Καβγάς για το πάπλωμα

Σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση και προσωπικά στον Αντ. Σαμαρά ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή επιστολή που φέρεται να έχει στείλει ο πρωθυπουργός στην Κρ. Λαγκάρντ του ΔΝΤ. Μόνο που η κριτική αυτή δεν ακουμπά την ουσία του ζητήματος που προκύπτει, η επιστολή δεν αξιοποιείται για να αποκαλυφθεί στο λαό η στρατηγική υπέρ των μονοπωλίων που εδράζεται καταρχήν στα ερείπια των δικαιωμάτων του και να επισημανθεί η ανάγκη οργάνωσης της πάλης εναντίον της. Και πώς θα μπορούσε αφού τη στρατηγική της ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας, των επιχειρηματιών, κάθε άλλο παρά την αμφισβητεί ο ΣΥΡΙΖΑ... Η επιστολή αξιοποιείται για να θέσει ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτημα αδυναμίας ή ανικανότητας της κυβέρνησης να διαπραγματευτεί και να παραμυθιαστεί ο λαός ότι μέσω της διαπραγμάτευσης, την οποία μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κάνει, αυτός θα έχει οφέλη. Αλλά η όποια διαπραγμάτευση δεν αφορά παρά τα συμφέροντα των καπιταλιστών, άντε και τους όρους σφαγής του λαού.

Το κύριο άρθρο της «Αυγής» 12/6/2014 μέμφεται την κυβέρνηση γιατί απέκρυψε τις επιστολές προς την τρόικα, για «παρα-συνταγματικό καθεστώς (...) ενυπόγραφων "κρυφών" δεσμεύσεων», διερωτάται «ποια διαπραγμάτευση μάς λένε ότι θα κάνουν;» αφού, όπως εκτιμά, «οι πιστωτές έχουν εξασφαλίσει ότι η χώρα θα είναι όμηρος» και «αποικία χρέους» και άλλωστε «κανείς δεν διαπραγματεύεται σοβαρά με μια κυβέρνηση που αποτελείται από το δεύτερο και το τέταρτο κόμμα της χώρας».

Ας δούμε, όμως, τι περίπου λέει αυτή η επιστολή, όπως την παραθέτει προχτές η «Αυγή». Για τη δημοσιονομική πολιτική δεσμεύεται για επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος της τάξης του 1,5% το 2014 και εφαρμογή εκείνων των πολιτικών που θα οδηγήσουν σε πρωτογενές πλεόνασμα 3% το 2015.

Στον τίτλο «δημοσιονομικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» παραθέτει το νέο φόρο ακίνητης περιουσίας, περαιτέρω μεταρρύθμιση της φορολογίας εισοδήματος, κώδικες για τη φοροεισπρακτική διαδικασία, βελτίωση της λειτουργίας της φορολογικής διοίκησης, κάλυψη της υστέρησης στους συμφωνημένους στόχους σε έξοδο και κινητικότητα, μέτρα για την ελαχιστοποίηση του κινδύνου περαιτέρω συσσώρευσης καθυστερούμενων οφειλών.

Σε ό,τι αφορά τη «χρηματοπιστωτική σταθερότητα» δεσμεύεται για περαιτέρω ενίσχυση του τραπεζικού κεφαλαίου και επιτάχυνση της διαδικασίας για την αποκατάσταση των τραπεζών και των ισολογισμών του ιδιωτικού τομέα και για επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων της τραπεζικής εποπτείας των επισφαλειών επιχειρήσεων και νοικοκυριών.

Στο σκέλος «ενίσχυση ανάπτυξης, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» αναφέρονται η υιοθέτηση βασικών υποδείξεων του ΟΟΣΑ για την εξάλειψη των κανονιστικών περιορισμών του ανταγωνισμού σε τέσσερις τομείς, οι δράσεις για τη στήριξη του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και της εμπροσθοβαρούς μείωσης των εργοδοτικών εισφορών, οι μεταρρυθμίσεις για ελάφρυνση του διαχειριστικού κόστους για τις επιχειρήσεις, τη βελτίωση του ανταγωνισμού στον τομέα της Ενέργειας.

Πού διαφωνεί όμως ο ΣΥΡΙΖΑ; Ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και πρωτογενή πλεονάσματα θέλει και ο ίδιος, όπως πολλές φορές έχει δηλώσει. Αλλά το τοποθετεί διαφορετικά. Πρώτα ανάπτυξη των μεγαλοεπιχειρηματιών, ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας και μετά προϋπολογισμοί με πλεονάσματα.

Επίσης, για αύξηση των εσόδων απ' τη φορολογία δεσμεύεται και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά λέει ότι θα φορολογήσει γενικά και αόριστα τους πλούσιους και θα πατάξει τη φοροδιαφυγή. Η φορολόγηση του κεφαλαίου είναι ανασταλτικός παράγοντας για τις επενδύσεις. Σ' αυτό έχει συμφωνήσει με τον ΣΕΒ, και στον τρόπο φορολόγησης, λέγοντας ότι θα άρει τη φορολόγηση της παραγωγής και θα φορολογήσει τα κέρδη, χωρίς και εδώ να το έχει συγκεκριμενοποιήσει. Η συμφωνία όμως του ΣΕΒ προϊδεάζει. Αυτά όμως τα φορολογικά έσοδα δεν αρκούν για πλεονάσματα. Επομένως, η λογική του προϊδεάζει για την πηγή άντλησης των εσόδων αυτών. Αλλωστε, έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να άρει τα φορολογικά βάρη που η σημερινή κυβέρνηση έχει φορτώσει στο λαό κι ότι το περισσότερο που μπορεί να κάνει είναι να προσφέρει ρυθμίσεις για την αποπληρωμή τους, κι ούτε να καταργήσει χαράτσια που λεηλατούν το ισχνό λαϊκό εισόδημα. Σε ό,τι αφορά τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, μόλις πρόσφατα ο Αλ. Τσίπρας αναφώνησε πως ό,τι έγινε, έγινε, οι στόχοι της τρόικας επιτεύχθηκαν και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να επαναφέρει τους απολυμένους στη δουλειά τους, παρά μόνο όσους απολύθηκαν αντισυνταγματικά.

Απόκλιση δεν υπάρχει ούτε στο ζήτημα της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ κόπτεται, αναγνωρίζοντας τις τράπεζες σαν μοχλούς για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Μόνο που εδώ προβάλλει την αναγκαιότητα ρύθμισης των «κόκκινων» δανείων (αυτό αφορά βασικά τις μεγάλες επιχειρήσεις) και προσθέτει και έναν «δημόσιο έλεγχο» αν χρειαστεί να τις δανείσει το κράτος με χρήμα.

Ομοίως μιλά και για μέτρα τόνωσης της ανταγωνιστικότητας, στο όνομα της οποίας πίνει νερό κι έχει δεσμευτεί ενώπιον των βιομηχάνων πως θα κάνει ό,τι περνά απ' το χέρι του για να την ενισχύσει (φτηνό ρεύμα, ρευστότητα, πολιτικές ενεργητικής απασχόλησης κ.ά.).

Από τα παραπάνω φαίνεται ότι οι διαφορές τους δεν είναι επί της ουσίας, δηλαδή η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ υπηρετεί τον ίδιο σκοπό, τον ίδιο στόχο, τα μονοπώλια.

Ο καβγάς τους δηλαδή γίνεται για το πάπλωμα, ενώ μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι. Δεν υπάρχουν άπειροι τρόποι για να ενισχυθούν τα κέρδη και η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Και σίγουρα κανένας τρόπος που ταυτόχρονα με την εγγύηση των κερδών να εγγυάται και τη λαϊκή ευημερία. Αυτή βρίσκεται σε εντελώς άλλη κατεύθυνση, αυτήν που υποδεικνύει η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Β. Ν.