Οικονομικές και πολιτικές απαιτήσεις του κεφαλαίου

Από κινητοποίηση της ΚΝΕ 

στα γραφεία του Συνδέσμου 

Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδας

Μπροστά στις εκλογές, οι καπιταλιστές κάνουν άμεση παρέμβαση προβάλλοντας τις δικές τους απαιτήσεις από την επόμενη κυβέρνηση που θα εκλεγεί, για την έξοδο από την οικονομική κρίση και την καπιταλιστική ανάπτυξη.Τέτοια παρέμβαση έκαναν οι: Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ) - Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ) - Σύνδεσμος Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος (ΣΕΒΕ), προβάλλοντας αιτήματα ως κυβερνητικό πρόγραμμα, αλλά και θεσμικές αλλαγές στο κράτος για την αποτελεσματική εφαρμογή τους. Ο ΣΕΒ μάλιστα ψήφισε ήδη για κυβέρνηση, απαιτώντας «μεγάλο συνασπισμό». Ας τα παρακολουθήσουμε όλ' αυτά.

Ο ΣΕΒ παρεμβαίνει με άρθρο και επιστολή στους πολιτικούς αρχηγούς

Σε άρθρο του στο ΑΠΕ, ο πρόεδρος του ΣΕΒ γράφει ανάμεσα σε άλλα:«Μετά από παρατεταμένη περίοδο αβεβαιότητας και κρίσεων, καθώς οι προβλέψεις για ανάκαμψη παραπέμπονται στο μέλλον, επιχειρήσεις και εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα, εφόσον το πολιτικό ρίσκο συνεχίζει να συνδέεται με τις τύχες της πραγματικής οικονομίας. Η κάλπη της 20ής Σεπτεμβρίου να σηματοδοτήσει την αρχή ενός νέου ενάρετου πολιτικού κύκλου, όπου θα επικρατήσουν οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που μπορούν και θέλουν να υπηρετήσουν το επιχειρηματικό περιβάλλον.

Η Ελλάδα έχει μόνο μία επιλογή - στην οποία συμφωνούν οι δύο "μονομάχοι" της πρωτιάς στις εκλογές: να κοιτάξει μπροστά. Αυτό το "μπροστά" συνδέεται με έναν οδικό χάρτη και δεσμεύσεις που απαιτούν συλλογική δουλειά, υπερκομματική λογική, συναίνεση και ουσιαστικό κοινωνικό διάλογο.

Αυτός ο "ιστορικός συμβιβασμός" χρειάζεται να έχει και θεσμική και κοινωνική αναφορά. Το μνημόνιο μπορεί να μετατραπεί σε ελληνικό σχέδιο για την ανάπτυξη και να υλοποιηθεί μέσα από έναν νέο θεσμικό μηχανισμό, στο πνεύμα του οργανισμού "Αθήνα 2004", ως παράλληλη κυβερνητική δομή που θα "τρέχει" καθημερινά τις μεταρρυθμίσεις, θα επιλύει αλληλεπικαλύψεις, θα παρέχει τεχνική βοήθεια και θα αξιοποιεί τη γνώση, την εμπειρία και τη δικτύωση των κοινωνικών εταίρων, όπως ο ΣΕΒ. Από την άλλη, η δημιουργία θέσεων εργασίας, η βελτίωση της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, οι νέες επενδύσεις, το απλό και φιλικό επιχειρηματικό περιβάλλον μπορούν να διατυπώσουν ένα διαφορετικό αφήγημα, κινητοποιώντας ευρύτερες συμμαχίες και προσθέτοντας δράσεις που μπορούν να έχουν θετικό αναπτυξιακό αποτύπωμα ως αντίβαρο στις υφεσιακές επιπτώσεις του προγράμματος. Ολα αυτά θα χρειαστούν τη συνδρομή εγχώριων και διεθνών οργανισμών».

Μάλιστα, ο πρόεδρος του ΣΕΒ έδωσε στους πολιτικούς αρχηγούς συγκεκριμένες προτάσεις για αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και στο κράτος. Τι πρότεινε;

• Σύσταση ενός αυτοτελούς, δημόσιου χαρακτήρα, ευέλικτου φορέα ειδικού σκοπού («Reform Agency») υπό τον πρωθυπουργό και εντός του ισχύοντος θεσμικού περιβάλλοντος (αν και εκτός του «σκληρού πυρήνα» της εκτελεστικής εξουσίας) για το συντονισμό της υλοποίησης του νέου μνημονίου. Οπως αναφέρουν, το Reform Agency θα αναλάβει να εξειδικεύσει, να οργανώσει και να συντονίσει την υλοποίηση της νέας τριετούς συμφωνίας καθώς και κρίσιμων μεταρρυθμίσεων, διαμοιράζοντας τη συλλογική ευθύνη, ενεργοποιώντας και συντονίζοντας τους αναγκαίους πόρους, και διασφαλίζοντας τη συνεργασία με τους θεσμούς και τους εξωτερικούς αξιολογητές της υλοποίησής της.
• Δημιουργία διακριτού υπουργείου Βιομηχανίας που θα έχει αρμοδιότητες όπως ενέργεια, χωροταξία, περιβάλλον, επενδύσεις, καινοτομία, εξωστρέφεια κ.λπ.
• Σύσταση ενός ανεξάρτητου Παρατηρητηρίου των Μεταρρυθμίσεων, με την άμεση συμμετοχή των βιομηχάνων και των άλλων φορέων του εγχώριου κεφαλαίου.

Ο ΣΕΒ κάνει ανοιχτή πολιτική παρέμβαση, προβάλλοντας συγκεκριμένες απαιτήσεις ως συλλογικός εκφραστής και διεκδικητής των Βιομηχάνων, αλλά και γενικότερα των καπιταλιστών, για την ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων ιδιαίτερα στη Βιομηχανία, για ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας της Ελλάδας. Στη συγκεκριμένη φάση εξέλιξης της οικονομίας, δηλαδή στο ξανακύλισμα σε οικονομική κρίση σε συνδυασμό με την προεκλογική περίοδο, ο ΣΕΒ κάνει στρατηγική παρέμβαση. Οχι μόνο για το ποια κυβέρνηση χρειάζεται η καπιταλιστική Ελλάδα για να ανακάμψει η οικονομία της, αλλά και πώς μπορεί αποτελεσματικά να εφαρμοστεί πολιτική ανάκαμψης, έχοντας βεβαίως ως ένα το κρατούμενο, το πακέτο - «δανειακή σύμβαση - τρίτο μνημόνιο».

Ταυτόχρονα, επιδιώκει να τραβήξει και τους εργαζόμενους στη δική του στρατηγική, ταυτίζοντας τις ανάγκες καπιταλιστικής ανάκαμψης με τις εργατικές, λαϊκές ανάγκες, όταν το τσάκισμά τους, αποτελεί προϋπόθεση για καπιταλιστική ανάκαμψη. Φέρνει στην ίδια μοίρα εργαζόμενους και επιχειρηματίες μέσα στην κρίση, όταν τους βάζει όλους στο μάτι του κυκλώνα όπως λέει, ενώ οι άνθρωποι του μόχθου χρεοκοπούν για να ενισχυθούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Αυτή τη στρατηγική υπηρετεί το μνημόνιο.

Οι σικέ μονομάχοι, η συναίνεση και οι απαιτήσεις για νέους θεσμούς

Από πρόσφατη γενική συνέλευση του ΣΕΒ.

Πρώτος από δεξιά ο πρόεδρός του Θ. Φέσσας

Εχει όμως σημασία πρώτα απ' όλα να σταθούμε στην απαίτηση του ΣΕΒ για την κυβέρνηση που πρέπει να εκλεγεί. Εκτιμά ότι: «Οι δύο μονομάχοι» όπως τους λέει, ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ αποτελούν τις δύο βασικές πολιτικές δυνάμεις της επιχειρηματικότητας, τις οποίες εμπιστεύεται. Αυτό απηχεί και την πολιτική πραγματικότητα με βάση τη στρατηγική των ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ. Ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει προσφέρει τις πιο σημαντικές υπηρεσίες στην αστική τάξη, αφού κατάφερε, όχι μόνο να επεξεργαστεί και να ψηφιστεί με ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία το τρίτο μνημόνιο, αλλά να συμβάλει στις μειωμένες απαιτήσεις των λαϊκών οικογενειών σήμερα, προσανατολίζοντάς τους σε μια καλύτερη διαχείριση της φτώχειας με το πρόγραμμά του (τα ψίχουλα της κάρτας τροφίμων, ληγμένων κιόλας, του κοινωνικού τιμολογίου ρεύματος το οποίο δόθηκε σε ελάχιστα νοικοκυριά με τα προαπαιτούμενα που έθετε). Επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ ενίσχυσε την αντίληψη της ανάθεσης από το λαό σε αστική κυβέρνηση και κόμμα ή κόμματα της λύσης λαϊκών προβλημάτων, συμβάλλοντας έτσι και στην υπονόμευση του λαϊκού κινήματος. Αφού θα τα έλυνε η κυβέρνηση γιατί να γίνονται κινητοποιήσεις; Αν προσθέσουμε και την απογοήτευση που έσπειρε ως κυβέρνηση, έχει όλα τα προσόντα να είναι το χρήσιμο εργαλείο του ΣΕΒ.

Τι άλλο θέλει ο ΣΕΒ; Θέλει ενωμένους στη διακυβέρνηση τους ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, τους θέλει συνεταίρους στην υπηρεσία των συμφερόντων του ως κυβέρνηση, επειδή αυτό αποτρέπει τη διαπάλη των δύο ισχυρών αστικών κομμάτων. Γιατί έτσι δημιουργείται ένας ακόμη παράγοντας που δυναμώνει αποφασιστικά τον εγκλωβισμό και τη χειραγώγηση εργατικών - λαϊκών δυνάμεων στην αστική πολιτική εξόδου από την κρίση, διευκολύνει την εφαρμογή του τωρινού κοινού προγράμματος που είναι το μνημόνιο, αλλά και επεξεργασία στόχων της παραγωγικής ανασυγκρότησης σε όφελος του κεφαλαίου και αντιμετώπισης των υφεσιακών επιπτώσεων του προγράμματος. Αυτό που προπαγανδίζουν με δυνατή φωνή κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η ΛΑΕ.

Πώς το λέει ο ΣΕΒ; Χρειάζονται «δεσμεύσεις που απαιτούν συλλογική δουλειά, υπερκομματική λογική, συναίνεση και ουσιαστικό κοινωνικό διάλογο (...) ευρύτερες συμμαχίες και δράσεις αντίβαρο στις υφεσιακές επιπτώσεις του προγράμματος».

Συναίνεση, λοιπόν, πάνω στις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Απαιτεί ακόμη κοινωνικό διάλογο, δηλαδή δημιουργία συνθηκών ταξικής συνεργασίας και αποτροπής εργατικών διεκδικήσεων, υποταγής των εργαζομένων στην πολιτική τους. Αναζητά δημιουργία συνθηκών για ευρύτερες συμμαχίες, δηλαδή τράβηγμα στην υπηρεσία των δικών του συμφερόντων και τμημάτων των μεσαίων στρωμάτων και της εργατικής τάξης. Επομένως μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ συμβάλλει τα μέγιστα σε όλ' αυτά. Ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει δώσει εξετάσεις στην ικανότητα διατήρησης της «κοινωνικής συνοχής».

Εχει σημασία όμως και μια ουσιαστική παρέμβαση του ΣΕΒ στη λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος και του κράτους. Είναι η απαίτηση για θεσμοθέτηση υπουργείου Βιομηχανίας, αλλά και δύο θεσμών. Ενα μηχανισμό εξωκυβερνητικό, αλλά υπό τον πρωθυπουργό που θα επιβάλλει μέτρα ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων, θα επεξεργάζεται πολιτικές καπιταλιστικής ανάκαμψης, μαζί βεβαίως με το κουαρτέτο και τους θεσμούς που το αποτελούν. Αλλά και η θεσμοθέτηση του «Παρατηρητηρίου των Μεταρρυθμίσεων», με την άμεση συμμετοχή του ΣΕΒ και των άλλων επιχειρηματικών φορέων, δηλαδή ενός κρατικού φορέα ελέγχου και διόρθωσης της αστικής πολιτικής για την ενίσχυση του κεφαλαίου. Ενας ακόμη μοχλός απαρέγκλιτης εφαρμογής και διαιώνισης της σημερινής αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής. Ακόμη πιο άμεση συμμετοχή στη διακυβέρνηση, στην άμεση καπιταλιστική διαχείριση θέλουν, για να παρεμβαίνουν άμεσα στην επιβολή της πιο βάρβαρης εκμετάλλευσης.

Οι Σύνδεσμοι Βιομηχάνων και Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος

Στην ίδια ρότα με τον ΣΕΒ, μιλώντας στο «Εθνος της Κυριακής» 6/9/2015 για την έξοδο από την οικονομική κρίση και την καπιταλιστική ανάπτυξη, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ) κάνει πιο συγκεκριμένες τις απαιτήσεις τους. Είπε ανάμεσα σε άλλα:

«Ο παραγωγικός ιστός της Βόρειας Ελλάδας βρίσκεται ένα βήμα πριν από την κατάρρευση. Δυστυχώς, η κατάσταση είναι το αποτέλεσμα του φαύλου κύκλου κρίσης και αποβιομηχάνισης. Αν δεν αλλάξει ταχύτατα το παραγωγικό μοντέλο της χώρας μας, με πραγματική στροφή στην παραγωγή με κάθε τρόπο "διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων", τότε είμαστε βέβαιοι ότι δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος από την κρίση.

Η ύπαρξη ενός ισχυρού δευτερογενούς τομέα αποτελεί προϋπόθεση ισόρροπης ανάπτυξης, κοινωνικής συνοχής και εξόδου από την οικονομική κρίση. Χρειαζόμαστε μια εθνική βιομηχανική πολιτική».

Επίσης, σε συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ ο πρόεδρος του ΣΒΒΕ εξειδίκευσε τις δικές τους απαιτήσεις ως εξής:

• Θεσμοθέτηση και ψήφιση σε 12 μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων της νέας κυβέρνησης της άρσης όλων των εμποδίων πρόσβασης στην επιχειρηματικότητα που καταγράφηκαν από τον ΣΕΒ, τον ΣΒΒΕ και τους άλλους Συνδέσμους Βιομηχανιών της χώρας από το 2010.
• Διπλασιασμός του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας μέχρι το πέρας του 3ου μνημονίου, με τη σωστή αξιοποίηση του πακέτου Γιούνκερ των 35 δισ. ευρώ και θεσμοθέτηση «γενναιόδωρου και άκρως ελκυστικού πακέτου αναπτυξιακών κινήτρων για την υλοποίηση επενδύσεων στην ελληνική περιφέρεια».
• Μείωση του κράτους σε ποσοστό 30% την επόμενη διετία.

Ποια πράγματα ξεχωρίζουν εδώ; Η απαίτηση για κυβερνητικό σχέδιο «εθνικής βιομηχανικής πολιτικής», δηλαδή ανάπτυξης της βιομηχανίας, με την απαίτηση για νέα κίνητρα επενδύσεων (χρηματοδοτήσεις, φοροαπαλλαγές κ.λπ.), και η συμβολή κυβέρνησης - κράτους στην κατά 100% μεγέθυνση του κεφαλαίου στη βιομηχανία, γοργή δημιουργία χωρίς εμπόδια επενδύσεων ή νέων επιχειρήσεων (κατάργηση ελέγχων για το αν πληρούν στοιχειωδώς τις απαιτούμενες προϋποθέσεις, εμποδίων χωροθέτησης κ.λπ.).

Ξεχωρίζει επίσης ο προσανατολισμός αυτής της ανάπτυξης, άρα και του σχεδίου να είναι εξαγωγικός, «πραγματική στροφή στην παραγωγή με κάθε τρόπο "διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων"», ζητά ο πρόεδρος του ΣΒΒΕ, και «κοινωνική συνοχή», δηλαδή δημιουργία συνθηκών υποταγής της εργατικής τάξης, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων στην αστική πολιτική, δημιουργία προϋποθέσεων ώστε να σταματήσουν οι εργατικές, λαϊκές διεκδικήσεις, η ταξική πάλη.

Και πολιτικές απαιτήσεις

Απ' αυτά γίνεται φανερό ότι οι βιομήχανοι, έχοντας ήδη από τα μνημόνια εξασφαλίσει πάμφθηνη εργατική δύναμη, απαιτούν κυβερνητικό σχέδιο για βιομηχανική ανάπτυξη που θα έχει εξαγωγικό προσανατολισμό και όχι βεβαίως για κάλυψη των εργατικών, των λαϊκών αναγκών. Σκέφτονται και απαιτούν πολιτική ανάκαμψης από την κρίση, δηλαδή σχέδιο διευρυμένης αναπαραγωγής της κερδοφορίας τους που δεν την επιτυγχάνουν μόνο ή κυρίως με την εσωτερική αγορά. Και αυτό γιατί η μείωση μισθών - συντάξεων, η μείωση του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος γενικότερα (σ' αυτό συμβάλλει και η φοροληστεία, οι περικοπές από τον κρατικό προϋπολογισμό κονδυλίων για κάλυψη έστω και ελάχιστων λαϊκών αναγκών, ιδιωτικοποιήσεις, αυτά εννοούν με τη «μείωση του κράτους»), με την εφαρμογή των νόμων των μνημονίων, έχει κάνει ασύμφορη την εσωτερική αγορά. Αλλωστε, αυτή η πολιτική τους ενισχύει, αυξάνοντας το ποσοστό κέρδους τους. Η παραπέρα ανάπτυξη της κερδοφορίας απαιτεί τα σχέδια και την πολιτική που ζητούν οι βιομήχανοι. «Πατώντας» τόσο στη βαθιά καπιταλιστική διεθνοποίηση όσο και στη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ.

Μάλιστα, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος (ΣΕΒΕ) προβάλλει συγκεκριμένο σχέδιο στην ίδια εφημερίδα που επιβεβαιώνει τις πιο πάνω εκτιμήσεις μας. Να τι λέει:

«Η παραγωγή βιομηχανικών και καταναλωτικών προϊόντων γίνεται στην Απω Ανατολή και η κατανάλωσή τους σε Ευρώπη και ΗΠΑ. Πύλη εισόδου αυτών των παραγόμενων προϊόντων, στην πορεία τους προς την Ευρώπη, μπορεί και πρέπει να είναι η Ελλάδα, ιδιαίτερα τα προϊόντα με χαμηλή αξία ως προς τον όγκο τους, τα οποία επιβαρύνονται με σημαντικά έξοδα logistics. Και εδώ είναι η ευκαιρία της περιοχής μας. Να προμηθεύεται πρώτες ύλες και ημικατεργασμένα προϊόντα, τα οποία για να παραχθούν χρειάζονται μεγάλα εργοστάσια που παρέχουν οικονομίες κλίμακος, να τα τελειοποιεί (συναρμολόγηση, ενεργητική τελειοποίηση) και να τα διαθέτει στην ενδοχώρα της Βαλκανικής, στην Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη.

Ο ΣΕΒΕ τοποθετείται θετικά στη δρομολογημένη παραχώρηση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Πεποίθησή μας είναι ότι ένας μεγάλος πάροχος λιμενικών εργασιών θα μπορέσει να προσελκύσει στο λιμάνι μεγάλα φορτία, τα οποία θα έχουν σαν αποτέλεσμα όχι μόνο τη διακίνηση φορτίων μέσα από την Ελλάδα, αλλά και την ενίσχυση της μεταποίησης και της παροχής υψηλής προστιθέμενης αξίας υπηρεσιών.

Απαραίτητος όμως είναι και ο εκσυγχρονισμός του σιδηροδρομικού δικτύου, που θα πρέπει να υλοποιηθεί κατά προτεραιότητα στο επόμενο χρηματοδοτικό πλαίσιο. Ο εκσυγχρονισμός προϋποθέτει όχι μόνο την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, που έχει δρομολογηθεί, αλλά και την απελευθέρωση τις σιδηροδρομικής μεταφοράς ώστε να προσελκυσθούν πάροχοι το ταχύτερο δυνατό, όπως άλλωστε συμβαίνει στις προηγμένες χώρες».

Οι προτάσεις αυτές απαιτούν ανάλογες διακρατικές συμφωνίες, υπόσχονται μεγάλα κέρδη, ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα, αυτή είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη. Το μόνο που προσφέρουν στους εργαζόμενους είναι κάποιες θέσεις εργασίας με φτηνά μεροκάματα και τίποτα περισσότερο.

Βεβαίως, ο ΣΒΒΕ δεν παρέλειψε όπως και ο ΣΕΒ να προβάλει επίσης αλλαγές στο αστικό πολιτικό σύστημα σε όφελός τους όπως:

• Σαφής διαχωρισμός μεταξύ εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας, π.χ. θεσμοθέτηση ασυμβίβαστου μεταξύ βουλευτικής και υπουργικής ιδιότητας.
• Αλλαγή του Συντάγματος της χώρας, στο οποίο θα περιλαμβάνονται συγκεκριμένοι στόχοι δημοσιονομικής πολιτικής (π.χ. οι στόχοι του Μάαστριχτ), ενώ πιθανώς θα πρέπει να αρχίσει να τίθεται στο δημόσιο διάλογο η αλλαγή του πολιτεύματος σε Προεδρικό γιατί είναι δυνατόν αφενός να επιτευχθεί η συναίνεση του πολιτικού προσωπικού και αφετέρου η κυβέρνηση δεν θα άγεται και θα φέρεται από εκλογικές και ψηφοθηρικές λογικές για να λάβει τις σωστές μεταρρυθμιστικές αποφάσεις».

Είναι μέτρα που διευκολύνουν την επιβολή της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής, αφού οι κυβερνήσεις με τέτοιες αλλαγές δε θα σκέφτονται το πολιτικό κόστος. Θα είναι θεσμοθετημένη και συνταγματικά.

Οι εργαζόμενοι έχουν έναν ακόμη λόγο για ψήφο στο ΚΚΕ

Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν έχουν λοιπόν κανένα λόγο να ψηφίσουν τα κόμματα των αφεντικών, ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τα άλλα κόμματά τους, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ που ψήφισαν το μνημόνιο. Να μην πέσουν στην παγίδα της ΛΑΕ, που επιμένει ότι μπορεί στον καπιταλισμό να εφαρμοστεί φιλολαϊκή πολιτική, επιμένοντας στην ανάπτυξη αυτής, της καπιταλιστικής οικονομίας, άλλωστε υπάρχει και η πείρα διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε, βεβαίως, στο ναζιστικό ερπετό Χρυσή Αυγή, που καλεί το λαό να συμβάλει σε δήθεν εθνική ανάπτυξη, ενισχύοντας τους Ελληνες τάχα επιχειρηματίες, αλλά προτείνει και άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, (Ρωσία κ.λπ.).

Τώρα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι όλοι οι παραπάνω, ΣΕΒ, ΣΒΒΕ, ΣΕΒΕ, αστικά κόμματα, αστική εξουσία, ΕΕ, ιμπεριαλιστές σύμμαχοι, αποτελούν τον πραγματικό τους αντίπαλο και χρειάζονται το δικό τους αντίπαλο δέος σ' αυτό. Ισχυρό εργατικό - λαϊκό κίνημα, ισχυρή λαϊκή συμμαχία σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, για ισχυρούς ταξικούς, πολιτικούς αγώνες στο δρόμο της ανατροπή τους για την εργατική - λαϊκή εξουσία και την οικονομία χωρίς καπιταλιστές, για να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες. Για όλα αυτά χρειάζονται πανίσχυρο ΚΚΕ και μπορούν να συμβάλουν σ' αυτό, ψηφίζοντας μόνο ΚΚΕ.

Ι.