Κανένα σταθερό και ενιαίο δικαίωμα

Ο ΟΟΣΑ θέλει τους εργάτες να δουλεύουν περισσότερο 
και να πληρώνονται λιγότερο
Ιδιαίτερα αποκαλυπτικές είναι οι συστάσεις για τη διαμόρφωση των μισθών και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Αποτυπώνεται καθαρά πως στόχος είναι να μην υπάρχει τίποτα δεδομένο για τους εργάτες και όλα να «αναπροσαρμόζονται» στις εκάστοτε ανάγκες κάθε εργοδότη, όπως και να εξαφανιστεί κάθε έννοια συλλογικής κατάκτησης ώστε, πιο απομονωμένοι, οι εργάτες να υποτάσσονται και να χειραγωγούνται ακόμα πιο εύκολα.
Στο κεφάλαιο που αφορά «τους κατώτατους μισθούς και τα συστήματα μισθολογικών διαπραγματεύσεων», αναφέρεται: «Οι (σχεδιαζόμενες) πολιτικές και τα ιδρύματα μπορούν να βοηθήσουν να αποφευχθούν κατώτατοι μισθοί που θα είναι πολύ υψηλοί και να ελαχιστοποιήσουν κάθε αρνητική συνέπεια για την απασχόληση. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί»:
  • «Παρέχοντας διαφοροποιημένους κατώτατους μισθούς (κατά ηλικία, συνυπολογίζοντας τις διαφορές εμπειρίας και κατά περιοχή συνυπολογίζοντας τα μέσα επίπεδα εισοδημάτων)». Ο ΟΟΣΑ προφανώς δεν έχει στο νου τη διατήρηση των μισθολογικών κλιμακίων που μέχρι πρότινος διασφάλιζαν αύξηση του μισθού (άλλωστε αυτά αφορούν πλέον έναν όλο και μικρότερο αριθμό εργαζομένων που δουλεύουν με πλήρη δικαιώματα). Η παρότρυνσή του για «διαφοροποιημένους» μισθούς θυμίζει ήδη συστήματα σαν και αυτά που ξεκίνησαν να εφαρμόζονται και στη χώρα μας, με «μηχανισμούς διαμόρφωσης» των αμοιβών, ορίζοντας άλλες αμοιβές για τους κάτω των 25 ετών και άλλες για τους πάνω των 25 ετών.
  • «Αναθέτοντας σε έναν ανεξάρτητο οργανισμό την ευθύνη του καθορισμού του κατώτατου μισθού», έτσι ώστε η εργοδοσία να αποφεύγει την πίεση που μπορούν να ασκήσουν οι εργαζόμενοι με τις οργανώσεις και τους αγώνες τους, το επίπεδο των μισθών να μετατραπεί σε ευθύνη ορισμένων τεχνοκρατών που θα το υπολογίζουν αποκλειστικά με βάση τα περιθώρια ανάπτυξης της οικονομίας.
  • «Καθιερώνοντας προνομιακές τιμές για τη μείωση του μη μισθολογικού εργασιακού κόστους του κατώτατου μισθού». Δίνονται, δηλαδή, εναλλακτικές για να μειωθεί η τιμή της εργατικής δύναμης και μέσα από το πετσόκομμα εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, παροχών υπηρεσιών, π.χ., Υγείας - Πρόνοιας, «ανακουφίζοντας» και πάλι, το ίδιο σημαντικά, την εργοδοσία.
  • «Εισάγοντας οφέλη στον τόπο εργασίας για τους χαμηλά αμειβόμενους εργαζόμενους, ώστε να αποφεύγονται ονομαστικές αυξήσεις στους κατώτατους μισθούς και έτσι να μειώνεται το αληθινό εργατικό κόστος για όσους αμείβονται με τον κατώτατο μισθό». Ετσι όχι μόνο δε θα αυξάνεται ο κατώτατος μισθός (ούτε καν ονομαστικά), αλλά και θα διαμορφώνεται η εντύπωση στον εργαζόμενο ότι η εργασία του θα μπορεί να «αμείβεται» με οφέλη διαφόρων τύπων (π.χ., οι μεγαλέμποροι πολλές φορές αντί να πληρώνουν τους εργαζόμενους τούς δίνουν επιταγές για να ψωνίζουν στα μαγαζιά τους).
Εύσημα για τις ανατροπές στην Ελλάδα
«Οι συστάσεις δίνουν έμφαση στη μείωση ή την πλήρη κατάργηση της αυτόματης επέκτασης των μισθολογικών συμφωνιών και, ακόμα παραπέρα, στην προώθηση των διαπραγματεύσεων σε επίπεδο εταιρείας», επισημαίνει η Εκθεση και αμέσως εξηγεί: «Οι μεταρρυθμίσεις σε αυτή τη γραμμή αυξάνουν την αντιστοίχιση των μισθών με τις συνθήκες στην αγορά εργασίας και συμβάλλουν στη διατήρηση θέσεων εργασίας σε περιόδους ύφεσης». Ο ΟΟΣΑ ξεκαθαρίζει ότι η εφαρμογή ή η επέκταση μιας συλλογικής σύμβασης δεν μπορεί να θεωρείται αυτονόητη αλλά πρέπει να καθορίζεται από τη δύναμη που κάθε φορά διαθέτει ένας εργοδότης να επιβάλλει τις απαιτήσεις του.
Ο οργανισμός, που θυμίζουμε θα αναλάβει για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να καλύψει το 30% των «μεταρρυθμίσεων» που εξαγγέλλει (το άλλο 70% θα παραμείνει το πλαίσιο από το μνημόνιο της προηγούμενης συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ), αναγνωρίζει ότι στη χώρα μας έχει γίνει ...πρόοδος, αφού σημειώνει: «Παρά την πιο πρόσφατη καθυστέρηση στις δράσεις που λαμβάνονται, οι μεταρρυθμίσεις που την προηγούμενη περίοδο έγιναν σε αυτόν τον τομέα ίσως έχουν συμβάλλει στη σημαντική μείωση του εργατικού κόστους ανά μονάδα προϊόντος που έχει παρατηρηθεί από το 2009 στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία». Δηλαδή και ο ΟΟΣΑ αναγνωρίζει ότι ο τσάκισμα των εργατών στην Ελλάδα βοήθησε τις επιχειρήσεις να πάρουν ανάσα. Ωστόσο, μένουν ακόμα πράγματα να γίνουν, αφού «αυτή η μείωση παραμένει μικρή σε σχέση με την αύξηση που, στην περίοδο πριν την κρίση, οδήγησε σε μεγάλες απώλειες στην ανταγωνιστικότητα σε αυτές και άλλες χώρες της Ευρωζώνης».
Σε ελεύθερη απόδοση, αυτό σημαίνει «προχωρήστε σε νέα αντιλαϊκά μέτρα»!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις