Καμιά υποχώρηση για τις Συμβάσεις


Στις 14 Μάη λήγει η μετενέργεια της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) καθώς και 42 κλαδικών Συμβάσεων. Εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες θα δεχτούν την εργοδοτική πίεση για ακόμη μεγαλύτερη μείωση των μισθών τους από 10% μέχρι 20%, με την κατάργηση των επιδομάτων. Μείωση, που θα προστίθεται στην ήδη υπάρχουσα μείωση του κατώτατου μισθού 22% και 32% με βάση την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου, το 2012. Και την αφόρητη εργοδοτική επίθεση για υπογραφή επιχειρησιακών ή ατομικών Συμβάσεων, ωθώντας τους μισθούς στο ύψος του κατώτατου. Μπροστά σε αυτήν την εξέλιξη, οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα περιθώριο εφησυχασμού. Είναι φανερό ότι η επίθεση κατά των εργατικών δικαιωμάτων όχι μόνο δεν έχει ολοκληρωθεί, αλλά αναμένεται να συνεχιστεί.

Τι σημαίνει όμως η λήξη της μετενέργειας; Με αυτόν τον τρόπο, κυβέρνηση και εργοδοσία θα εξαπολύσουν ένα νέο γύρο επίθεσης κατά του εργατικού εισοδήματος. Διότι το χτύπημα των Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων αφορά τη μεγάλη πλειοψηφία των μισθωτών. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι η αντικατάσταση των κλαδικών με επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις έχει ήδη αυξήσει τον αριθμό των εργαζομένων που πληρώνονται με βάση τον κατώτατο μισθό. Ταυτόχρονα, οι Κλαδικές Συμβάσεις έχουν μια σειρά άλλα δικαιώματα όπως τα θεσμικά, δηλαδή σταθερός χρόνος εργασίας, διάφορες άδειες κ.λπ. Μια τέτοια εξέλιξη, συνεπώς, όχι μόνο θα χτυπήσει τους μισθούς των εργαζομένων, αλλά θα συνεπάγεται και ένα συνολικότερο χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων.

Στα παραπάνω, πρέπει να προστεθεί και η τεράστια ανεργία, αλλά και η επέκταση της περιστασιακής και ελαστικής απασχόλησης. Συνεπώς, το χτύπημα των Κλαδικών Συμβάσεων αλλά και της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης δεν είναι ένα μονόπρακτο. Επηρεάζει συνολικά την εργατική τάξη. Καθόλου τυχαία, ο ΣΕΒ επικαλούμενος την ανεργία ζητά την κατάργηση της ΕΓΣΣΕ, ζητά, δηλαδή, τη σφαγή στο μεροκάματο, προσβλέποντας στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης, η οποία θα δουλεύει κακοπληρωμένη, δίχως δικαιώματα. Με το χτύπημα της ΕΓΣΣΕ και των κλαδικών, οι εργοδότες θα επιβάλουν ατομικές συμβάσεις, αντιμετωπίζοντας τον κάθε εργαζόμενο μόνο του. Οι εργαζόμενοι θα γίνουν έρμαια στις διαθέσεις της μεγαλοεργοδοσίας. Που θα υπονομεύει την ενότητα των εργαζομένων, άρα και τη συνδικαλιστική δράση. Τα σωματεία, η δράση τους, είναι ένα ακόμη ζήτημα, το οποίο πρέπει οι εργαζόμενοι να υπερασπιστούν, πυκνώνοντας τις γραμμές τους, για να αντιπαλέψουν την επίθεση που δέχονται και θα δεχτούν μετά τη λήξη της μετενέργειας.

Το ΠΑΜΕ έχει ξεκάθαρα καλέσει τους εργαζόμενους να μην υποκύψουν. Να αγωνιστούν για Συλλογικές Συμβάσεις με δικαιώματα που θα ικανοποιούν τις ανάγκες τους. Εδώ και τώρα να γίνει καθολικό αίτημα των εργαζομένων η υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και Κλαδικών Συμβάσεων, με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων. Απαιτεί επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ για όλους χωρίς διακρίσεις με βάση την ηλικία, ως έναρξη για συζήτηση και διαπραγμάτευση για αυξήσεις, σε συνδυασμό με άλλα αιτήματα, όπως κατάργηση των φόρων και των χαρατσιών, αποκλειστικά δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία κ.λπ. Με βάση αυτά, προχωρά στις 23 Μάη σε συλλαλητήρια για την υπογραφή Συμβάσεων. Αλλος δρόμος για τους εργαζόμενους δεν υπάρχει, πέρα απ' την πάλη, τον αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις