Προσπαθεια να καλλιεργησουν προσμονη

Να καλλιεργήσει κλίμα προσδοκιών και αναμονής, κόντρα στη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά, προσπάθησε ο πρωθυπουργός από τη Θεσσαλονίκη, με την ομιλία του στα εγκαίνια της ΔΕΘ και τη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε. Το «αισιόδοξο αύριο» που περιέγραψε, δεν αφορά καθόλου το λαό, καθώς είναι εκ των προτέρων ναρκοθετημένο από τα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα που έχουν ήδη γίνει νόμοι και η εφαρμογή τους θα κάνει ακόμη πιο αβίωτη τη ζωή των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος για τον οποίο ο πρωθυπουργός συνέστησε στο λαό να προσμένει υπομονετικά τη «δίκαιη ανάπτυξη», με την προσδοκία ότι αυτή θα έχει «ευεργετικές επιπτώσεις σε όλες τις κοινωνικές ομάδες». Εννοείται, βέβαια, ότι στο όνομα αυτής της ανάπτυξης, η κυβέρνηση εφαρμόζει όλα όσα ψήφισαν οι προηγούμενοι και δεσμεύεται να τηρήσει στο ακέραιο όλα όσα προβλέπονται στην τρίτη «αξιολόγηση».

Απ' αυτήν τη σκοπιά, η υπόσχεση του πρωθυπουργού για «διορθώσεις» μετά το 2019, που θα προσφέρουν τάχα ανακούφιση στα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα, δεν έχουν την παραμικρή αξία. Πρώτον, επειδή είναι «ακάλυπτες επιταγές», αφού κανείς δεν ξέρει σε τι κατάσταση θα βρίσκεται η οικονομία της Ελλάδας και της ΕΕ σε δυο χρόνια. Δεύτερον, προϋπόθεση για οποιαδήποτε παρέμβαση προς αυτή την κατεύθυνση είναι να πιαστεί ο στόχος για πλεόνασμα πάνω από 3,5% του ΑΕΠ, που σημαίνει «στέγνωμα» και ξεζούμισμα του λαού. Δηλαδή, ο πρωθυπουργός προκλητικά απαιτεί από το λαό να συνεχίσει να ματώνει για να εξασφαλιστούν τα πλεονάσματα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, ώστε μετά το 2019 να ελπίζει σε κάποιες αόριστες «διορθώσεις»! Σε κάθε περίπτωση, ο λαός έχει ήδη γνωρίσει διάφορες «διορθωτικές» κινήσεις της κυβέρνησης. Τέτοια ήταν, για παράδειγμα, η θέσπιση του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης, που διαφημίστηκε ως μέτρο προστασίας από την ακραία φτώχεια και αποδείχτηκε εργαλείο διαχείρισης και αναδιανομής της φτώχειας, όπως και μέσο περικοπής ή και κατάργησης των κοινωνικών και προνοιακών επιδομάτων που έχουν απομείνει.

Ανάλογη είναι η υπόσχεση και για το «μέρισμα» προς τους αδύναμους το 2017, που όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας, «θα ανακοινωθεί στην ώρα του...». Αυτό που δεν είπε, είναι ότι ακόμα και αν επαναληφθεί η απόδοση κάποιου εφάπαξ «βοηθήματος» από την υπέρβαση του πρωτογενούς πλεονάσματος, όπως έγινε πέρυσι προς τους χαμηλοσυνταξιούχους, αυτό θα είναι μόνο ένα ελάχιστο μέρος από τη λεηλασία που βίωσαν και φέτος μισθωτοί και συνταξιούχοι στα εισοδήματά τους. Πέρα απ' αυτό, υπενθυμίζουμε ότι ήδη από το 2016 «τρέχουν» οι περικοπές στις συντάξεις, αλλά και η επιβάρυνση των ασφαλισμένων με τις νέες εισφορές, που θα τους αφαιρέσουν συνολικά 8,2 δισ. ευρώ μέχρι το 2019, ενώ η κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» στις συντάξεις των παλιών συνταξιούχων, μαζί με το πάγωμα όλων των συντάξεων την τριετία 2019-2021, θα τους απομυζήσει επιπλέον 7,8 δισ. ευρώ. Τα τερατώδη αυτά νούμερα αθροίζονται στα 4 δισ. ευρώ πρόσθετης φορολογίας τη διετία 2020-2021, όπως ψήφισε «προληπτικά» η κυβέρνηση για να κλείσει η δεύτερη «αξιολόγηση». Κατά τ' άλλα, ο πρωθυπουργός δεν βρήκε ούτε μια λέξη να πει για το ένα εκατομμύριο ανέργων που δεν λαμβάνουν ούτε ένα ευρώ επίδομα από τον ΟΑΕΔ, την ίδια ώρα που ανακοίνωνε νέα προγράμματα ενίσχυσης των επιχειρήσεων, στο όνομα της ανάσχεσης δήθεν της ανεργίας, με «ανακύκλωση» των ανέργων. Οπως βέβαια δεν είπε τίποτα για τους 600.000 εργαζόμενους με μερική απασχόληση, των οποίων ο μισθός είναι κάτω από τα 400 ευρώ μεικτά.

Αντίθετα, ήταν αρκούντως γλαφυρός στην ...«κατά Τσίπρα» παραβολή περί «χιτώνων», για να εξηγήσει πώς εννοεί τη «δίκαιη ανάπτυξη» («αν η χώρα παράγει 10 χιτώνες και τους 9 τους παίρνουν οι λίγοι, αυτό μόνο ανάπτυξη δεν είναι», είπε στον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθιμο). Είναι αυτή η «ανάπτυξη» που θα έρθει μετά την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, που νομοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τον προηγούμενο Μάη, την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, στο όνομα της παραπέρα ανάπτυξης του τουρισμού, την οποία μάλιστα πρόβαλε και ως παράδειγμα προς μίμηση. Στον κλάδο αυτό, όμως, οι εργαζόμενοι γνωρίζουν μια «αφθονία» μορφών απασχόλησης, με 14 διαφορετικούς τύπους συμβάσεων εργασίας, μεταξύ των οποίων και η σύμβαση μιας μέρας (εξτρατζήδες) (!). Παρ' όλα αυτά, ο πρωθυπουργός συνέχισε απτόητος να διακηρύσσει τη «νέα εποχή», την οποία εγγυάται η κυβέρνηση ως θεματοφύλακας της «επιχειρηματικότητας» και της «ευρωπαϊκής πορείας της χώρας», όπως ο ίδιος διαβεβαίωσε πολλές φορές το κεφάλαιο, στη διάρκεια της ομιλίας του και της συνέντευξης Τύπου στη ΔΕΘ...

Γ. ΖΑΧ.