Το... αριστερό playstation

Aχ αυτή η ΣΥΡΙΖΑίικη αμετροέπεια... Πασπαλισμένη με τιτλάκια παραλλαγής στίχων που προσπαθούν να κινητοποιήσουν ένα θυμικό μαζών, ενόψει εκλογών, με εφηβικήν αύρα... Δεκατέσσερα χρόνια μέσα στον 21ο αιώνα κι ο Αλέξης επιμένει να παίζει επικίνδυνα με τις λέξεις. Αντικαθιστώντας την πολιτική και ιδεολογική επιχειρηματολογία με το άθροισμα πόντων σε παιχνίδι playstation. Πλήρως υποταγμένος στην εμπορευματοποίηση της διαχείρισης. Οσο πιο πολλές συνταγές πουλάμε τόσο περισσότερα ψηφαλάκια μαζεύουμε. Κι ας μεταδίδεται καλπάζουσα η αυταπάτη ως αρρώστια στο σώμα των πολιτών.

Η υποψηφιότητα του Τσίπρα ως προέδρου της Κομισιόν «είναι το σύμβολο του αγώνα του Δαβίδ ενάντια στο Γολιάθ»!!! Το είπε ο ίδιος δι' εαυτόν. Στο επαναστατικό κομιτάτο των Βρυξελλών, δηλαδής, θα δοθεί η μάχη για την «ανθρωπιστική κρίση» και θα «πάρουν τα όνειρα εκδίκηση». Τέτοια επαναστατική (; ) δυνατότητα δεν έχει προσδώσει ούτε στα αγριότερα όνειρά της η Κομισιόν στο ρόλο της. Οι ενωμένοι καπιτάλες της ΕΕ θα κερδίσουν τον πόλεμο κόντρα στα συμφέροντά τους, θα γίνουν φτωχούληδες του Θεού, θα εξανεμίσουν τα κέρδη των μονοπωλίων τους, θα αναδιανείμουν τον πλούτο με όρους καλής Μη.κυ.ο.! Κι έτσι η τότε Αλλαγή-μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ θα αλλάξει τώρα σύριζα την ίδια την Ευρώπη, το ΝΑΤΟ, το πάλαι ποτέ συνδικάτο, διά των εκλεγμένων αριστεριζόντων σοσιαλδημοκρατών. Η λυκοφωλιά των Βρυξελλών θα αυτοπυρποληθεί ένα πράμα.

Ως εδώ, η μούσα των δημοσκοπήσεων κι η λύρα των σκοπιμοτήτων που κελάηδησε μεταξύ Καρυπίδη και Βουδούρη άντε και να συγχωρεί τον έντεχνο οίστρο. Αλλά άμα αρχίζεις να στέλνεις «στον ψυχίατρο» όσους δε σε γλέπουν όπως εσύ στον προεκλογικό, καθρέφτη καθρεφτάκι μου ποιος άλλος Δαβίδ υπάρχει καλύτερος από μένα... τότε η συνιστώσα των αμετροεπών μπλαβίζει χοντρά. «Και μάλλον ψυχίατρος χρειάζεται για να διαγνώσει τι είδους διαταραχή έχουν εκείνοι που απ' τη μια μεριά συνεργάζονται στενά, φιλικά και μνημονιακά με το ΠΑΣΟΚ και από την άλλη κατηγορούν εμάς ότι γινόμαστε ΠΑΣΟΚ», λέει ο Δαβίδ το 2014... Αμα η πολιτική ορολογία γλιστρήσει στην ψυχιατρική, στην ανάλυση της διαταραχής κι άλλα τέτοια, τότε στρώνεται με ροδοπέταλα ο αντιδραστικός δρόμος του «πολιτικού μενγκελισμού». Οποιος δεν είναι μαζί μας ή δεν μας κρίνει όπως θέλουμε, αν δεν είναι εχθρός μας είναι για δέσιμο δηλαδή. Και δεν το είπε ο Γκράμσι βεβαίως βεβαίως... Μ' αυτό το ιδεολογικό (;) οπλοστάσιο ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντιπαρατεθεί, π.χ., σ' έναν ντόπιο εκπρόσωπο των κομισιονάριων, το γίγαντα Πάχτα, που αμετροεπώς και ποινικώς ελέγξιμα δηλώνει πως αν δεν ψηφιστεί θα χυθεί αίμα στην περιοχή; Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως είπε κι ο Δαβίδ του, είναι εξαγώγιμο προϊόν. Θα ενώσει την κατακερματισμένη ιταλική αριστερά με αφορμή τις ευρωεκλογές. Οπως ένωσε στην Ικαριά, με νικητή τον κομμουνιστή υποψήφιο στον πρώτο γύρο, ως και το φάντη με το ρετσινόλαδο για να τον φάει, τον κομμουνιστή, στο δεύτερο για μερικές δεκάδες ψήφων. Στην Ευρώπη που έτσι κι αλλιώς στηρίζει υλικά και πολιτικά κάθε εκδοχή αριστερού playstation παιχνιδιού ως εργαλείο αντικομμουνισμού, τέτοιες ενωτικές φανφάρες είναι αιματηρό προπαγανδιστικό ψωμοτύρι. Οσο παίζεται οι λαοί πεινάνε και μπαίνουνε στην ευρωφάκα. Οσο οι λαοί πολεμάνε για τις λέξεις κι όχι με τις λέξεις νικάνε. Και το λάβαρο στο Ράιχσταγκ, λάφυρο δεν είναι και δε γίνεται κανενός.

Λιάνα  ΚΑΝΕΛΛΗ