Ο ΣΥΡΙΖΑ και το μνημόνιο

Η ιστορία ξεκινά από το 2010, όταν υπογράφτηκε η πρώτη δανειακή σύμβαση, προκειμένου το ελληνικό κράτος να αντιμετωπίσει το μεγάλο κρατικό χρέος. Τότε επιβλήθηκε το πρώτο μνημόνιο με τους εφαρμοστικούς νόμους που εξειδίκευαν τα αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα, προκειμένου να μειωθούν τα κρατικά ελλείμματα, ως όρος, για να δοθούν τα δάνεια. Η λογική που προπαγάνδιζαν ήταν η εξής: Τα δάνεια χρειάζονται για αποπληρωμή του χρέους. Τα υπόλοιπα κρατικά έξοδα πρέπει να τα εξασφαλίσει το ίδιο το κράτος, βάζοντας ταυτόχρονα στόχο μείωσης των ελλειμμάτων, διαφορετικά το κράτος θα είναι υποχρεωμένο να δανείζεται και για τα ελλείμματα. Γι' αυτό και πρέπει να παρθούν τα αντιλαϊκά μέτρα. Το μνημόνιο ήταν ο μοχλός επιβολής τους. Αυτά έλεγε η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η αστική προπαγάνδα. Επομένως, το μνημόνιο με τους εφαρμοστικούς νόμους και τη δανειακή σύμβαση ήταν ένα ενιαίο πακέτο. Βεβαίως όλ' αυτά συνοδεύονταν από την αστική προπαγάνδα, όλα τα αστικά κόμματα αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ, με την εκτίμηση ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί η «κρίση χρέους». Ετσι, παραπλανούσαν την εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, αποκρύβοντας ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι η οικονομική κρίση του καπιταλισμού που έφερε και το μνημόνιο. Το ίδιο ισχύει και με το δεύτερο μνημόνιο που επέβαλε η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. με πρωθυπουργό το Λ. Παπαδήμο από την οποία αποχώρησε ο ΛΑ.Ο.Σ. Βεβαίως, αυτή η κυβέρνηση, υπογράφοντας το δεύτερο μνημόνιο, υπέγραψε ταυτόχρονα νέα δανειακή σύμβαση, αποφασίζοντας και το λεγόμενο μεσοπρόθεσμο αντιλαϊκό πρόγραμμα και τους εφαρμοστικούς νόμους του μνημονίου με ακόμη πιο σκληρά αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα. Επομένως, εδώ έχουμε ένα νέο ενιαίο πακέτο.

Βεβαίως, τα μνημόνια καμιά σχέση δεν έχουν με τα ελλείμματα και το χρέος, αφού είναι αντεργατικά μέτρα μείωσης μισθών, συντάξεων, αλλαγής εργασιακών σχέσεων σε όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών, περικοπών σε παροχές Υγείας, Πρόνοιας από τα ασφαλιστικά ταμεία κ.λπ. Υπάρχουν και φοροεισπραχτικά αντιλαϊκά μέτρα, ή μέτρα μείωσης δαπανών σε Υγεία - Πρόνοια, αλλά αυτά ελάχιστα συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των χρεών. Είναι μέτρα που κάνουν πιο φτηνούς τους εργάτες, επομένως θέλουν να αντισταθμίζουν την πτώση των κερδών λόγω κρίσης και έτσι να αντιμετωπίσουν την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος των εργατών.

***

Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πρώτη στιγμή, ξεσήκωσε τη λεγόμενη «αντιμνημονιακή» αντίδραση, θέτοντας ως όρο να πληρωθεί μέρος του χρέους. Και, βεβαίως, ανάγοντας την αιτία όλης της αντεργατικής πολιτικής στο μνημόνιο και όχι στην ανάγκη για ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου. Θεωρούσε ως αιτία της κρίσης το μνημόνιο που αν καταργηθεί θα υπάρξει πολιτική ανακούφισης των εργαζομένων και ανάπτυξη. Καπιταλιστική εννοείται. Εκρυβε, βεβαίως, πως το μνημόνιο είναι αναγκαίο για να υπάρξει καπιταλιστική ανάπτυξη. Και έκρυβε, ταυτόχρονα, ότι μνημόνια, μεσοπρόθεσμα, δανειακές συμβάσεις και εφαρμοστικοί νόμοι είναι ενιαίο πακέτο.

Η απόσπαση του μνημονίου από τα άλλα μέρη του ενιαίου πακέτου τον βόλευε για να αποπροσανατολίσει με τη λεγόμενη «αντιμνημονιακή» πολιτική, στην οποία προσχώρησαν και άλλες δυνάμεις όπως οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες». Οπως τον βόλευε η προπαγάνδα της επαναδιαπραγμάτευσης της δανειακής, αποσπασμένα από το μνημόνιο, προβάλλοντας τη λύση της πληρωμής μέρους του χρέους, γνωρίζοντας βεβαίως ότι είναι πακέτο στα πλαίσια της ΕΕ. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για λύση εντός της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Ετσι περνούσε την «αντιμνημονιακή» αυταπάτη, τη δυνατότητα φιλολαϊκών λύσεων εντός της ΕΕ και με τα μονοπώλια να κυριαρχούν στην οικονομία και στην εξουσία, αν και αυτό δεν μπορούσε να γίνει. Φάνηκε μετά τις πρώτες εκλογές της 6ης Μάη, όπου την κατάργηση του μνημονίου, τη μετέτρεψε σε κατάργηση κάποιων εφαρμοστικών νόμων με διαπραγμάτευση μέσα στην ΕΕ.

***

Επομένως, εξηγείται και η σημερινή του στάση να καταθέτει νόμο όχι κατάργησης έστω του μνημονίου, αλλά κάποιων εφαρμοστικών νόμων, όπως η μετενέργεια και βεβαίως η άρνησή του να ψηφίσει την πρόταση νόμου του ΚΚΕ για κατάργηση του ενιαίου πακέτου, μνημόνια, δανειακές, μεσοπρόθεσμα και εφαρμοστικοί νόμοι. Τι λέει; Δε συμφωνεί με την πρόταση νόμου, επειδή το ΚΚΕ «συνδέει την απάντηση στη σημερινή οικονομική κρίση με ζητήματα που είναι έξω από το δικό μας στρατηγικό προσανατολισμό, όπως αυτό της απομάκρυνσης από την ΕΕ». Επομένως, ήξερε ότι η κατάργηση του μνημονίου πάει κόντρα στην ΕΕ. Τότε γιατί η «αντιμνημονιακή ρητορεία»; Αρα κορόιδευε το λαό. Λένε επίσης ότι: «Η καταγγελία του μνημονίου από μόνη της δε σημαίνει τίποτα, το ξήλωμα βήμα - βήμα των νόμων που συγκροτούν τη μνημονιακή πολιτική αυτός είναι ο τρόπος υλοποίησης»!

Χρειάστηκε να τα θυμίσουμε όλ' αυτά για να τονίσουμε ότι το ΚΚΕ, και γι' αυτούς τους λόγους, ανάμεσα σε άλλους, είπε προεκλογικά ότι δεν μπορεί να γίνει συνεργασία και μάλιστα κυβερνητική με τον ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ αρνείται να ψηφίσει ένα νόμο που πραγματικά είναι ο μόνος που μπορεί να φέρει ανακούφιση στο λαό, όταν προεκλογικά έλεγε ότι θα καταργήσει το μνημόνιο. Σκεφτείτε να υπήρχε συνεργασία και μάλιστα κυβερνητική. Το ΚΚΕ θα έπρεπε να έχει πολιτική ΣΥΡΙΖΑ, η οποία καθόλου, όπως αποκαλύπτεται, δεν είναι φιλολαϊκή.

Από   Ριζοσπάστη