Φρούδες προσδοκίες... και ωμή κοροϊδία

Την αρχή έκανε ο πρωθυπουργός, λέγοντας σε συνέντευξή του ότι ο λαός δεν διαδηλώνει επειδή δείχνει ανοχή, ή τουλάχιστον «κατανόηση» στην κυβέρνηση. Στη συνέχεια, ο πρόεδρος της Βουλής πήγε ένα βήμα πιο πέρα το συλλογισμό του πρωθυπουργού, λέγοντας στην κυριακάτικη «Αυγή»: «Νομίζω πως υπάρχει μια ανοχή ταυτόχρονα με προσμονή και με δυσαρέσκεια μέσα σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας που εμπιστεύθηκαν τη δική μας κυβέρνηση. Αυτό το μείγμα, αυτή η κατάσταση, όμως, παρατείνεται και μπορεί να εξελιχθεί σε προσδοκία». Τέλος, στην αρθρογραφία της η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ καλεί το (εσωκομματικό) κοινό της «να ξανασυναντηθούμε με τις αυταπάτες μας», δηλαδή με όλο το παραμύθι περί «δίκαιης» και «φιλολαϊκής» ανάπτυξης, τώρα που διαφαίνεται το (τυπικό) τέλος του 3ου μνημονίου.

Η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ τρίβουν τα χέρια τους για τη μειωμένη απαιτητικότητα και την απογοήτευση που έσπειραν και σπέρνουν στο λαό. Ταυτόχρονα όμως προσπαθούν να ανανεώσουν την ικανότητά τους να χειραγωγούν τα λαϊκά στρώματα, εκτιμώντας ότι αυτό θα είναι ευκολότερο στο έδαφος μιας αναιμικής ανάκαμψης που προβλέπεται για τα επόμενα χρόνια, ώστε η ανοχή να μετατραπεί ξανά σε προσδοκία, με δεδομένο μάλιστα ότι ο ανταγωνισμός στην κούρσα της διακυβέρνησης γίνεται με τη ΝΔ, που παρά τις διαφορές της με τον ΣΥΡΙΖΑ, εγγυάται την υλοποίηση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής. Η προσπάθεια εξαπάτησης του λαού βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και χρειάζεται να απαντηθεί, με πλήρη διαχωρισμό από τους σχεδιασμούς και τη στρατηγική του κεφαλαίου, που είναι αντιλαϊκή, ανεξάρτητα από το ποιος και με ποια αναλογία στο μείγμα αναλαμβάνει να τη διαχειριστεί.