Κράτος «προστάτης» της μαύρης εργασίας

Π

όλεμο στη μαύρη εργασία» ανακάλυψε ο αστικός Τύπος, με αφορμή τις ανακοινώσεις του υπουργείου Εργασίας για τα νέα πρόστιμα στην αδήλωτη εργασία. Ομως, εκεί που οι κονδυλοφόροι των αστών βλέπουν «πόλεμο» κατά της μαύρης εργασίας, οι εργαζόμενοι ξέρουν πως πρόκειται απλώς για χαρτοπόλεμο, χωρίς κανένα πρακτικό αποτέλεσμα στην αντιμετώπιση του μεγάλου αυτού προβλήματος. Για μια μάχη εντυπώσεων και τίποτα περισσότερο. Και είναι τέτοια, όχι μόνο γιατί οι ελεγκτικοί μηχανισμοί που καλούνται υποτίθεται να εφαρμόσουν ελέγχους και πρόστιμα (ΣΕΠΕ-ΙΚΑ), έχουν ξεχαρβαλωθεί με ευθύνη των ίδιων των κυβερνώντων που νομοθετούν δήθεν αυστηρότερες ποινές για την ανασφάλιστη εργασία.

Ο

ι ανακοινώσεις αυτές είναι το άλλοθι της κυβέρνησης στη χασούρα των ασφαλιστικών ταμείων, γιατί την ίδια στιγμή που ανακοινώνονται μεγαλύτερα πρόστιμα, η κυβέρνηση προωθεί τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 3,9 μονάδες, επιπλέον της 1,1 μονάδας που ήδη εφαρμόζεται και που συνολικά με την απαλλαγή αυτή εξασφαλίζει για τις επιχειρήσεις το ποσό του 1,3 δισ., ευρώ σε ετήσια βάση. Και κυρίως, γιατί μαζί με τις απαλλαγές στους εργοδότες, έχει εξαπολύσει έναν πραγματικό ιδεολογικό πόλεμο κατά της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, θεωρώντας υψηλές τις ασφαλιστικές εισφορές και εμπόδιο στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας. Οταν, λοιπόν, η εκάστοτε κυβέρνηση γίνεται ο ιδεολογικός σπόνσορας για μείωση και εντέλει κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών, όταν πρωτοστατεί στην εμπέδωση του ιδεολογήματος ότι οι εισφορές είναι «βάρος» για τις επιχειρήσεις, από τις οποίες πρέπει να ελαφρυνθούν, συμπαρατασσόμενη με τον ΣΕΒ, δεν μπορεί αυτή η κυβέρνηση να εμφανίζεται ως πολέμιος της μαύρης εργασίας.

Μ

ιλάνε για την αντιμετώπιση της «μαύρης εργασίας» αυτοί που προώθησαν όλο αυτό το πλέγμα της «ευελιξίας», το οποίο έγινε το μεγάλο θερμοκήπιο της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας. Οταν έκαναν «τα στραβά μάτια» στην ανασφάλιστη εργασία των μεταναστών και όχι μόνο. Οταν νομοθετούσαν την «ενοικίαση εργαζομένων», τις «εργολαβίες» και «υπεργολαβίες», για χάρη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, γνώριζαν ότι πριμοδοτούν και τη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία. Οταν ψήφιζαν νόμους που απάλλασσαν τους εργοδότες από τις ασφαλιστικές εισφορές στο όνομα μιας προσωρινής πρόσληψης δεν «εκπαίδευαν» τις επιχειρήσεις στην νόμιμη ανασφάλιστη εργασία; Τι είναι άλλωστε ο θεσμός της «μαθητείας», που εξασφαλίζει χιλιάδες φθηνούς και ανασφάλιστους εργαζόμενους;

Ο

ταν, τέλος, το ίδιο το αστικό κράτος δεν αποδίδει προς τα ασφαλιστικά ταμεία τις θεσμοθετημένες επιχορηγήσεις, όταν ακόμα και τα αποθεματικά των Ταμείων που προήλθαν από τις εισφορές τα έβαζε στον χρηματιστηριακό τζόγο και τα οδήγησε και στο πρόσφατο «κούρεμα», όταν, δηλαδή, έχει αποδειχθεί ο αρχιερέας της υπεξαίρεσης των ασφαλιστικών εισφορών, αυτό το κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την εισφοροδιαφυγή και τη μαύρη εργασία, γιατί η «ελεύθερη οικονομία» που πρεσβεύει, προϋποθέτει αυτή την αθλιότητα.

Γ

ι' αυτό οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τις μεγαλόστομες διακηρύξεις των κυβερνώντων περί προστίμων και πολέμου... Μόνο με τη δική τους πάλη, με την οργάνωση στα σωματεία και με τις δικές τους πλάτες, μπορούν να βάλουν εμπόδια στους σφετερισμούς του κεφαλαίου, να απαιτήσουν σταθερή δουλειά με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους. Να υπερασπιστούν την Κοινωνική Ασφάλιση, που κομμάτι της είναι και η αντιμετώπιση της μαύρης εργασίας, έχοντας καθαρό ταυτόχρονα, ότι οι εισφορές αυτές δεν είναι του εργοδότη, αλλά προέρχονται από το δικό τους κόπο και μόνο.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ