Β' ΓΥΡΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ: Ανεξαρτήτως αποτελέσματος έρχεται νέα αντιλαϊκή θύελλα

"Μαζί (είμαστε) η Γαλλία!",
"Επιλέγουμε Γαλλία!"
Τα σλόγκαν και των δύο αφορούν
 τις ανάγκες του κεφαλαίου
και όχι του λαού της Γαλλίας

Οποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, του β' γύρου των εκλογών για την ανάδειξη του νέου Προέδρου της Γαλλίας, ο λαός της χώρας έχει ήδη δεχτεί μια λυσσαλέα ιδεολογικοπολιτική επίθεση για να μη δει την απλή αλήθεια:
Η νέα έφοδος ενάντια στα δικαιώματα και τη ζωή του ήδη προετοιμάζεται, αφού αυτό επιβάλλει η υπεράσπιση της κερδοφορίας του γαλλικού κεφαλαίου, που θα γίνει ακόμα πιο επιθετικό, καταρχάς στο εσωτερικό της χώρας, απαιτώντας καλομελετημένο βάθεμα της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.
Οποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, η ιμπεριαλιστική Γαλλία θα διεκδικήσει ακόμα μεγαλύτερο μερίδιο στις φονικές κόντρες ισχυρών μονοπωλιακών και γεωπολιτικών συμφερόντων, αφού αυτό προαναγγέλλει καταρχάς η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, και σε στρατιωτικό επίπεδο.
Προβάλλοντας είτε την «εναλλακτική» του ευρωπαϊστή Εμανουέλ Μακρόν, είτε την «εναλλακτική» της ευρωσκεπτικίστριας Μαρίν Λεπέν, τα αστικά επιτελεία και στην Ελλάδα προσπάθησαν να εμφανίσουν τις απώλειες των «παραδοσιακών» αστικών κομμάτων ως «μεγάλη ήττα του συστήματος», συμβάλλοντας στον εγκλωβισμό και του δικού μας λαού σε νέες αυταπάτες και ψευτοδιλήμματα που πολλαπλασιάζονται μαζί με τα νέα «μανιτάρια» που ξεφυτρώνουν στο πλαίσιο της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος.
Χύθηκε άφθονο μελάνι για τους «αντίθετους κόσμους» και τις «δύο Γαλλίες» που αντιπροσωπεύουν οι δύο μονομάχοι, για να κρυφτεί ότι κοινή τους αφετηρία είναι η προστασία της γαλλικής πλουτοκρατίας, όπως απέδειξε και η μεταξύ τους «προσέγγιση» σε κρίσιμα ζητήματα, όπως αυτό του παζαριού με την ΕΕ. Ετσι, η Λεπέν μίλησε για «πραγματισμό» και είπε ότι για την ενδεχόμενη αποχώρηση από το ευρώ «θα υπάρξει ένας μακρύς διάλογος», ο δε Μακρόν, που όπως είπε «υπερασπίστηκε σταθερά την ευρωπαϊκή ιδέα και τις ευρωπαϊκές πολιτικές», προσθέτει ότι πρέπει να ξεπεραστεί η «δυσλειτουργία της ΕΕ», γιατί «δεν είναι πλέον βιώσιμη». Βέβαια, τέτοιες «προσαρμογές» έγιναν και στην προσπάθεια καλύτερης πρόσβασης σε ακροατήρια άλλων κομμάτων, και εκφράζουν και τον «ρεαλισμό» των γενικών συμφερόντων της γαλλικής αστικής τάξης, που θα διεκδικήσει σθεναρά τη θέση της.
Πάντως, τα επόμενα βήματα της νέας ηγεσίας θα καθοριστούν χωρίς να μπορεί να παραβλεφθεί ότι η συμμετοχή στην ΕΕ εξακολουθεί να προσφέρει προτερήματα για το μεγαλύτερο μέρος της ντόπιας αστικής τάξης.
Ο "έλεγχος" που προτείνει ο Μακρόν
Στο πρόγραμμά του ο ευρωπαϊστής Μακρόν, που λανσάρεται ως υπερασπιστής της «ελεύθερης αγοράς» και γενικά της «μεγαλύτερης ελευθερίας», προτείνει μεταξύ άλλων:
«Τη θέσπιση ενός "Ευρωπαίου εμπορικού εισαγγελέα", για να εξακριβώνεται ο σεβασμός των υποχρεώσεων που αποφασίζουν οι εταίροι μας (σ.σ. κράτη - μέλη ΕΕ) και να υπάρχουν άμεσες κυρώσεις για την παραβίασή τους...»
«Τη λειτουργία επιτροπών επαγρύπνησης, που θα συνδέονται με εκπροσώπους ενώσεων και ΜΚΟ κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης (σ.σ. εμπορικών συμφωνιών), μετά για την εφαρμογή τους και την αξιολόγηση του αντίκτυπου που θα έχουν...»
«Τη θέσπιση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο ενός εργαλείου ελέγχου των ξένων επενδύσεων στην Ευρώπη, για να διατηρηθούν τα συμφέροντά μας και οι στρατηγικοί μας κλάδοι, όπως αυτό που κάνουν οι ΗΠΑ ή η Κίνα ή αυτό που υπάρχει στη Γαλλία...»
«Μία "Πράξη Ευρωπαϊκών Αγορών" («Buy European Act") που θα επιτρέπει να διατηρείται η πρόσβαση εταιρειών που έχουν τουλάχιστον το 50% της παραγωγής τους στην Ευρώπη στις δημόσιες ευρωπαϊκές αγορές...»
Τα παραπάνω είναι προτάσεις που δείχνουν ότι η ελευθερία που προκρίνει κάθε καπιταλιστική εξουσία συνυπάρχει με την προσπάθεια να ελέγξει τα περιθώρια δράσης των ανταγωνιστών της, ακριβώς στην προσπάθειά της να διασφαλίσει τη δική της θέση. Ιδέες όπως για παράδειγμα οι «επιτροπές επαγρύπνησης» θα μπορούν να προσφέρουν βήμα «ζυμώσεων» και σε επιχειρηματικές ενώσεις, μέσα από τις οποίες θα παίρνει νέες διαστάσεις και μορφές το αντιλαϊκό παζάρεμα για την κυριαρχία σε ένα ή περισσότερα κομμάτια της αγοράς.
Η ουσία είναι ότι για το στρατόπεδο Μακρόν η παραμονή στην ΕΕ δεν θα είναι μια «λευκή επιταγή», αλλά αφορά τη νέα ορμή με την οποία το γαλλικό κεφάλαιο θα πρωτοστατήσει σε ευρύτερες διεργασίες για τη λειτουργία της ΕΕ, από τις οποίες θα αξιολογήσει και κατά πόσο θα εξακολουθήσει να ιεραρχεί τη συμμετοχή στη συγκεκριμένη λυκοσυμμαχία, ή θα δυναμώσει το «φλερτ» και με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Και η "ελευθερία" που προτείνει η Λεπέν
Την ίδια στιγμή, η ευρωσκεπτικίστρια Λεπέν, που εμφανίζεται ως υπερασπίστρια περιορισμών και της επιβολής συνόρων, σημειώνει τη μεγάλη σημασία που έχει:
«Η ανάκτηση της ελευθερίας μας και η κατανόηση του πεπρωμένου μας, αποκαθιστώντας τη (νομισματική, νομοθετική, εδαφική, οικονομική) κυριαρχία του γαλλικού λαού». Με αυτή την ελευθερία συνδέει τη «διαπραγμάτευση (σ.σ. και όχι απευθείας την έξοδο από την Ευρωζώνη ή την ΕΕ) με τους Ευρωπαίους εταίρους μας» και μετά ένα «δημοψήφισμα» για τη συμμετοχή στην ΕΕ. Ζητούμενο είναι «να παρέμβουμε σε ένα ευρωπαϊκό όραμα που θα σέβεται την ανεξαρτησία της Γαλλίας...»
Την υπεράσπιση της ίδιας «ελευθερίας», αυτής του γαλλικού κεφαλαίου να κυνηγά πιο ευέλικτα το μεγαλύτερο κέρδος, υπηρετεί και η ανάγκη «υποστήριξης των γαλλικών εταιρειών απέναντι στον άδικο διεθνή ανταγωνισμό, με διαμόρφωση ενός έξυπνου προστατευτισμού, η αποκατάσταση ενός εθνικού νομίσματος προσαρμοσμένου στην οικονομία μας, μοχλού της ανταγωνιστικότητάς μας», που προκρίνει το πρόγραμμα της Λεπέν. Την ίδια «ελευθερία» υπηρετεί η «δέσμευση της Γαλλίας στην υπηρεσία ενός πολυπολικού κόσμου... Η καθιέρωση της εξωτερικής πολιτικής πάνω στην αρχή του ρεαλισμού...»
Δηλαδή, και για την πλευρά της Λεπέν, αφετηρία για τους όποιους περιορισμούς κριθούν απαραίτητοι (από αυτούς που αφορούν την κίνηση κεφαλαίων μέχρι αυτούς που αφορούν τη σύναψη νέων διμερών ή πολυμερών συνεργασιών) είναι το ποιες επιλογές θα κριθούν πιο ωφέλιμες για την ελευθερία των γαλλικών μονοπωλίων να ξεζουμίζουν όλο και πιο άγρια τους εργάτες, όποια γλώσσα κι αν μιλούν, σε όποια χώρα κι αν κατοικούν.
Νέες διεργασίες και ενόψει βουλευτικών
Αλλωστε, παρά τις διαφορές τους, Λεπέν και Μακρόν συμφωνούν και στην ανάγκη να ενισχυθούν ολόπλευρα οι δυνάμεις καταστολής στο όνομα της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας» και του «ριζοσπαστισμού». Στην προτεραιότητα που πρέπει να δοθεί στην ενίσχυση της στρατιωτικής βιομηχανίας, εν αναμονή νέας κλιμάκωσης των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, αλλά και των μαχαιριών που βγάζουν τα μονοπώλια του κλάδου που «μυρίστηκαν ψητό». Στη σημασία να αναβαθμιστεί ο ρόλος της Γαλλίας γενικά στους σχεδιασμούς σε φλέγοντα «μέτωπα» του πλανήτη.
Ανεξάρτητα από τους συνοδοιπόρους που θα διαλέξει η νέα γαλλική ηγεσία, θα είναι συνοδοιπόροι στο αιματοκύλισμα ή το ξεζούμισμα εργαζομένων. Η μεν Λεπέν συνάντησε προ εβδομάδων τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο δε Μακρόν συνάντησε τη Γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ, για το λαό της Γαλλίας, όμως, το αποτέλεσμα είναι κοινό: Το ενδοϊμπεριαλιστικό παζάρεμα «χοντραίνει» και η χώρα τους θα βρεθεί ακόμα βαθύτερα μπλεγμένη σε περιπέτειες που εγκυμονούν δεκάδες κινδύνους για τον ίδιο.
Και όσοι (όπως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ) επιμένουν να εμφανίζουν τη σημερινή καπιταλιστική Γαλλία ως δυνάμει «φίλη» και άλλων λαών, στρώνουν έδαφος για νέες παγίδες σε εκατομμύρια εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, ώστε να εγκλωβιστούν στις ακόμα αγριότερες ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες που έρχονται.
Το πώς αυτές οι παγίδες και οι κόντρες θα εξελιχθούν θα καθοριστεί βεβαίως και από ενδοαστικές διεργασίες, εξελίξεις στον «πολιτικό χάρτη» που προχωρούν σε πολλές χώρες, και τη Γαλλία, ως αντανάκλαση και της μεγάλης ανησυχίας για την αναιμική καπιταλιστική ανάπτυξη. Αυτές οι διεργασίες θα ενταθούν το αμέσως επόμενο διάστημα, ενόψει και των εκλογών για τη γαλλική Εθνοσυνέλευση, που θα γίνουν στις 11 και 18 Ιούνη. Με δεδομένα τα αποτελέσματα του α' γύρου των προεδρικών, τη δυναμική εμφάνιση νέων οπορτουνιστικών σχημάτων (όπως αυτό του Ζαν Λικ Μελανσόν) και τη φθορά παραδοσιακών κομμάτων, ήδη εξετάζονται διάφορες «κολεγιές», με ζητούμενο βέβαια τη σταθερότητα της αστικής εξουσίας και τη συνέχιση της ανελέητης αντιλαϊκής επίθεσης.
Αυτό που βαραίνει από την πλευρά των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων είναι η απουσία ενός αληθινά επαναστατικού ΚΚ, ταγμένου στην ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών, που θα οργανώνει την εργατική - λαϊκή πάλη, φωτίζοντας το δρόμο και συγκεντρώνοντας δυνάμεις για την αληθινή προοπτική, ενάντια στην καπιταλιστική εξουσία και ιδιοκτησία και όχι ενάντια στη μία ή την άλλη μορφή διαχείρισης του ίδιου εκμεταλλευτικού συστήματος.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις