Αποπροσανατολισμός και αδιέξοδα

«Αδιέξοδη πολιτική» χρεώνει στη συγκυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ που με αφορμή τη συνάντηση των τριών αρχηγών χτες σε ανακοίνωσή του επαναφέρει το αίτημα για «ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής», το οποίο σπεύδει να ακυρώσει αμέσως μετά όταν ζητά «ευρωπαϊκή λύση για το χρέος, με διαγραφή μέρους του και αλλαγή του ρόλου της ΕΚΤ, στήριξη της ανάπτυξης και της εργασίας», που τα προβάλλει σαν «βασικούς άξονες για μια κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση».

Ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει το χρέος που σώρευσε η πλουτοκρατία στο όνομα του οποίου συνομολογήθηκαν οι δανειακές συμβάσεις που πάνε πακέτο με τα μνημόνια. Ζητά «ευρωπαϊκή λύση», αποσιωπά όμως ότι η Ευρωένωση στην οποία καλεί το λαό να εναποθέσει τις ελπίδες του είναι αυτή που με τη φιλομονοπωλιακή της στρατηγική επιβάλλει τη συγκεκριμένη πολιτική και πως η όποια λύση προέλθει απ' αυτήν θα είναι από χέρι αντιλαϊκή. Αλλωστε, η προσήλωσή του στην Ευρωένωση είναι αυτή που τον εμποδίζει, σύμφωνα με δηλώσεις κορυφαίων του στελεχών, να στηρίξει καθαρά και δίχως μισόλογα την πρόταση νόμου του ΚΚΕ για κατάργηση των δανειακών συμβάσεων, των μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων, των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων. Που εκφράζεται ταυτόχρονα με την αναγνώριση του χρέους, έστω και όχι ολόκληρου και την αποδοχή των δανείων, που θέλει όπως και το μνημόνιο να επαναδιαπραγματευτεί. Αποπροσανατολίζει τέλος το λαό ισχυριζόμενος ότι μπορεί να υπάρξει διέξοδος απ' την κρίση που να ωφελεί το ίδιο και την καπιταλιστική ανάπτυξη και την εργασία. Κρύβει ότι η ανάπτυξη όταν έλθει θα είναι αναιμική, θα συνοδεύεται από βαριά λιτότητα για το λαό, δε θα μπορέσει να μειώσει την ανεργία, ενώ και όσοι βρουν δουλειά θα αμείβονται με ψίχουλα.