Tο αντικομμουνιστικό μνημόνιο και η ενίσχυση του φασισμού

Από πορεία που είχε διοργανώσει το ΚΚΕ το 2006
Με αφορμή τα 70 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών και τη δίκη της Χρυσής Αυγής που είναι σε εξέλιξη «θυμηθήκαμε» πως πριν από δέκα χρόνια, το 2005, που για πρώτη φορά συζητήθηκε στην Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης το περιβόητο αντικομμουνιστικό μνημόνιο με τίτλο «Για την αναγκαιότητα διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των κομμουνιστικών καθεστώτων». Ηταν εκείνο το κείμενο που ταύτιζε το φασισμό και το ναζισμό με το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, μια λογική που στην πραγματικότητα αθωώνει τη φασιστική ναζιστική ιδεολογία και πρακτική.
Το ΚΚΕ αντέδρασε με κάθε τρόπο απέναντι στο μνημόνιο που προσέβαλλε βάναυσα τη συλλογική ιστορική μνήμη, εξισώνοντας το φασισμό με τον κομμουνισμό. Κάλεσε τους κομμουνιστές και τα λαϊκά κινήματα της Ευρώπης να υψώσουν φωνή αντίστασης. Το ΚΚΕ μέσα από μια σειρά δράσεων, πρωτοβουλιών, διαδηλώσεων, κοινού συντονισμού με άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα, καμπάνια ενημέρωσης, προειδοποιούσε ότι το αντικομμουνιστικό μνημόνιο ήταν μια άκρως επικίνδυνη και αντιδραστική εξέλιξη, που στόχο είχε την αναθεώρηση της Ιστορίας, τη δικαίωση των εγκλημάτων του φασισμού και του ιμπεριαλισμού, την παραπέρα ποινικοποίηση του κομμουνιστικού κινήματος (ήδη στην Ευρώπη υπήρχαν και υπάρχουν χώρες, όπου είναι απαγορευμένα τα ΚΚ).
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η ΕΕ και οι απολογητές της επιχειρούν να διαστρεβλώσουν την Ιστορία, εξισώνοντας τους εγκληματίες με τους ήρωες, γιατί και οι ίδιοι γνωρίζουν πολύ καλά, ότι ο καπιταλισμός είναι ιστορικά ξεπερασμένος. Φοβούνται και τρέμουν ότι ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας για την ολοκληρωτική νίκη των λαών, θα είναι ο αιώνας των νικηφόρων σοσιαλιστικών επαναστάσεων.
Το ΚΚΕ ξεκαθάριζε ότι το αντικομμουνιστικό μνημόνιο δε στρεφόταν μόνο κατά των κομμουνιστών, δεν αφορούσε μόνο τα Κομμουνιστικά Κόμματα και τους κομμουνιστές. Το αντικομμουνιστικό μνημόνιο πρώτα και κύρια αφορούσε όλους τους λαούς, αφού επέτρεπε, προχωρούσε ακόμα παραπέρα την ποινικοποίηση της λαϊκής δράσης. Το ΚΚΕ δεν παρέβλεπε να θυμίζει ότι όλα τα μεγάλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας έγιναν με πρόσχημα ή με επιχείρημα τον κομμουνιστικό κίνδυνο.
Τέρατα...
Μέσα σε αυτά τα χρόνια κύλησε πολύ νερό μέσα στο αυλάκι. Αυτές οι ιδέες και οι απόψεις ζυμώνονταν και βέβαια δημιούργησαν τέρατα...
Το 2009 πέρασε κατά πλειοψηφία ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου από τα φιλελεύθερα, σοσιαλδημοκρατικά και πράσινα κόμματα για εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό. Με αυτόν τον τρόπο, η ΕΕ τίθεται επικεφαλής της επιχείρησης διαστρέβλωσης και παραχάραξης της Ιστορίας του 20ού αιώνα. Και μάλιστα προχώρησαν και ακόμα παραπέρα, κάλεσαν τα όργανα και τις κυβερνήσεις της ΕΕ να χρηματοδοτήσουν γενναία διάφορες ΜΚΟ και κάθε «ερευνητική», «συγγραφική» και «πολιτιστική» δραστηριότητα που συμβάλλει σε αυτό το έργο.
Η ΕΕ ως σύνολο στηρίζει την αναβίωση του ναζισμού στις χώρες της Βαλτικής και πολλές άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Σε άλλες χώρες, αστικές κυβερνήσεις, με την πλήρη στήριξη της ΕΕ, έχουν θέσει τα Κομμουνιστικά Κόμματα στην παρανομία (Βαλτικές χώρες) ή λαμβάνουν μέτρα για απαγόρευση της δράσης τους και των συμβόλων τους (Πολωνία, Τσεχία, Ουγγαρία). Την ίδια ώρα, η ΕΕ πρωτοστατεί στην καμπάνια της απαράδεκτης ταύτισης του ναζισμού με τον κομμουνισμό. Στη Γαλλία, η περίπτωση της Λεπέν είναι χαρακτηριστική. Πριν ένα μήνα στην Ουκρανία, το κοινοβούλιο της χώρας ενέκρινε νόμο «για την καταδίκη του κομμουνιστικού και ναζιστικού ολοκληρωτικού καθεστώτος στην Ουκρανία και την απαγόρευση της προπαγάνδας και των συμβόλων τους». Επίσης, την ίδια μέρα το κοινοβούλιο της χώρας ενέκρινε άλλο νόμο που ηρωοποιεί τους ντόπιους συνεργάτες των ναζί.
Ολα τα παραπάνω, για τους κομμουνιστές, που γνωρίζουν πώς χρησιμοποιεί το αστικό κράτος τον αντικομμουνισμό, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Γνωρίζουμε καλά ότι σε περιόδους κρίσης εντείνεται ο αντικομμουνισμός. Χρησιμοποιείται για να παρεμβληθούν εμπόδια στη συζήτηση στο πολιτικό άνοιγμα του Κόμματος στους εργαζόμενους, στη νεολαία, που βιώνουν στο πετσί τους τις επώδυνες συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, της ΕΕ. Με το χυδαίο αντικομμουνισμό προσπαθούν να προστατεύσουν τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική τους. Να δικαιολογήσουν την καταστολή και την τρομοκρατία κατά του ταξικού εργατικού κινήματος.
Το έδαφος για το ναζισμό
Οχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες της ΕΕ, αυτή η προσπάθεια έδωσε άλλοθι στην ενδυνάμωση φασιστικών και ναζιστικών δυνάμεων. Στην Ελλάδα αυτό εκφράστηκε με την περίπτωση της Χρυσής Αυγής. Αυτό το μόρφωμα βρήκε έτοιμο και ζυμωμένο αντικομμουνισμό. Και βέβαια λειτούργησε και λειτουργεί σαν πολιορκητικός κριός κατά των κομμουνιστών, κατά του κινήματος κατά της κομμουνιστικής ιδεολογίας.
Η Χρυσή Αυγή, από τις εκλογές του 2012, αλλά και πιο πριν προβάλλει με πολύ επιθετικό τρόπο αντικομμουνιστικές αντιλήψεις και ιδεολογήματα που έχουν καλλιεργηθεί από πριν κι από το αντικομμουνιστικό μνημόνιο και τα μετατρέπει σε μαχητική εγκληματική δράση ενάντια στο εργατικό κίνημα. Η Χρυσή Αυγή είναι ενταγμένη στο σύστημα μέχρι το μεδούλι και το δείχνει με κάθε τρόπο. Αλλωστε, η δολοφονία του Π. Φύσσα, η δολοφονική επίθεση κατά κομμουνιστών στο Πέραμα, οι δολοφονικές επιθέσεις σε βάρος μεταναστών αυτό δείχνουν. Θυμίζουμε τι είχε προηγηθεί όλων αυτών. Ο αντικομμουνιστικός εμετός που ξερνούσαν στη Ζώνη, ως τσιράκια των εφοπλιστών, το μένος τους για τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ που αγωνίζονται για τα δικαιώματα των ναυτεργατών, που μάλιστα διάφορα αστικά επιτελεία τα επιδοκίμαζαν κιόλας, είναι ενδεικτικά.
Ποιος δεν θυμάται, επίσης, πολλά δημοσιεύματα αστικών εφημερίδων που έγραφαν για συμμορίες της αριστεράς που δε διαφέρουν από τη συμμορία της Χρυσής Αυγής, όπως επίσης ότι τη Χρυσή Αυγή τη δημιουργεί η αριστερή ανομία, εννοώντας ακόμα και κινητοποιήσεις συνδικάτων...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις