Κήρυγμα μοιρολατρίας και υποταγής...

Τη διαχειριστική λογική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά το στέλεχός της Γ. Δελαστίκ με τα όσα σχετικά με τις εξελίξεις στην Κύπρο γράφει στο προχτεσινό «Εθνος». Δεν είναι μόνο που σπρώχνει με το ζόρι κάτω από την ίδια «ομπρέλα» της υποτιθέμενης «εθνικής ανόρθωσης» το λαό, την αστική τάξη, τους πολιτικούς της εκπροσώπους ως και την Εκκλησία της Κύπρου. Δεν είναι που μιλώντας - ως μη όφειλε - εξ ονόματος όλων των Ελλήνων εκτιμά ότι τους έκανε «υπερήφανους η κυπριακή Βουλή» με μια απόφαση την οποία εξομοιώνει με «τις κορυφαίες στιγμές του Ελληνισμού» και την ερμηνεύει σαν χαστούκι στις «γερμανόδουλες κυβερνήσεις» και στο «ζυγό του τέταρτου Ράιχ»!

Δεν είναι μόνο αυτά, αν και είναι αποκαλυπτικά για το είδος της πρότασης που πρεσβεύει ο χώρος στον οποίο ανήκει ο Δελαστίκ. Μια πρόταση «αποστειρωμένη» από κάθε ταξικό στοιχείο, αποσπασμένη από την πραγματικότητα, που θέλει να σύρει το λαό να παλεύει για την «ανόρθωση» της καπιταλιστικής οικονομίας, κρύβοντας ότι αυτή θα γίνει στις πλάτες του, όπως μαρτυρούν άλλωστε και τα βάναυσα μέτρα σε βάρος και του κυπριακού λαού.

Εκεί όμως που δίνει τα ρέστα του είναι όταν αποφαίνεται ότι «η Κύπρος έχει επιλογές λύσεων». Ποιες είναι αυτές; Γράφει: «Η γεωγραφική της θέση (...) και τα κοιτάσματα φυσικού αερίου τής επιτρέπουν να αναζητήσει τη βοήθεια μεγάλων δυνάμεων, όπως οι ΗΠΑ και πρωτίστως η Ρωσία (...) αγορά μίας ή δύο κυπριακών τραπεζών από Ρώσους επιχειρηματίες ή συμμετοχή στην επανακεφαλαιοποίησή τους σε ποσοστό που θα δώσει στους Ρώσους σοβαρά ή και καθοριστικά ιδιοκτησιακά δικαιώματα. Την παροχή δανείου από τη Μόσχα (...) Σε αντάλλαγμα, την εκχώρηση από τους Κύπριους στη Ρωσία κάποιου θαλάσσιου "οικοπέδου" φυσικού αερίου, με δικαιώματα εκμετάλλευσης (...) Δεν αποκλείεται π.χ. να δημιουργηθούν ευνοϊκές συνθήκες για την παροχή διευκολύνσεων στο ρωσικό στόλο της Μεσογείου από την Κύπρο - πάντα θεωρητικά μιλώντας»...

... και επιλογή ιμπεριαλιστή

Αυτή βεβαίως δεν είναι συμβολή στη ριζοσπαστικοποίηση των εργατικών λαϊκών συνειδήσεων, είναι δηλητήριο για την καταστολή τέτοιων διεργασιών, προϋπόθεση άλλωστε για όσους άγονται και φέρονται από τον πόθο τους για την αστική διαχείριση. Αυτή η θέση - πρόταση αξιώνει από τον κυπριακό λαό να βάλει τα χεράκια του, να βγάλει τα ματάκια του. Να αναζητήσει στη διεθνή πιάτσα «νταβατζήδες» και σε αντάλλαγμα για τις «υπηρεσίες» τους να τους εκχωρήσει τον ενεργειακό πλούτο της χώρας του, την ίδια τη χώρα του για να τη μετατρέψουν σε ιμπεριαλιστικό ορμητήριο. Αξιώνει από το λαό της Κύπρου να ανάψει μόνος του το φιτίλι της βόμβας που θα τινάξει στον αέρα εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα, την ίδια την ειρήνη, σε μια περιοχή όπου κονταροχτυπιούνται ισχυροί μονοπωλιακοί όμιλοι και βρωμάει μπαρούτι. Και ταυτόχρονα δεν αφήνει ανοιχτή ούτε μια τόση δα σχισμή απ' όπου θα μπορούσε να διαφανεί μια άλλη επιλογή, προς όφελος των λαών της περιοχής και των συμφερόντων τους. Δυστυχώς για τους κήρυκες της υποταγής και της μοιρολατρίας, οι λαοί πάντα προχώραγαν μπροστά και έγραφαν ιστορία - πραγματικά κορυφαία - όταν απέρριπταν τα κίβδηλα διλήμματα, όταν δεν συμβιβάζονταν με το μικρότερο κακό κι αρνούνταν να σκύψουν το κεφάλι ακόμα κι όταν οι δυσκολίες φάνταζαν βουνό. Κι έτσι θα συνεχίσουν όσο δηλητήριο κι αν ρίξουν οι απολογητές του καπιταλισμού στις συνειδήσεις τους.