Deals και σήματα καπνού...

Και για τον πιο κακόπιστο πια, ή και τον πλέον παραδομένο σε ουτοπίες ως αντίδοτο απελπισίας, τα deals (συμφωνίες) τρέχουν. Οι ντίλερ άλλωστε είναι γνωστοί και μη εξαιρετέοι, άλλοι εκλεγμένοι, άλλοι επαγγελματίες του είδους και διαποτίζουν με «το πνεύμα τους» το σύνολο του κοινωνικού ιστού, ορατά προ και ξεδιάντροπα μετά την κρίση που φρόντισαν να τη βαφτίσουν μνημονιακή για να την ελέγχουν.

Ενα deal τρέχει σε συριζανελικό επίπεδο τον αλγόριθμο του συμβιβασμού με το μεγάλο κεφάλαιο σε συνθήκες παραλυτικής εξαχρείωσης στο επίπεδο της ανεργίας και του βιοπορισμού. Τροϊκανικό, ευρωπαϊκό, θεσμικό, εσχάτως μερκελικό, το παζάρι καλά κρατεί και το όποιο αποτέλεσμά του θα εισπραχθεί οσονούπω απ' τους πολλούς ως τάχα μου λάβδανο αξιοπρέπειας σε τσακισμένη απ' τη δίψα γλώσσα - παπούτσι, και από τους λίγους ως διαφύλαξη κερδών και κυρίως ειδικώς γι' αυτούς διατήρηση της πορείας, της έστω ελεγχόμενης κερδοφορίας της.

Το άλλο μεγάλο deal που θεμελιώθηκε εκεί, γύρω στο 2012, παρήγαγε σταδιακά μισοθεαματικά αποτελέσματα ώσπου τώρα, που αρχίζει, αν αρχίζει κι όσο προχωρήσει η δίκη της χρυσής αυτής να αποκαλύπτεται έξω από θεσμικές τυπικούρες και θεσμονιανιαρίσματα. Κι εκεί που θα νόμιζε κανείς ότι το αίμα, η φρίκη των μαζικών επιδρομών στις συνοικίες κι η αποκρουστική αισθητική της τραμπουκίλας θα απωθούσαν και πρόσωπα και μάζες, το deal ξεδιπλώνεται με κάθε ευκαιρία μουσολίνικες φανφάρες και το στόμφο της νεοάριας πολιτικής φυλής που τρύπωσε όπου βρήκε κενά, δεξιά κι αριστερά.

Τώρα πια πήραν πρέφα κι οι πέτρες ότι φυτεύθηκαν χρήσιμες μειοψηφίες και κραυγαλέες υποκειμενικότητες στους «μεγάλους» πολιτικούς σχηματισμούς. Η πρόεδρος της Βουλής δεν ψήφισε τη διακοπή της χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής, αλλά υπερψηφίστηκε απ' όλους όσοι είτε ωφελήθηκαν, είτε έχασαν ψήφους από την άκρα δεξιά. Ως αντιπολίτευση, η κα Ζωή μήτε για δεοντολογίες σκοτίστηκε μήτε τραμπουκισμούς στηλίτευσε, ώσπου έφτασε να διατάζει τη νομιμοποίηση των χρυσαυγιτών μετατρέποντάς τους από υπόδικους σε ελεύθερους πολιορκημένους του συνταγματικού τόξου που επιμένει η ίδια να διαχειρίζεται, να σώζει απ' τ' άσωστα των αφόρητων συμβιβασμών. Η Χρυσή Αυγή έχοντας λάβει προφανώς και μεταφράσει ακριβώς το σήμα καπνού που εκπέμπει ο τρίτος πυλώνας του συστήματος, κομψεύεται, ενίσταται ευγενώς και υπακούει όπου κάμερα και φως. Πώς να φανεί άλλωστε ότι ευνοείται σκανδαλωδώς, επικοινωνιακώς, ως ιδεολογικός διάδοχος αυτών που οφείλουν αποζημιώσεις; Μ' αυτό το deal άλλωστε διευρύνεται νοσηρά η κυβερνητική πλειοψηφία καθώς μετανοημένοι χρυσαυγίτες γίνονται μέλη των συγκυβερνώντων ΑΝΕΛ. Κι αν η Λεπέν διαγράφει τον πατέρα της κι αναφωνεί «αγάπη μου, συρρίκνωσα τα φασισταριά», εδώ στον κακοήθη κοινοβουλευτικό ντιλαρισμένο εγχώριο πλυντηριακό συμβιβασμό, το φασισταριό με γερούς συμμάχους και μια μάνα του λόχου αναφωνεί «αγάπες μου, διόγκωσα το λουμπεναριό». Οπότε γκαρίζει κι η χρυσή αυγή ξεπλένομαι απλώς μ' έναν ρουπακιώτικο εσμό και κατά τα λοιπά μπορώ να διεκδικώ και τ' αναδρομικά που θα μου χρωστάει το βουλευταριό...

Η αποναζιστικοποίηση της χρυσής αυγής γίνεται πλέον με συνοπτικές διαδικασίες και τη διατεταγμένη συμμετοχή τους στην επιτροπή για τις γερμανικές αποζημιώσεις και το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Η πληροφορία ότι μπορεί να διατεθεί κονδύλιο της Βουλής και μάλιστα ασήμαντο για να σβηστούν οι σβάστικες και τα Sieg heil από τα ψηφισμένα μπράτσα, εντός εκτός Κορυδαλλού, ελέγχονται ως ανακριβείς...

Λιάνα  ΚΑΝΕΛΛΗ