Ο ΣΥΡΙΖΑ και το γεωπολιτικό παιχνίδι

Ε

να ακόμα «βέλος» απ' τη «φαρέτρα» του βγάζει ο ΣΥΡΙΖΑ στον ανταγωνισμό του με την κυβέρνηση για το μείγμα διαχείρισης της κρίσης. Αντιγράφουμε απ' το κεντρικό άρθρο της χτεσινής «Αυγής»: «...Η προϊούσα γερμανοποίηση της Ευρωζώνης φέρνει πλησιέστερα την πολιτική αποδιάρθρωσή της και προκαλεί όχι στενά οικονομικά αδιέξοδα, αλλά γεωπολιτικούς σεισμούς. Η κυβερνητική επιμονή στον μερκελισμό ζημιώνει τη χώρα και επιτρέπει την αποδιοργάνωση της ΕΕ».

Κι αμέσως μετά εξηγεί: «Μια Ευρωπαϊκή Ενωση που δεν μπορεί να εγγυηθεί την οικονομική ασφάλεια μικρών αλλά και μεγάλων εταίρων δημιουργεί γεωπολιτικές "τρύπες", τις οποίες θα επιχειρήσουν να καλύψουν άλλες ισχυρές διεθνείς δυνάμεις, προκαλώντας ανατροπές σε παγκόσμιο επίπεδο. Οχι μόνο στην ευαίσθητη περιφέρεια της ΝΑ Ευρώπης, αλλά σε πλανητικό πεδίο. Τι σημαίνει, άραγε, το ότι τα εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας ξεπέρασαν τα εμπορικά πλεονάσματα ακόμη κι αυτής της Κίνας, όπως ανακοινώθηκε χθες; Πόσο απέχουμε από έναν ακήρυχτο πόλεμο αγορών; Ποιος θα συνεχίσει να πληρώνει με τα ελλείμματά του τα θηριώδη γερμανικά πλεονάσματα; Ποιες ανατροπές θα επιφέρει η μετατροπή της Ευρωζώνης σε διάτρητη γεωπολιτική ζώνη, την ώρα που η Γερμανία και οι ΗΠΑ επιχειρούν να περιορίσουν τη ρωσική επιρροή στην Ουκρανία, στα Βαλκάνια και την Ασία; Αν η Γερμανία πάσχει από πολιτική μυωπία και υποκύπτει στο μοιραίο ιστορικά imperium, είναι πιθανόν να πυροδοτήσει ένα συνεχές συμμαχιών, επιβάλλοντας την υπέρβαση παραδοσιακών εχθροτήτων ανάμεσα σε γειτόνους και τη δημιουργία νέων γεωπολιτικών αξόνων».

Τ

ο μήνυμα μοιάζει να έχει πολλούς αποδέκτες και αποστολέα όχι μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς απηχεί ανησυχίες και προβληματισμούς που «σέρνονται» στους κόλπους της αστικής τάξης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι η πολιτική, που κυριαρχεί στην ΕΕ υπό τον ηγετικό ρόλο της Γερμανίας και των συμμάχων της, είναι επικίνδυνη για τη σταθερότητα της ΕΕ. Ανησυχεί μήπως η ΕΕ χάσει έδαφος στον ανταγωνισμό με άλλα καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικά κέντρα και αποδυναμωθεί. Συντάσσεται ως κόμμα αστικής διαχείρισης με τις στρατηγικού χαρακτήρα επιλογές του ελληνικού κεφαλαίου, προσπαθώντας επίσης να εκφράσει ελληνικά αστικά συμφέροντα μέσα στην ΕΕ, την αγωνία τους να εξασφαλιστούν οι όροι για την αμεσότερη έξοδο από την κρίση.

Ε

κείνο το οποίο αποσιωπά, ωστόσο, είναι πως η αναδιάταξη συμμαχιών, οι άξονες και αντιάξονες, οι ακήρυχτοι και κηρυγμένοι πόλεμοι κάθε είδους και επιπέδου, είναι μια φυσική, νομοτελειακή διαδικασία στον καπιταλισμό που τα πάντα υποτάσσονται στο κέρδος, μπρος στο οποίο και στον ανταγωνισμό για τον προσπορισμό του σε όλο και μεγαλύτερα μεγέθη, δε διστάζουν σε τίποτα οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι. Για τον ίδιο λόγο που υπάρχει η ΕΕ μπορεί αύριο να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Αν η ειρήνη είναι εμπόδιο στα σχέδιά τους δεν έχουν κανένα πρόβλημα να στήσουν ένα περιφερειακό ή γενικευμένο «σφαγείο». Λυκοφιλίες δημιουργούνται και διαλύονται με την ίδια ευκολία κ.ά.

Ο

 ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει έτοιμος για παν ενδεχόμενο: «Η κυβέρνηση της Αριστεράς είναι αναγκασμένη πρωτίστως να αναζητήσει διεθνή ερείσματα, εντός και εκτός της Ευρωζώνης, ώστε να δημιουργήσει μια δυναμική διαπραγμάτευσης που θα αυξήσει για τη Γερμανία και το ευρωπαϊκό επιθετικό κεφάλαιο το κόστος των εκβιασμών τους, δημιουργώντας συνθήκες για την επανίδρυση της Ευρώπης όχι με εσωστρέφεια και όρους εσωτερικής ταξικής κυριαρχίας, αλλά με πλανητική διάσταση και αντίληψη παγκόσμιας ειρήνης, δημοκρατίας και αλληλεγγύης», γράφει η «Αυγή». Τέτοια ερείσματα αναζητούσε ο Τσίπρας στις ΗΠΑ, στη Βραζιλία, στην Αργεντινή. Τέτοιο έρεισμα θέλει να αποτελέσει η συμμαχία του Νότου που ονειρεύεται. Ερεισμα για την αστική τάξη της χώρας στην προσπάθειά της να κερδίσει χαμένο έδαφος και για τον ίδιο ώστε να εκπροσωπήσει καλύτερα τα συμφέροντά της. Μόνο που σ' αυτήν τη διαδικασία δε χωράει ούτε το μικρότερο απ' τα λαϊκά συμφέροντα.

Β.