Ανταγωνίζονται με κριτήριο τους στόχους του κεφαλαίου

"Αρωμα" απ' τα παλιά αποπνέει η αντιπαράθεση κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, που διαγωνίζονται για τον τίτλο του επιμελέστερου διαχειριστή της αστικής εξουσίας και ταυτοχρόνως «πουλάνε» στο λαό κοινωνική ευαισθησία, στην προσπάθειά τους να διασώσουν το αστικό πολιτικό σύστημα στο σύνολό του απ' τη λαϊκή οργή που γεννάει η πολιτική τους.

«Στου κεφαλαίου την ποδιά σφάζονται παλικάρια», θα μπορούσε συνοπτικά να αποδώσει κανείς τον καβγά που με κάθε αφορμή ξεσπά ανάμεσα στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τη ΝΔ. Αμφότεροι κονταροχτυπιούνται για το ποιος είναι ικανότερος να διεκπεραιώσει τις υποθέσεις του κεφαλαίου, πιο υπεύθυνος να τις φέρει σε πέρας με επιτυχία. Μάλιστα, η κυβέρνηση δεν χάνει ευκαιρία να διαβεβαιώσει ότι «υλοποιεί κατά γράμμα τις δεσμεύσεις της συμφωνίας» δηλαδή του τρίτου μνημονίου, κάθε φορά που η αντιπολίτευση την επικρίνει ότι δεν κάνει περισσότερα για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας στην Ελλάδα.

Το πλαίσιο της αντιπαράθεσής τους ορίζεται με σαφήνεια από το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης και τις δεσμεύσεις του τρίτου μνημονίου που όλοι μαζί - ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, φυσικά με ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, Ποτάμι - ψήφισαν στη Βουλή. Τα αντιλαϊκά του μέτρα υλοποιεί τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, συνεχίζοντας το έργο που άφησαν ανολοκλήρωτο οι προκάτοχοί της. Ορίζεται ακόμα απ' τις κατευθύνσεις των λυκοσυμμαχιών όπου συμμετέχουν και στηρίζουν, της ΕΕ, του ΔΝΤ κ.ά.

Είναι όλοι μαζί απέναντι στο λαό. Μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τις διογκούμενες κινητοποιήσεις ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησής του, επέλεξε να επιτεθεί στον εύκολο (γι' αυτόν) αντίπαλο, τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα, την πολιτική των οποίων συνεχίζει. Προσπαθεί, μάλιστα, συκοφαντικά να συνδέσει τις λαϊκές κινητοποιήσεις, όπως αυτή των αγροτών, με αντιθέσεις ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους (π.χ. για το μοίρασμα της πίτας του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου) με σχέδια αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης. Ανακαλύπτει «δάχτυλο» της αντιπολίτευσης, ξεσκονίζοντας μεθόδους συκοφάντησης και λασπολογίας απ' το βίο και την πολιτεία του πάλαι ποτέ δικομματισμού.

Υποβολέας τους το κεφάλαιο

Η κριτική που ασκεί σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ μοιάζει πολύ με αυτήν που ασκούσε παλιότερα η ΝΔ στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του Αλ. Τσίπρα στο Υπουργικό Συμβούλιο: «Πρέπει λοιπόν όλες οι πολιτικές δυνάμεις να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων ...να σταματήσουν το παιχνίδι της μικροπολιτικής και του λαϊκισμού και να καταθέσουν εναλλακτικές προτάσεις. ...Δυστυχώς τα τελευταία 24ωρα, σε ένα ρεσιτάλ ανευθυνότητας, η αξιωματική αντιπολίτευση ζητάει να αποσύρουμε την πρότασή μας για το Ασφαλιστικό. Αδιαφορώντας, προφανώς, για το πότε θα ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, για το πότε θα ξεκινήσει η συζήτηση για το χρέος... αδιαφορώντας για το πώς θα ξαναμπεί για τα καλά η χώρα στην ανάπτυξη».

Βεβαίως, και η κριτική της ΝΔ στον ΣΥΡΙΖΑ δεν γίνεται με κριτήριο την υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων, τη στιγμή μάλιστα που έχει πρωτοστατήσει αυτά να τσακιστούν, να χτυπηθούν από την αντιλαϊκή πολιτική υπέρ του κεφαλαίου τα προηγούμενα χρόνια. Για να σταματήσει να «πλήττεται η οικονομία» (βλέπε τα κέρδη των μονοπωλίων), ο Κ. Μητσοτάκης εισηγείται στον πρωθυπουργό «να αποσύρει αμέσως το σχέδιό του, προκειμένου να εκτονωθεί η ένταση και να υπάρξει ένας ουσιαστικός διάλογος από την αρχή με τους κοινωνικούς φορείς». Η «αρχή» στην οποία αναφέρεται, βέβαια, είναι η αντιασφαλιστική στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, όπως αυτή εξειδικεύτηκε και στο 3ο μνημόνιο που ψήφισε και η ΝΔ... Ταυτόχρονα, διαβεβαιώνει ότι δεν θέλει να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση ούτε να της δημιουργήσει προβλήματα μεσούσης μιας «κατάστασης πολύ δύσκολης».

Είναι χαρακτηριστική η κριτική που άσκησε ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, Γ. Κουμουτσάκος, στην κυβέρνηση. Εσπευσε να απορρίψει κάθε σύνδεση του αιτήματος που κατέθεσε πρόσφατα η ΝΔ στην κυβέρνηση, να αποσύρει το σχέδιό της για το Ασφαλιστικό ώστε να «ξανασυζητηθεί», με οποιαδήποτε στήριξή της σε κινητοποιήσεις που ξεπερνούν «όρια» που βάζει η αστική εξουσία.

Είπε π.χ. για τις αγροτικές κινητοποιήσεις: «Αντιλαμβανόμαστε γιατί προήλθε η αγανάκτηση των αγροτών (...) Είπαμε, ταυτόχρονα, ότι η έκφραση αυτής της αγανάκτησης, που εμείς κατανοούμε, πρέπει να έχει όρια, όρια σεβαστά από όλους. Και, μάλιστα, τα είχαμε ορίσει. Η ελευθερία του άλλου και η ανάγκη η ελληνική οικονομία να λειτουργεί ανεμπόδιστα και ομαλά (...) Αυτή είναι η θέση μας».

Παραπέρα, στην τακτική απόδοσης ευθυνών στον ΣΥΡΙΖΑ ότι αργοπορεί στην επίτευξη στόχων του κεφαλαίου, είπε για την περιλάλητη «αξιολόγηση», ζήτημα που θα σημάνει απελευθέρωση χρήματος για επενδύσεις: «Την ευθύνη της διαπραγμάτευσης και της αξιολόγησης την έχει η ελληνική κυβέρνηση. Με τη στάση της, τις παραλείψεις της και τις προτάσεις της, ουσιαστικά εκείνη, σε μεγάλο βαθμό - γιατί υπάρχουν και οι δανειστές από την άλλη πλευρά - καθορίζει το ρυθμό εξέλιξης της αξιολόγησης».

Για δε το Ασφαλιστικό είπε: «Το Ασφαλιστικό εμείς το αντιμετωπίσαμε με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Αναγνωρίστηκε, μάλιστα, από τον ίδιο τον πρόεδρο της Βουλής, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, ότι καταθέσαμε στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή (...) συγκεκριμένες σκέψεις, για το πώς μπορεί να λυθεί. Το καθήκον μας, ως αξιωματική αντιπολίτευση, το έχουμε κάνει».

Φιλολαϊκό προσωπείο

Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κρατήσουν τα προσχήματα και οι δύο πασχίζουν να «φορέσουν» φιλολαϊκό «μανδύα» στην αντιπαράθεσή τους, πράγμα δύσκολο, αφού μέτρο όλων είναι οι πράξεις και οι δικές τους είναι κατάφωρα αντιλαϊκές. Η κυβέρνηση π.χ. την ώρα που διαβεβαιώνει το κεφάλαιο και τις λυκοσυμμαχίες του ότι τηρεί κατά γράμμα τις αντιλαϊκές επιταγές των συμφωνιών που έχει συνομολογήσει, διακηρύττει υποκριτικά την έγνοια της για τα θύματα της πολιτικής της...

«Το νομοσχέδιο για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου (Παράλληλο πρόγραμμα), στοχεύει στην ανακούφιση ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, καθώς και στην επίλυση προβλημάτων που σχετίζονται με την μακρόχρονη οικονομική κρίση ... η κυβέρνηση υλοποίησε την ρητή δέσμευσή της προς τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, ότι το νομοσχέδιο δεν αποσύρεται (...) Η προσπάθεια της αντιπολίτευσης να εμποδίσει με αθέμιτους τρόπους και μέσω των δανειστών την κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης, έπεσε στο κενό»», ισχυρίζεται το Μέγαρο Μαξίμου σε σημείωμά του.

Μάλιστα, επικρίνει «δυνάμεις της αντιπολίτευσης» ότι «προσπαθούν να εμποδίσουν με κάθε μέσον την κοινωνική πολιτική και την θεσμοθέτηση μέτρων ανακούφισης, προς όφελος της δικής τους πολιτικής τακτικής».

Να σημειώσουμε, πάντως, ότι ο αντιπερισπασμός που στήνει η κυβέρνηση με το «ξεπάγωμα» του «παράλληλου προγράμματος», για να αποστρέψει την προσοχή από τον Αρμαγεδδώνα του Ασφαλιστικού, δεν αποσκοπεί στην ανακούφιση του λαού, τον οποίο άλλωστε συνεχίζει να φορτώνει με νέα μέτρα. Το εν λόγω νομοσχέδιο, την ώρα που επιχειρεί μια ορισμένη διαχείριση φαινομένων ακραίας φτώχειας που διευρύνει η κυβερνητική πολιτική, με μια σειρά ρυθμίσεων ανοίγει ταυτόχρονα δρόμο για νέες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις.

Και στο βάθος συναίνεση

Τέτοιους καβγάδες ανάμεσα στο πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου ο λαός έχει ζήσει πάμπολλους. Με πρωταγωνιστές άλλοτε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που όμως όταν ήρθε η ώρα και όταν το κεφάλαιο το απαίτησε, παραμέρισαν τις όποιες διαφορές και κατέληξαν να συγκυβερνούν εφαρμόζοντας μαζί όσα δυσκολεύονταν να εφαρμόσουν κατά μόνας.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση δείχνει και το γεγονός ότι οι κόντρες ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, αλλά και με τα άλλα αστικά κόμματα, κάθε άλλο παρά αποκλείουν τις αλλεπάλληλες εκκλήσεις για συναίνεση και συνεννόηση πάνω σε μείζονα για τη στρατηγική του κεφαλαίου ζητήματα.

Στην κατεύθυνση, άλλωστε, εξασφάλισης της απρόσκοπτης εναλλαγής στον κυβερνητικό θώκο η κυβέρνηση μελετά την αλλαγή του εκλογικού νόμου, ομολογώντας ότι απώτερος στόχος είναι η διευκόλυνση συνεργασιών μεταξύ των δυνάμεων της αστικής διαχείρισης. Η ΝΔ επικροτεί τη σχετική μεθόδευση, αξιώνοντας η αλλαγή να διασφαλίζει «σταθερούς εκλογικούς κύκλους», αποφυγή δηλαδή πρόωρων εκλογών, προκειμένου να διασφαλίζεται σταθερότητα στην αστική διαχείριση.

Ολο αυτό το πανηγύρι, ή ο διαγωνισμός για το ποιος είναι ικανότερος διαχειριστής, πρέπει να εμπεδώσει στο λαό, στους εργαζόμενους, στους μικρομεσαίους αγρότες που βγαίνουν στο δρόμο ότι δεν έχουν τίποτα να ελπίζουν από κυβερνητικές εναλλαγές ανάμεσα σε κόμματα που υπηρετούν τους ίδιους στρατηγικούς στόχους. Που δουλεύουν για λογαριασμό του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων. Οτι πρέπει να τους γυρίσουν την πλάτη, να σταθούν απέναντί τους, να παλέψουν για να βάλουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική που τους τσακίζει, για την προοπτική της ανατροπής της.

Β.Ν.