Ωρα ευθύνης και πάλης

Η

 μαζική συμμετοχή στη χτεσινή Γενική Απεργία και οι μεγαλειώδεις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε δεκάδες πόλεις της χώρας καταγράφτηκαν σχεδόν απ' όλους, δεν πέρασαν απαρατήρητες ούτε από τα μέσα επικοινωνίας των αστών. Η μεγάλη αυτή πανελλαδική απεργιακή κινητοποίηση έδειξε τις αγωνιστικές διαθέσεις χιλιάδων εργατών, που, παρά τα εμπόδια, τις αφόρητες οικονομικές δυσκολίες, δεν υπέκυψαν στους εκβιασμούς της μεγαλοεργοδοσίας, στάθηκαν όρθιοι στις πιέσεις, δεν υποχώρησαν στον προπαγανδιστικό καταιγισμό, τις προηγούμενες βδομάδες, της συγκυβέρνησης και της πλουτοκρατίας.

Τ

ο θετικό αυτό αποτέλεσμα δεν ήρθε από μόνο του. Φέρνει πρωτίστως τη σφραγίδα της ακούραστης δουλειάς εκατοντάδων στελεχών των ταξικών συνδικάτων, των επιτροπών αγώνα, που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Δράση που αναπτύχθηκε κόντρα στην υπονομευτική δράση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, κόντρα στο κλίμα της ηττοπάθειας και της παραίτησης με το οποίο δηλητηριάζουν τους εργάτες. Δείχνει ταυτόχρονα τις δυνατότητες που υπάρχουν ώστε με οργάνωση και αποφασιστική παρέμβαση των σωματείων μέσα στους χώρους δουλειάς, με καθαρό ταξικό προσανατολισμό και πλαίσιο πάλης, σε συμπαράταξη με τους μικρούς ΕΒΕ και αυτοαπασχολούμενους, με τους φτωχούς αγρότες, τους σπουδαστές και το κίνημα των γυναικών, μπορεί να δυναμώσει το ταξικό ρεύμα του λαϊκού κινήματος, να τονωθεί το πνεύμα της αντίστασης, της ρήξης και της ανατροπής. Γιατί σήμερα είναι κρίσιμο ζήτημα και βασική προϋπόθεση για την ενίσχυση της λαϊκής πάλης η ισχυροποίηση του ταξικού ρεύματος, η αντιμετώπιση και η ήττα των δυνάμεων που επιμένουν να καλλιεργούν ψεύτικες ελπίδες και αυταπάτες, να «παραμυθιάζουν» τους εργάτες για εύκολες λύσεις και «νίκες» χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια, χωρίς αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία που λέγεται Ευρωπαϊκή Ενωση, χωρίς πόλεμο στις στρατηγικές επιλογές των μονοπωλίων και της ντόπιας πλουτοκρατίας.

Ο

ι αγωνιστικές αυτές διαθέσεις μπορεί και πρέπει να βαθύνουν, να αποκτήσουν μόνιμα χαρακτηριστικά, να βρούνε οργανωτική έκφραση μέσα στους τόπους δουλειάς, με την ενδυνάμωση του σωματείου, τη δημιουργία επιτροπών αγώνα σε κλάδους και εργοστάσια, με την ισχυροποίηση των λαϊκών επιτροπών στις γειτονιές και τη δημιουργία νέων που θα αγκαλιάζουν πλατιά εργαζόμενους, φτωχά λαϊκά στρώματα. Μόνο μέσα από τη λαϊκή αυτενέργεια, τη συνειδητή στράτευση μαζί με το ταξικό κίνημα, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα μπορούν να ορθώσουν τείχος προστασίας στη λαϊκή οικογένεια, που βάλλεται και οδηγείται στην απόγνωση.

Α

υτή είναι σήμερα η ευθύνη των τίμιων συνδικαλιστών, των πρωτοπόρων αγωνιστών, η ευθύνη κάθε εργάτη. Να βρεθούν δίπλα στον εργαζόμενο και στον άνεργο που υποφέρει, να του δώσουν το χέρι, να δείξουν τις αξίες της οργάνωσης και της συλλογικής δράσης, να φωτίσουν το δρόμο για μια άλλη κοινωνία, χωρίς μνημόνια και αφεντικά. Να μην αφήσουν, κάτω από την όξυνση των προβλημάτων, τη λαϊκή οικογένεια να κατρακυλήσει στην ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία, να μην επιτρέψουν να την ποτίσουν με το ύπουλο δηλητήριο του ρατσισμού και του εθνικισμού, να μην αφήσουν τις ύαινες και τους μπράβους της πλουτοκρατίας να παγιδεύσουν τη νεολαία στην υποταγή στο κεφάλαιο.

Τ

ώρα είναι ώρα ευθύνης για όλους μας. Με θάρρος και σθένος ταξικό, να τραβήξουμε μπροστά, να κλιμακώσουμε τους αγώνες, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια πλατιά λαϊκή αντεπίθεση που θα αποκρούσει τα επώδυνα μέτρα. Δε θα υποταχτούμε στα μνημόνια. Θα βάλουμε τέλος στην κυριαρχία του κεφαλαίου και αυτών που το υπηρετούν.

Ριζοσπάστης