Παπάρια νόμοι...κι ένα παράσιτο

Απορία πρώτη:

Ποιόν ακριβώς στόχο εξυπηρετεί το "άνοιγμα" της αγοράς ως προς την πώληση εφημερίδων, περιοδικών και καπνικών προϊόντων; Αν δεν κάνω λάθος, υποτίθεται ότι οποιαδήποτε απελευθέρωση αγοράς έχει -ή, τουλάχιστον, υποτίθεται πως έχει- ως στόχο την αύξηση του ανταγωνισμού ώστε (βάσει του νόμου προσφοράς και ζήτησης) αφ' ενός μεν να συμπιεστούν οι τιμές προς όφελος του τελικού καταναλωτή αφ' ετέρου δε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Έτσι δεν είναι; Μάλιστα.

Δηλαδή; Τί θα γίνεται από δω και μπρος; Μέχρι χτες αγόραζα από τον περιπτερά προς 4,25 ευρώ την "Καθημερινή της Κυριακής" (με δώρο βιβλιαράκι για το πώς θα φτιάχνω μπιζελόσουπα με τρούφες και καπνιστό σολομό με μπαλσάμικο και τζίντζερ, καθ' ότι δεν νοείται σοβαρό φαΐ δίχως μπαλσάμικο και τζίντζερ) και προς 4,20 ευρώ το σακουλάκι "Όλντ Χόλμπουρν". Από αύριο που θα ανοίξει ο "ανταγωνισμός", τί θα γίνει; Θα βγάλει προσφορά ο Βασιλόπουλος την "Καθημερινή" στα 3,99 και τον "Ολντ Χόλμπουρν" στα 7,99 τα δυο σακουλάκια; Ή, μήπως, ο Βερόπουλος θα δίνει στις δυο εφημερίδες έναν "Ριζοσπάστη" δώρο;

Όπως καταλαβαίνετε, είναι πιο πιθανό να πέσει μπλε μαραίν χιόνι στην Ιεράπετρα παρά να συμβεί κάτι από τα παραπάνω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, αντί να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, να κλείσουν μερικές εκατοντάδες περίπτερα ακόμη (κοντά στα άλλα που έχουν ήδη κλείσει).

Δηλαδή...παπάρια νόμος.

Απορία δεύτερη:

Αυτός ο "μας-τα-έχεις-κάνει-μπαούλο-με-τις-μαλακίες-σου" πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, ο πολύς Δημήτρης Δασκαλόπουλος, ποιά ακριβώς δουλειά κάνει; Θέλω να πω, πώς διάολο γίνεται και είναι πρόεδρος του Σ.Ε.Β. κάποιος που δεν είναι καν βιομήχανος; Εκτός εάν ο τίτλος "βιομήχανος" είναι ισόβιος, όπως γίνεται με τον τίτλο "πρόεδρος" κι έτσι έχει γεμίσει η Ελλάδα προέδρους.

Απ' όσα γνωρίζω, ο μπαμπάς τού εν λόγω κυρίου, είχε ένα γαλατάδικο, όπου πήγαινε ο κόσμος με τα κατσαρόλια του κι αγόραζε χύμα γάλα. Έξυπνος άνθρωπος ο Αριστείδης Δασκαλόπουλος, σκέφτηκε "γιατί να έρχονται οι κυράδες στο μαγαζί μου να ψωνίζουν και να μη πηγαίνω εγώ στο σπίτι τους ώστε να εξασφαλίσω ότι δεν θα πάνε σε άλλο γαλατάδικο;". Πήρε, λοιπόν, δυο ποδήλατα, προσέλαβε και δυο πιτσιρικάδες, βάφτισε και το μαγαζί του "Δέλτα" (από το αρχικό τού επωνύμου του) και ξεκίνησε. Κάπως έτσι, φτάσαμε το 1952 στην ίδρυση της "Δέλτα" ως εταιρείας διανομής γάλακτος και γιαούρτης, με 20 άτομα προσωπικό και 10 αυτοκίνητα διανομής, η οποία εξελίχθηκε στο διάβα των χρόνων σε κολοσσό.

Ε, λοιπόν, το μόνο που κατάφερε ο σημερινός πρόεδρος του Σ.Ε.Β. ήταν να πουλήσει το δημιούργημα του πατέρα του και να γίνει...πρώην βιομήχανος. Τί κάνει σήμερα, σύμφωνα με το βιογραφικό του; "Είναι μέλος των διοικητικών συμβουλίων της Εθνικής Τράπεζας Ελλάδος και του Ομίλου Μυτιληναίου. Επίσης, είναι μέλος της Στρογγυλής Τράπεζας Ευρωπαίων Βιομηχάνων (European Round Table – ERT) από το 1998 και των International Directors’ Council του Guggenheim Museum και της Tate Gallery". Τέλειο; Τί δουλειά κάνεις; Είμαι μέλος ΔουΣου. Και γαμώ τις δουλειές λέμε!

Αυτός είναι ο καραγκιοζάκος που τόλμησε να χαρακτηρίσει "σκουλαρίκια και χαϊμαλιά" τα επιδόματα που έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενοι μετά από μακρόχρονους κι αιματηρούς αγώνες. "Σκουλαρίκια και χαϊμαλιά" τα επιδόματα ανθυγιεινής εργασίας, τα επιδόματα σπουδών, τα επιδόματα γάμου, τα επιδόματα παιδιών, τα επιδόματα επικινδυνότητας... Όλα "σκουλαρίκια και χαϊμαλιά", σύμφωνα με κάποιον που δεν δούλεψε ποτέ στην ζωή του. Όλα "σκουλαρίκια και χαϊμαλιά", σύμφωνα με κάποιον που δεν στάθηκε στην ζωή του ικανός για τίποτε περισσότερο από το να φάει το δημιούργημα του πατέρα του.

Το παράσιτο μίλησε.

Συμπέρασμα:

Όταν είσαι κυβέρνηση και έχεις αναγάγει τα "άχθη αρούρης" τύπου Δασκαλόπουλου όχι απλώς σε συνομιλητές αλλά σε συμβούλους, είναι λογικό να κορδώνεσαι όταν περνάς "μεταρρυθμίσεις" του τύπου κλείνω-τα-περίπτερα-για-να-κονομήσουν-περισσότερα-τα-σούπερ-μάρκετ.

Με παράσιτα ως συμβούλους, μόνο παπάρια νόμους μπορείς να φτιάξεις.

Cogito ergo sum