Είναι ζήτημα ταξικής πολιτικής

Π

ολύ γρήγορα, σχεδόν αμέσως μετά την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της κυβέρνησης και το κλείσιμο της ΕΡΤ, κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ, έθεσαν θέμα «δημοκρατικής εκτροπής» επειδή η χώρα έμεινε χωρίς δημόσια ραδιοτηλεόραση. Ολα αυτά - συνέχειά τους σε μεγάλο βαθμό είναι και οι πανηγυρισμοί ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ μετά την απόφαση του ΣτΕ που έλεγε ότι μπορούν να απολυθούν οι περίπου 3.000 εργαζόμενοι της ΕΡΤ - σε τελική ανάλυση ξεστρατίζουν από την ουσία. Και όταν αντικειμενικά έρχεται η ώρα να δοθεί συγκεκριμένος προσανατολισμός και περιεχόμενο από τους ίδιους τους εργαζόμενους στους αγώνες και τις διεκδικήσεις τους, τότε το πράγμα πάει αλλού... 'Η, για να είμαστε ακριβείς, πάει ακριβώς εκεί που θέλει η αστική τάξη, η κυβέρνησή της και οι μηχανισμοί της...

Τ

ο κλείσιμο της ΕΡΤ δεν είναι ζήτημα «θεσμικής», «συνταγματικής» ή όποιας άλλης «εκτροπής» όπως ισχυρίζονται ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, άλλοι, για να αποκρύψουν τι είδους συμφέροντα υπηρετούν. Το επιχειρούμενο «λουκέτο» είναι απόφαση που εντάσσεται στο πλαίσιο συνολικότερων μέτρων συγκυβέρνησης - τρόικας. Εντάσσονται στις λεγόμενες αναδιαρθρώσεις στην οικονομία, που είναι απαραίτητες ώστε το μεγάλο κεφάλαιο να περάσει αλώβητο την καπιταλιστική οικονομική κρίση, φορτώνοντας όλα τα βάρη στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Ας δούμε λίγο πιο συγκεκριμένα: Από την ίδια την κυβέρνηση διέρρεε ότι μετά την ΕΡΤ σειρά παίρνουν τα «Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα» και δεκάδες άλλοι οργανισμοί του Δημοσίου. Και έρχονται μαζικές απολύσεις, επαναπροσλήψεις με ατομικές συμβάσεις, περαιτέρω κόψιμο εργασιακών δικαιωμάτων, ιδιωτικοποιήσεις υποδομών. Ολα όσα, δηλαδή, επιδιώκει το μεγάλο κεφάλαιο.

Η

 δραστική μείωση των εργαζομένων στην ΕΡΤ, οι συγχωνεύσεις και το κλείσιμο οργανισμών, που θα στείλουν χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία, οι αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, αυτά είναι θέμα «δημοκρατικής εκτροπής» ή τσάκισμα των εργαζομένων γιατί αυτό απαιτεί η διαχείριση των δημοσίων ελλειμμάτων και του χρέους, που είναι μέρος της πολιτικής διαχείρισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου; Η ιδιωτικοποίηση ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, κλπ είναι θέμα «δημοκρατικής εκτροπής» ή παράδοση στο ιδιωτικό κεφάλαιο του νερού, της ενέργειας για επενδύσεις και κερδοφορία; Δεν είναι ζήτημα οικονομίας και ταξικών συμφερόντων, που πρέπει να αντιμετωπιστεί σε τέτοια βάση; Δηλαδή, εάν σε μια τέτοια εταιρεία που θα είναι δημόσια ή ιδιωτική ή μισή δημόσια μισή ιδιωτική ή όπως αλλιώς στήσουν το σχήμα της και οι εργαζόμενοι παίρνουν μισθούς πείνας, πρέπει να πληρώνουν για να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δεν μπορούν να πάνε το παιδί τους στον παιδικό σταθμό, είμαστε εντάξει με τη «δημοκρατία» και τους «θεσμούς»; Και να μην ξεχνάμε πως μιλάμε για αστική δημοκρατία και αστικούς θεσμούς που υπάρχουν ακριβώς για να διασφαλίζουν τα συμφέροντα και την οικονομική εξουσία των μονοπωλίων.

Α

πό αυτή τη σκοπιά πρέπει να δουν και οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ το περιεχόμενο του αγώνα τους. Σε τέτοια κατεύθυνση να οργανώσουν την πάλη τους που πρέπει να είναι κοινή με όλους τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Να ξεμπερδέψουν με ψέματα και αυταπάτες που έχουν κοστίσει ήδη ακριβά. Να πάρει χαρακτηριστικά λαϊκής συμμαχίας που αντιπαλεύει συνολικά τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα που λαμβάνουν μαζί κυβέρνηση - ΕΕ για λογαριασμό της πλουτοκρατίας, που στοχεύει στην ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος.

Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ