Κλαίει ο Δούρειος που τον είπαν Ιππο...

Αρπαχτές και μαλλιοτραβήγματα κι αυτές οι εκλογές! Ιδεολογικά μπουλούκια βγήκαν παγανιά και τα προσωπικά νιτερέσα (συμφέροντα) πέφτουν στο τραπέζι, ωσάν η ιδιοτέλεια να είναι το πιο φυσικό πράμα στη γη της αστικής πολιτικής επαγγελίας. Κάποιες στιγμές, μόνο άμα φυσάει το αεράκι της αλήθειας περί την πραγματικότητα, που αποπνέει ο λόγος των κομμουνιστών, μπορείς να καταλάβεις ότι τα ρουθούνια τα δικά σου, αλλά και των διπλανών σου, έχουν συνηθίσει την άτιμη την μπόχα της εκμετάλλευσης. Λες και χρηματοδοτείς την παρασκευή αρωμάτων μ' ένα κάρο ψευδαισθήσεις, με ανοχή στις απατεωνιές των σωτήρων που δεν κάλεσες αλλά ψήφισες, που σε καταδίκασαν, αλλά χωρίς κακό σκοπό, όπως σου λένε, μεγάλη η χάρη τους...
Ονειροπιάνομαι πως θα βγούνε, κάποια στιγμή σ' αυτή τη συμφωνία του παράλογου που γίνεται αναγκαστικά «φυσικό», κάποιοι με ταλέντο, άνθρωποι που καταφέρνουν να ζούνε απ' αυτό στην εμποροπανήγυρι της κόλασης, και θα πούνε όλοι μαζί κι ο καθένας με το ύφος και τον τρόπο του, π.χ. πως λάθεψαν σύριζα. Πως τους πήρε το ποτάμι. Πως ο χαρτοπόλεμος και τα κομφετί της κάθε λογής διάσπασης δεν είναι δα κι ο πάπυρος της αριστερής μούμιας που γράφει τις δέκα λαφαζανιές παρέα κι αγαπημένα με δέκα ανελίτικες ταρζανιές.
Φαντάζομαι, δηλαδή, πως υπάρχει κάπου ανάμεσα στις πτυχές του πνεύματός τους, των ρυτίδων τους, της καλά κρυμμένης τους απογοήτευσης από τον ίδιο τους τον εαυτό, απομεινάρι τσίπας. Αυτό που μπορεί να δώσει στη συγνώμη την ορθολογική κι όχι τη θεολογική της σημασία. Να βγούνε άνθρωποι που λειτούργησαν τόσα χρόνια σαν ωτασπίδες και μαντίλια στα μάτια, μπας και δει κι ακούσει κανένας τι λέει το ΚΚΕ, βρε αδερφέ, πως ό,τι κρασί κι αν πρότειναν για δοκιμή τ' αφεντικά κι οι κολαούζοι τους, ξίδι ήτανε. Της ποικιλίας χολή. Από χαλασμένο χωράφι παραχωρημένο απ' τον οχτρό. Ν' αφήσουνε την εργατική μάζα να βγει απ' το λάκκο που τη σπρώξανε, να τη σεβαστούν που θέλει να ξεράσει, ν' ανασάνει, και να πάρει τη γεύση που θέλει και μπορεί, απ' το δικό της το κρασί, της λαϊκής προέλευσης εξουσίας. Ονειρα θερινής νυκτός που δεν ξημέρωσε και δεν ξημερώνει βέβαια μονάχα μ' εκλογές. Στο χρηματιστήριο των ενσωματωμένων αριστερών αξιών, άλλωστε, με το που «μπαίνεις σε θέση» (ελευθεροοικονομίστικη αργκό) με δυο τόνους συγνώμη δεν αγοράζεις δράμι φιλότιμο...
Στην πραγματικότητα, μέσα σ' ένα εφτάμηνο πρωτηφοράς αριστεράς, γεμίσαμε από υμνητές του «πολίτικαλ κοντρόλ» που θρηνούν για τα «κάπιταλ κοντρόλς». Γεμίσαμε αριστερές ιέρειες και θρηνωδούς που ξεγελάστηκαν από τα καπιταλιστικά ιερατεία και τις συντροφικές σειρήνες. Σα να κλαίει ο Δούρειος επειδή τον είπαν Ιππο, ένα πράμα. Γιατί αλλιώς πώς να εξηγήσεις ότι τη νεόκοπη λαϊκοενότητα, τα δεξιά παντοπωλεία βολικών αναχωματικών ιδεών, την πλασάρουν, άκουσον άκουσον, σα «μοντέρνο ΚΚΕ»!.. Γιατί αλλιώς πώς να μη δεχτείς ότι αποτελεί προοδευτική εξέλιξη και σύγχρονη αριστερά το να στήνεις τη συνιστώσα των θυγατέρων για να υπερασπίζονται τις παρεξηγημένες μανάδες τους;
Σ' αυτή τη συμπυκνωμένη προεκλογική εκστρατεία θα βγουν πολλά βρώμικα μαχαίρια, θα κυκλοφορήσουν πολλά λερά κεφάλαια που έμοιαζαν ορφανά. Θα γεμίσει ο τόπος τζιχαντιστές ανίερων ιερών αγώνων. Θα φτιαχτεί και κίνημα ίσως, που θα επιμένει ότι στα τραγούδια σημασία έχει η μουσική και όχι οι στίχοι. Στο κάτω κάτω της γραφής ο σοβιετικός ύμνος και σήμερα παιανίζεται με στίχους όμως πουτινίστικους, παλινορθωτικούς... Πόρτα πόρτα, μυαλό μυαλό, να το εξηγήσουμε σε κάθε παγιδευμένο που θέλει, κι ίσως νομίζει ότι δεν μπορεί, να σηκωθεί και να δει ότι έρχεται και τέταρτο αριστεροδέξιο μνημόνιο, που θα το πουν «σκισμένο», «τελειωμένο» κι άλλα ηρωικά και πένθιμα. Τους δοκιμάσατε, βρε αδερφέ! Τώρα με το ΚΚΕ! Γιατί λύση που φαίνεται κολαούζους δε θέλει...
Λιάνα  ΚΑΝΕΛΛΗ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις