδουλος Ξηρός. Τα σπρεντ πέφτουν σε ιστορικό χαμηλό, σαν τους μισθούς ένα πράμα. Η ανεργία χτυπάει κόκκινο οπότε γι' αυτήν φταίμε εμείς εδώ, που τόσα χρόνια κυβερνάμε την ελληνική σοβιετία κατά Βορίδην... Ελεος. Σεισοπυγίς, η κυρίαρχη τάξη. Κοινώς σουσουράδα. Σείει την πυγή (που σημαίνει τους γλουτούς) τόσο ερωτικά προς τα συμφέροντά της, ώστε το πόπολο ν' αναφωνεί «σεισμός», να ανατριχιάζει γενικώς και να χειραγωγείται «επαναστατικώς». Με σουσουραδιές δεν βάφονται κόκκινα τ' αβγά. Μόνο ωσάν τις λίρες χρυσίζουν...

Λιάνα ΚΑΝΕΛΛΗ