Ο λαός να δυναμώσει την αντίσταση ενάντια στην πολιτική που τον τσακίζει

Από παλιότερη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ
Οι εκλογές δρομολογούν εξελίξεις στο πολιτικό σύστημα, ώστε με μεγαλύτερη σφοδρότητα να συνεχιστεί η επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Ανεξάρτητα από το τι θα πουν τα κόμματα προεκλογικά και από το ποια κυβέρνηση θα προκύψει, το πρόγραμμά της είναι δεδομένο. Είναι η εφαρμογή του ψηφισμένου τρίτου μνημονίου και μέσα από αυτό, η πλήρης υλοποίηση των άλλων δύο.
Απ' αυτή τη σκοπιά, είναι κρίσιμο να κατανοηθεί ο ταξικός χαρακτήρας των μέτρων που σαν κλωστή ενώνει τα τρία μνημόνια. Στο σύνολό τους, είναι μέτρα που διευκολύνουν τη διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου, για να υπάρξει ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Για να γίνει αυτό, πρέπει να πέσει ακόμα πιο κάτω η τιμή της εργατικής δύναμης. Να μειωθεί το λεγόμενο μισθολογικό και μη μισθολογικό κόστος. Να διευρυνθούν τα πεδία δράσης του κεφαλαίου, ιδιαίτερα σε τομείς της οικονομίας που δεν έχουν προχωρήσει οι απελευθερώσεις ή το κράτος διατηρεί ακόμα ισχυρές θέσεις.
Προϋπόθεση είναι ακόμα να διασφαλίσουν το κράτος και οι τράπεζες επαρκή χρηματοδότηση στους επιχειρηματικούς ομίλους για νέες επενδύσεις, χωρίς όμως να εκτρέπεται η δημοσιονομική σταθερότητα. Να ελαχιστοποιηθούν οι κρατικές δαπάνες και οι «διαρροές» προς την αποπληρωμή του χρέους, προκειμένου να περισσεύει χρήμα για να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη.
Στρατηγική γραμμή του κεφαλαίου
Δεν υπάρχει ούτε ένα μέτρο στα τρία μνημόνια που να μην υπηρετεί τους παραπάνω στόχους.
Ας πάρουμε το παράδειγμα του Ασφαλιστικού. Γιατί και στα τρία μνημόνια υπάρχουν μέτρα περικοπής των συντάξεων, αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωσης των δωρεάν παροχών από το κρατικό σύστημα της Υγείας και της Πρόνοιας;
Η απάντηση είναι ότι η Κοινωνική Ασφάλιση είναι από τους βασικούς συντελεστές του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους, που επιβαρύνει τις επιχειρήσεις και το κράτος τους. Αν μειωθεί, τότε μειώνεται το κόστος της εργασίας για τους εργοδότες. Αρα αυξάνει η υπεραξία, δηλαδή το κέρδος.
Με τον ίδιο τρόπο, το κράτος απαλλάσσεται από την υποχρέωση να χρηματοδοτεί το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης και τα χρήματα που «εξοικονομεί» κατευθύνονται απευθείας στη στήριξη του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, η εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Υγείας ανοίγει νέα πεδία δράσης για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Επομένως, τα μνημόνια υπηρετούν συνολικά τη στρατηγική του κεφαλαίου. Με αυτό το κριτήριο πρέπει να τα πολεμήσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα, δυναμώνοντας την οργάνωση στους τόπους δουλειάς, με προετοιμασία για σκληρούς, απαιτητικούς ταξικούς αγώνες, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα ή ποια κόμματα θα έχουν το πάνω χέρι στην εφαρμογή των μέτρων μετά τις εκλογές.
Το φανέρωμα του ΣΥΡΙΖΑ
Τα κόμματα της κυβέρνησης και της αστικής αντιπολίτευσης, οι δυνάμεις τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, προσπάθησαν όλο το προηγούμενο διάστημα να κρατήσουν το λαό σε στάση αναμονής και προσμονής για τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης. Ο χρόνος που χάθηκε στην οργάνωση της πάλης, είναι πολύτιμος και πρέπει να κερδηθεί.
Αυτό προϋποθέτει να ηττηθεί η γραμμή τους στο κίνημα. Να δυναμώσουν οι εστίες αντίστασης και αυτές να τροφοδοτούν μεγαλύτερους αγώνες. Αντίστροφα, οι κεντρικές μάχες να βοηθούν στην ανάπτυξη νέων αγωνιστικών μετώπων σε κλάδους και τόπους δουλειάς.
Είναι αναμενόμενο ότι η περίοδος πριν και μετά τις εκλογές θα αξιοποιηθεί για μεγαλύτερη καθίζηση των εργατικών - λαϊκών αγώνων. Σ' αυτό συμβάλλει και η απογοήτευση που σπέρνει σε τμήματα των λαϊκών στρωμάτων η αποκάλυψη του ΣΥΡΙΖΑ σαν κόμμα στην υπηρεσία του κεφαλαίου και το φανέρωμα της προσπάθειας που έκανε μέχρι τις εκλογές του Γενάρη να κλέψει ψήφους, μοιράζοντας ψέματα και αυταπάτες με τη σέσουλα.
Περισσότερες οι ευθύνες και οι δυνατότητες
Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, μεγαλώνουν οι ευθύνες των ταξικών δυνάμεων. Ταυτόχρονα, όμως, αυξάνουν οι δυνατότητες να γίνουν σοβαρά βήματα στη συσπείρωση νέων δυνάμεων, στη διεύρυνση της απήχησης του ΠΑΜΕ. Περισσότερες δυνάμεις να «πάρουν πάνω τους» την υπόθεση της ανασύνταξης του κινήματος.
Επιβεβαιώνεται ότι το ΠΑΜΕ είναι η μόνη δύναμη που μπορούν να εμπιστεύονται οι εργαζόμενοι, να βρουν αποκούμπι. Ακόμα και μέσα στον Αύγουστο, όταν όλες οι άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις επικαλούνταν την καλοκαιρινή ραστώνη σαν πρόφαση για να δικαιολογήσουν τη συνειδητή απουσία τους από κάθε αντίδραση στο τρίτο μνημόνιο, το ΠΑΜΕ διοργάνωσε μαζικές συγκεντρώσεις στην Αθήνα και σε δεκάδες πόλεις.
Κι όχι μόνο αυτό. Τα ταξικά σωματεία βρέθηκαν χωρίς ανάπαυλα στο πλευρό εργαζομένων και κλάδων που κινητοποιούνται για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα, για την απληρωσιά και τις απολύσεις, την επιβολή εκ περιτροπής εργασίας και υποχρεωτικών αδειών.
Πρόσφεραν αλληλεγγύη στους πιο χτυπημένους από την κρίση και το ίδιο συνεχίζουν να κάνουν, στήνοντας Επιτροπές Αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα, με τη συμμετοχή των άλλων δυνάμεων της Κοινωνικής Συμμαχίας.
Αποφασιστικός παράγοντας για την ανασύνταξη του κινήματος, για την οργάνωση και ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας, είναι ο απεγκλωβισμός των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων από την αστική πολιτική και τα αστικά κόμματα και η συμπόρευση, η ενίσχυση του ΚΚΕ. Η προοπτική της διεξόδου σε όφελός τους απαιτεί ισχυρό εργατικό - λαϊκό κίνημα, ισχυρή λαϊκή συμμαχία σε αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, που θα συγκρούεται με τον αντίπαλό τους, δηλαδή την εξουσία του κεφαλαίου, τα κόμματά του, την ΕΕ και τους έξωθεν συμμάχους τους. Μέχρι την οριστική ανατροπή τους. Σ' αυτή τη ρότα μπορεί να υπάρξει αποφασιστική αντίσταση στα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα των μνημονίων. Και βασική προϋπόθεση για να δυναμώσει αυτή η προοπτική είναι το ισχυρό ΚΚΕ. Οι εκλογές είναι μια μάχη που μπορεί ν' αξιοποιηθεί από το λαό για την αποφασιστική ενίσχυσή του με τη λαϊκή ψήφο. Τώρα ξέρουν οι άνθρωποι του μόχθου ότι το ΚΚΕ στάθηκε αταλάντευτα δίπλα τους σε κάθε πρόβλημα.
Στην ημερήσια διάταξη η πραγματική διέξοδος
Βεβαίως μπροστά μας υπάρχουν μέτωπα που τρέχουν. Ο «κοινωνικός διάλογος» για το Ασφαλιστικό, που είναι από τα βασικά θέματα της επόμενης αξιολόγησης, στόχο έχει να αποσπάσει τη συναίνεση των εργαζομένων σε νέες βάρβαρες αλλαγές.
Τα μέτωπα της Υγείας, της Παιδείας, τώρα που τα σχολεία ανοίγουν με τεράστια κενά, της απληρωσιάς, των απολύσεων, είναι κεντρικά ζητήματα για την εργατική τάξη και το λαό.
Το μέτωπο των Εργασιακών είναι ανοιχτό και θα οξυνθεί από την προσπάθεια της επόμενης κυβέρνησης να νομοθετήσει τις ανατροπές που έχουν ήδη συντελεστεί στην αγορά εργασίας. Ομαδικές απολύσεις και αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, ώστε να μπουν περισσότερα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση και ειδικά στην απεργία, είναι επίσης προαπαιτούμενα στην επόμενη αξιολόγηση του δανειακού προγράμματος.
Η αλληλεγγύη χρειάζεται να οργανωθεί καλύτερα, να αγκαλιάσει περισσότερα σωματεία και φορείς, καθώς τα μέτρα που μπαίνουν σε εφαρμογή βαθαίνουν τη χρεοκοπία για πλατιά στρώματα του λαού.
Και αυτά τα μέτωπα αποτελούν κριτήριο ψήφου. Χρειάζεται να συνεχιστεί και να ενταθεί η συζήτηση για το χαρακτήρα των μέτρων, να ενισχύσουμε με τη δουλειά που βοηθά στη συσπείρωση και το ανέβασμα των διαθέσεων των εργαζομένων για δράση. Αποκαλύπτοντας και τις αιτίες και τους υπεύθυνους και το δρόμο αντιμετώπισής τους.
Από τη συζήτηση με τους εργαζόμενους, δεν μπορεί να λείπουν οι ευθύνες των κομμάτων που στήριξαν και ψήφισαν μνημόνια, ο ταξικός χαρακτήρας της πολιτικής που υπηρετούν, σαν κόμματα του κεφαλαίου και της ΕΕ.
Αλλά και των πολιτικών δυνάμεων που έρχονται τώρα να αναπαλαιώσουν τις αυταπάτες ότι μια «κανονική» κυβέρνηση της Αριστεράς θα σώσει το λαό, κομίζοντας σαν «εναλλακτική» λύση μια καπιταλιστική Ελλάδα με δραχμή.
Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να «τιμωρηθούν» στην κάλπη. Να δυναμώσει το ΚΚΕ, που το βλέπουν οι εργαζόμενοι καθημερινά να παλεύει στο πλευρό τους. Που οι θέσεις και οι προβλέψεις του δικαιώθηκαν, η δράση και η προσφορά του δεν αμφισβητείται από κανέναν.
Που διαθέτει εναλλακτική πρόταση διεξόδου απέναντι στο μπλοκ των αστικών δυνάμεων και αγωνίζεται να γίνει κυρίαρχο το ρεύμα που παλεύει για τη μόνη πραγματική ρήξη που συμφέρει το λαό: Τη ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ και την εξουσία τους.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις