Εξόρμηση με την πρόταση του ΚΚΕ

Ο

ι αναλύσεις στις ναυαρχίδες του αστικού Τύπου γίνονται στη βάση «τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου πάλι δικά μου». Ετσι και με τον «Economist», που ψάχνει νέο μοντέλο διαχείρισης. Οπου ανακαλύπτει τη διαφορά στους πλούσιους συνταξιούχους και τους φτωχούς νέους. Το θέμα είναι υπονομευμένο από τη στιγμή που η συζήτηση γίνεται για την ανισότητα στο εισόδημα ανάμεσα σε λαϊκούς ανθρώπους και όχι για το κύριο, την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης από το κεφάλαιο, εδώ και η πραγματική ταξική ανισότητα.

Οι αναλύσεις των αστών που ανακαλύπτουν τον Μαρξ στο τμήμα της υπερσυσσώρευσης αλλά τον θάβουν στην επαναστατική διέξοδο, προσπαθούν να περάσουν σαν αυτονόητο το αιώνιο του καπιταλιστικού συστήματος, εξαφανίζουν κάθε πράξη αμφισβήτησής του, αφήνουν περιθώρια μόνο για διαχείριση της φτώχειας.

Και αυτός, όμως, ο δρόμος, της διαχείρισης δηλαδή της φτώχειας, είναι υποχρεωμένος να αποτύχει. Η αναζήτηση του σωτήρα πολιτικού που θα εμπνεύσει με νέο όραμα εκφράζει μόνο την αγωνία της αστικής τάξης να περάσει τον κάβο. Η παράλληλη προσπάθεια να αναδειχτεί σαν αιτία του κακού αυτός ή εκείνος ο φοροφυγάς, αποπροσανατολίζει, κρύβει επίσης τη βάση του προβλήματος, που είναι η καταλήστευση του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου από μια χούφτα κεφαλαιοκράτες.

Α

πέναντι σ' αυτή τη μεθόδευση, να πιάνουμε πάντα το νήμα της αφήγησης απ' την αρχή. Από την εκμετάλλευση των εργατών, την υπερσυσσώρευση των κερδών, το μπλοκάρισμα της μηχανής της κερδοφορίας, την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων για να υπάρξει επανεκκίνηση, τις δύο επιλογές που παρουσιάζονται: Παραμονή στη βαρβαρότητα ή ανατροπή και λαϊκή ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής με κεντρικό σχεδιασμό.

Τώρα, την ώρα που μπλοκάρει το σύστημα, πρέπει να προβάλλεται η εργατική διέξοδος. Ετσι που να μην επιτρέπεται σε σκερβελέδες να μιλούν για αριστερή διαχείριση και να ζητάνε από τους εργάτες να δώσουν χρόνο στον καπιταλισμό να πάρει ξανά το πάνω χέρι.

Εδώ είμαστε. Στην πάλη για να μην περάσουν τα αντεργατικά μέτρα, να εμποδιστούν στην εφαρμογή τους, να γίνεται κοινό κτήμα ανάμεσα στους εργάτες το αίτημα για άλλο δρόμο ανάπτυξης.

Ενα το κρίσιμο: Ποιο κίνημα θα αντιμετωπίσει αυτή τη λαίλαπα. Οι κομμουνιστές έχουν ήδη καταθέσει την πρότασή τους. Φροντίζουν, μάλιστα, να την κάνουν πράξη. Οργανώνοντας την εργατική τάξη στους χώρους δουλειάς, συσπειρώνοντας λαϊκά στρώματα στις επιτροπές στις γειτονιές.

Σ'

 αυτή την προοπτική η Οικονομική Εξόρμηση του ΚΚΕ που βρίσκεται μπροστά αποκτά χαρακτηριστικά μόνιμης εξόρμησης. Ετσι που να εξασφαλίζεται στο διηνεκές η πλήρης δυνατότητα του επαναστατικού κινήματος ώστε να μπορεί να τα βγάζει πέρα απέναντι σε όλο και περισσότερο αυξημένες ανάγκες. Η μέχρι τώρα εμπειρία από το πώς η εργατική τάξη αγκαλιάζει το ΚΚΕ μπορεί να μας δώσει πολλά. Νέα εμπειρία συγκεντρώνεται σήμερα στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες που βιώνει συνολικά ο λαός. Σ' αυτή τη μάχη τα μέσα ενημέρωσης του Κόμματος, που πρέπει με τα ελάχιστα να τα βγάλουν πέρα, αναλαμβάνουν ξεχωριστό ρόλο. Οχι καταγράφοντας μόνο, ούτε κύρια την επικαιρότητα, αλλά αναλύοντας σε βάθος τις εξελίξεις στο σύστημα και, το σημαντικό, προβάλλοντας τη διέξοδο.