Το εκκρεμές της λογικής
2. Περιμένοντας να γίνει ένα θαύμα που θα τον σώσει
και δε θα χάσει το αχυρένιο σπιτάκι του, ο Βενιζέλος δεν τρέφει και πολλές
ελπίδες για το άμεσο μέλλον. Οσο κι αν προσπαθεί, δικά του λάθη δε διακρίνει,
και η μόνη ευχαρίστηση που του απέμεινε είναι η ακατάσχετη φλυαρία του με την
οποία κοίμιζε την πολιτική σκηνή. Και όμως ο ρήτορας, αν και αφήνεται στη
διακριτική ευχέρεια του ψηφοφόρου, μέχρι και εκβιασμό θα κάνει μπροστά στην προσωπική
του κατάρρευση σ' αυτές τις εκλογές.
3. Φιλεύσπλαχνη λύση αυτό που επιδιώκει ο Σαμαράς,
απλώνοντας ως ικέτης τα χέρια του στους Γερμανούς. Ζαρωμένος από τη δίχως τέλος
αγωνία του, προσπαθεί να πειθαρχήσει στον εαυτό του. Αδέξιος και σκληρός, δεν
μπορεί να επιδείξει σε καμία εμφάνισή του ούτε καν την υπεροχή του
πρωθυπουργικού αξιώματος. Ανώριμος, αφού δε λογάριασε κανέναν, υποκριτής που
υπέπεσε στην κοινή αντίληψη, βρίσκεται τώρα στο βάθος του πηγαδιού και δεν τον
ακούει κανείς.
4. Φαιδρή παλινωδία του Σύριζα. Ο Δραγασάκης,
απευθυνόμενος σε Γερμανούς πολιτικούς συνομιλητές του στο Βερολίνο: «Από κοινού
θα εκτιμήσουμε την κρίση». Από κοινού; Τι είδους συλλογισμός είναι αυτός από
υποψήφιο σωτήρα, τον οποίο σ' αυτήν τη ζοφερή ώρα πρέπει ο πολίτης να παρακολουθεί
νηφάλιος και λογικός; Από κοινού; Τι πρόταση απελπισίας είναι αυτή από μια
περιορισμένη σκέψη μέσα στην ατμόσφαιρα των εκλογών;
5. Η ευτέλεια του κράτους αποδίδει. Επαναφέρει με
πανηγυρικό τρόπο τους νεοναζήδες στο προσκήνιο των εκλογών. Αυτοακυρώνονται οι
δικαστικές αποφάσεις και οι μεθοδικοί εκπρόσωποι των πασίγνωστων ποντικών
θέτουν σε λειτουργία τη θυματοποίηση λόγω της συκοφαντίας που υφίστανται. Αφού
είμαστε εντελώς ανυπεράσπιστοι, συστήνω στους πολίτες όλη την γκάμα των
ποντικοφαρμάκων που κυκλοφορούν ανάλογα με την περίσταση.
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου