"ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ": "Φρεσκαρεται" για να αναλαβει αναβαθμισμενους ρολους στο αστικο πολιτικο σκηνικο

Σε επανάληψη, με νέα «διανομή ρόλων» και νέα «επεισόδια», παίζεται το σίριαλ της ανασυγκρότησης της «κεντροαριστεράς», με τις διεργασίες στην πέραν του ΣΥΡΙΖΑ σοσιαλδημοκρατία να επιταχύνονται, ενόψει των διαδικασιών του φθινοπώρου για τη συγκρότηση νέου, ενιαίου σχήματος.
Τις «ψηφίδες» που προστίθενται καθημερινά, ο λαός δεν πρέπει να τις δει αποσπασματικά, αλλά ως κομμάτια της «μεγάλης εικόνας»: Η απόπειρα ανασύνθεσης της «κεντροαριστεράς» εντάσσεται στις συνολικότερες διεργασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού, στο πλαίσιο των αναγκών που διαμορφώνει η «επόμενη μέρα» της ανάκαμψης του κεφαλαίου, για απρόσκοπτη κυβερνητική εναλλαγή, που θα διασφαλίζει τη συνέχεια και κλιμάκωση του αντιλαϊκού έργου, και από την άλλη θα ανανεώνει την ικανότητα του συστήματος να χειραγωγεί και να ενσωματώνει τις λαϊκές αντιδράσεις.
Της ονοματολογίας και σεναριολογίας το ανάγνωσμα
Η ειδησεογραφία της βδομάδας που πέρασε κατέγραψε την εκδήλωση της πρόθεσης του δημάρχου Αθηναίων Γ. Καμίνη να διεκδικήσει την ηγεσία του νέου φορέα. Για τις προθέσεις του ενημέρωσε την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά, μόνη ως σήμερα υποψήφια, και άλλα ηγετικά στελέχη του, τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, και τον επικεφαλής του Ποταμιού.
Η επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φώφη Γεννηματά, σε δήλωσή της στα «Νέα» ανέφερε: «Ο κύβος ερρίφθη. Ο δρόμος για τη συγκρότηση της νέας μεγάλης παράταξης είναι ανοιχτός. Ολοι όσοι ανήκουν σε αυτό το χώρο οφείλουν να ανταποκριθούν. Αυτή είναι η απαίτηση της κοινωνικής μας βάσης, οι εξελίξεις τρέχουν, δεν υπάρχουν περιθώρια για καθυστερήσεις», ενώ οι κύκλοι της Χ. Τρικούπη μιλούσαν για τη «δυναμική» που υποτίθεται διαμορφώνεται στο εγχείρημα, για τις πρωτοβουλίες Γεννηματά που «αποδίδουν καρπούς» κ.ο.κ.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, οι πληροφορίες και τα δημοσιεύματα «σκιαγραφούσαν» όλη τη βδομάδα το πώς η πρόθεση Καμίνη θα κάνει διάφορες «καραμπόλες» στον κατάλογο των υποψηφιοτήτων, που δεν έχει κλείσει. Στο «τραπέζι» πέφτουν τα ονόματα των στελεχών του ΠΑΣΟΚ Ν. Ανδρουλάκη και Γ. Μανιάτη, ανοιχτό αφήνει το ενδεχόμενο να είναι υποψήφιος ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Θ. Θεοχαρόπουλος, ενώ άγνωστο παραμένει τι θα πράξουν τελικά το ΚΙΔΗΣΟ και ο Γ. Παπανδρέουαλλά και το Ποτάμι και ο Στ. Θεοδωράκης, που αν και δεν πήραν κάποια επίσημη θέση, εντούτοις ο βουλευτής του Π. Βλάχος χαρακτήρισε πολύ θετική την εξέλιξη, προσθέτοντας ότι «μεγαλώνει το εύρος αναφοράς της διαδικασίας, την πολιτικοποιεί και την κάνει να αφορά περισσότερες κοινωνικές ομάδες και στρώματα, όχι μόνο τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και το ΠΑΣΟΚ».
Στα ευρύτερα σενάρια ως προς το μέλλον του χώρου που επιχειρείται να ανασυγκροτηθεί «παίζουν» και τα ονόματα όσων πλαισιώνουν την «Ωρα Αποφάσεων», με την Αννα Διαμαντοπούλου να έχει ήδη αφήσει υπόνοιες για συμπόρευση με τον Ευ. Βενιζέλο. Πληροφορίες πάντως στον Τύπο καταγράφουν τη δυσαρέσκειά της για την υποψηφιότητα Καμίνη, καθώς εκτιμάται ότι απευθύνεται στο ίδιο, «κεντροδεξιό» ακροατήριο και ανακόπτει τη δυναμική πρωτοβουλιών της «Ωρας Αποφάσεων», ενώ παράλληλα ενισχύει τη ΔΗΣΥ.
Εντός, εκτός και επί τα αυτά...
Πέρα βέβαια από το ζήτημα των υποψηφιοτήτων για το νέο φορέα, ένα από τα βασικά στοιχεία που απασχολούν είναι το ποιο είναι το καταλληλότερο «στίγμα» και «αφήγημα», αλλά και οι συμμαχίες που θα διαμορφωθούν με άλλα αστικά κόμματα και σχήματα, ώστε στη βάση της στρατηγικής συμφωνίας τους για τα επίδικα του κεφαλαίου, να μπορούν να διαμορφωθούν οι «σταθερές» κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες που θα υπηρετήσουν την ανάκαμψή του.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Θ. Θεοχαρόπουλος, σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ, χαιρέτισε την υποψηφιότητα Καμίνη, αν και όπως δήλωσε «αυτή τη στιγμή δεν είναι η ώρα της υποβολής υποψηφιοτήτων» αλλά αποσαφήνισης του χαρακτήρα του νέου φορέα, αν δηλαδή θα είναι ενιαίος ή πολυκομματικός. Ο ίδιος τάχτηκε υπέρ «ενός νέου, ενιαίου φορέα, με υπέρβαση των υφισταμένων κομμάτων και κινήσεων», προφανώς για να μεγιστοποιηθεί η ικανότητα ενσωμάτωσης του λαού. Δεν έκρυψε άλλωστε ότι αυτός είναι ένας από τους στόχους, ομολογώντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «από το 36% που ήταν στις εκλογές είναι στα μισά του, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Ο κόσμος αυτός πρέπει να εκφραστεί πολιτικά (...) δεν πρέπει να τους αφήσουμε εγκλωβισμένους και να κατευθυνθούν σε αδιέξοδες λύσεις». Διεμήνυσε ωστόσο στην αστική τάξη ότι το νέο σχήμα πρώτιστο στόχο έχει να εγγυηθεί «την εθνική συνεννόηση και την πολιτική σταθερότητα».
Ο Γ. Φλωρίδης, πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και νυν της «Ωρας Αποφάσεων», σε άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» υποστήριξε ότι στην «επόμενη μέρα» του κεφαλαίου το δίλημμα δεν θα είναι «αν θα έχουμε κεντροδεξιά, κεντροαριστερή ή οικουμενική κυβέρνηση», αλλά «αν θα έχουμε κυβερνητική βούληση για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις», υποδεικνύοντας την ανάγκη για τη συγκρότηση του «ενδιάμεσου πολιτικού χώρου» ως «αυθεντική μεταρρυθμιστική οντότητα» που «θα αφήσει πίσω της τα παρωχημένα ιδεολογήματα της κεντροαριστεράς, που την καθιστούν ουραγό της εξίσου παρωχημένης αριστεράς, αλλά και τα ξεπερασμένα σοσιαλδημοκρατικά εργαλεία».
Ο δε Χρ. Πρωτόπαππας, υπεύθυνος Πολιτικού Σχεδιασμού του ΠΑΣΟΚ, έγραφε την Πέμπτη (στα «Νέα») ότι «η μεγάλη κεντροαριστερά θα είναι ο προοδευτικός πόλος στην πολιτική μας ζωή. Με ανοιχτά τα πολιτικά του μέτωπα, τόσο απέναντι στις συντηρητικές πολιτικές όσο και απέναντι στο λαϊκισμό και τους εκφραστές του. Στηρίζεται στο μεγάλο ρεύμα πλειοψηφίας που συνθέτει δημιουργικά τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, της ανανεωτικής αριστεράς, του προοδευτικού ριζοσπαστικού κέντρου...», για να «εγγυηθεί την πολιτική σταθερότητα που θα συμβάλει στην ομαλή έξοδο της Ελλάδας από την κρίση... που θα προωθήσει τολμηρές προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και ανατροπές...».
Μέσα σε όλα αυτά, δίνουν και παίρνουν οι ερμηνείες του άρθρου με το οποίο ο Κ. Λαλιώτηςυπερασπίστηκε την πολιτική κληρονομιά του Ανδ. Παπανδρέου. Το συμπέρασμα που διατυπώνεται είναι ότι έτσι επιχείρησε να διαμηνύσει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΣΥ την εναντίωσή του σε επιλογές σύμπλευσης με τη ΝΔ, δείχνοντας στην κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ιδιες αντιλαϊκές στοχεύσεις
Στις διεργασίες αυτές παρεμβαίνει και ο ΣΥΡΙΖΑ, που από τη θέση βεβαίως του ισχυρού πόλου της σοσιαλδημοκρατίας, καλεί τις δυνάμεις και τα σχήματα αυτά να «διαλέξουν πλευρά» στο αφήγημα που κατασκευάζει για την «επόμενη μέρα», θέτοντας ως διακύβευμα το αν την καπιταλιστική ανάκαμψη θα τη διαχειριστεί μια «προοδευτική» ή μια «συντηρητική» αστική διαχείριση.
Ετσι, μέσα στη βδομάδα ο διευθυντής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Ζαχαριάδηςυπερασπίστηκε με άρθρο του την ανάγκη έναρξης των διεργασιών «για την αναζήτηση κοινών τόπων σε ολόκληρο το μέτωπο του ευρύτατου προοδευτικού χώρου, σε όλους όσοι δεν θεωρούν ως λύση για τη χώρα την παλινόρθωση μιας ακραίας συντηρητικής, νεοφιλελεύθερης ...Νέας Δημοκρατίας». Υποστήριξε την αναζήτηση συναινετικών λύσεων που μπορούν «να καταλήξουν ή και όχι σε κοινές προτάσεις για κυβερνητικές, εκλογικές ή και πολιτικές συμμαχίες», καθώς «η εποχή των μονοκομματικών κυβερνήσεων έχει περάσει». Μέχρι τις επόμενες εκλογές, έγραψε, «θα πρέπει να αναζητηθούν εγκαίρως νέες συμμαχίες (...) και στο χώρο της αυτοδιοίκησης και στους συνδικαλιστικούς φορείς (...) οι προσεχείς εκλογικές μάχες είναι μια ευκαιρία για "από τα κάτω" ανασύνθεση του πολιτικού τοπίου, για νέες διαχωριστικές γραμμές στον άξονα "πρόοδος - συντήρηση"».
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο και μιλώντας για τους στόχους της κυβέρνησης για το επόμενο διάστημα, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης δήλωσε σε συνέντευξή του, αναπαράγοντας το ψευτοδίλημμα που θέτει η κυβέρνηση για τον εγκλωβισμό του λαού, ότι «οι επόμενες εκλογές θα αποτελέσουν μια ισχυρή και πολωτική κόντρα ανάμεσα σε δύο επιλογές. Κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και στόχο μια δίκαιη ανάπτυξη για την οριστική και σίγουρη έξοδο από τα μνημόνια, ή την παλινόρθωση μιας δημοκρατίας με έντονα νεοφιλελεύθερα αλλά και ακροδεξιά χαρακτηριστικά», ενώ για μια ακόμα φορά έκανε «επίθεση φιλίας» στο ΠΑΣΟΚ, μέσω της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, και σημειώνοντας πως «ιστορικά ο χώρος αυτός ήταν ισχυρός μόνο όταν ήταν μια παράταξη με ισχυρή αντιδεξιά και δημοκρατική ταυτότητα. Οσο οι δυνάμεις ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ επιχειρούν την ένωσή τους με αντι-ΣΥΡΙΖΑ, θα στέλνουν κόσμο στην κάλπη της ΝΔ».
Τελευταία παρέμβαση χρονικά, αυτή του προέδρου της Βουλής, Ν. Βούτση, που δήλωσε σχετικά με το αν υπάρχουν περιθώρια συνεργασιών με το χώρο της «κεντροαριστεράς»: «Σε ολόκληρη την Ευρώπη υπάρχουν πολύ ενδιαφέρουσες εξελίξεις, είτε μιλάμε για κυβερνητικά σχήματα είτε για αντιπολιτευτικά. Εμείς θέλουμε αυτό το τοπίο να αποτυπωθεί οπωσδήποτε στις μέλλουσες εξελίξεις για τη χώρα, γιατί πιστεύουμε πως βγαίνοντας από την επιτήρηση θα είναι απολύτως απαραίτητο να υπάρξει μία σύγκλιση δυνάμεων».
Δεν περνάει άλλωστε απαρατήρητο και το «κλείσιμο του ματιού» από την «Αυγή», που με αφορμή τους ψευτοκαβγάδες μέσα στη βδομάδα για τα ζητήματα της θρησκείας και τη στάση του Π. Καμμένου, που διαφοροποιήθηκε από τις δηλώσεις Βούτση, έγραψε πως «αυτή η συνέπεια του προέδρου των ΑΝΕΛ είναι που επιβεβαιώνει το εκκρεμές πολιτικό αίτημα της συγκρότησης ενός προοδευτικού πόλου διακυβέρνησης, όταν η χώρα τελειώσει με το καλό με την περιπέτεια του μνημονίου».
Να μην παρασυρθεί ο λαός
Η συζήτηση αυτή έρχεται από παλιά. Την τελευταία τουλάχιστον εικοσαετία, η ανασύνθεση του συγκεκριμένου χώρου, οι ανακατατάξεις και συμμαχίες στο εσωτερικό του, ήταν πάντα στην ημερήσια διάταξη, στο βαθμό που οι εκάστοτε ανάγκες του κεφαλαίου και τα επίδικα κάθε εποχής υπαγόρευαν την ανάγκη χειραγώγησης και εγκλωβισμού του λαού και όχι απλά άμβλυνσης της δυσαρέσκειάς του, και μάλιστα απ' τον πολιτικό χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, με εγνωσμένη τη σχετική ικανότητα.
Σήμερα, οι σχετικές απόπειρες δεν διεξάγονται σε «κενό αέρος», αλλά κάτω από την επίδραση των δυσκολιών στην ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας στην Ελλάδα, τους προβληματισμούς για τη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος, αλλά και των διεθνών εξελίξεων, των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, των δυσκολιών στη συνοχή της ΕΕ και της ΟΝΕ, των αντιφάσεων του πλέγματος των διεθνών συμμαχιών που επιδιώκει η ελληνική αστική τάξη.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, και με δεδομένη την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου «ψάχνεται», καθώς η αναδιάταξή του κρίνεται αναγκαία για να συνεχίσει απρόσκοπτα να διεκπεραιώνει τις υποθέσεις της εγχώριας αστικής τάξης, διασφαλίζοντάς της σταθερές αστικές κυβερνήσεις.
ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, Νέα Δημοκρατία, Δημοκρατική Συμπαράταξη, Ποτάμι κ.λπ., είναι κόμματα που συμπίπτουν στους στρατηγικούς και βαθύτατα αντιλαϊκούς στόχους της αστικής τάξης για ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας της, για πιο ενεργή εμπλοκή της χώρας στους πολεμοκάπηλους και επικίνδυνους για το λαό σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, προκειμένου να αναβαθμίσει το ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή. Αυτή είναι και η «στέρεη» και ήδη υπαρκτή βάση για τα κάθε λογής σενάρια της «επόμενης μέρας».
Ο λαός έχει πείρα για να αντιληφθεί τις νέες παγίδες που του στήνονται, για να τις αποφύγει, να γυρίσει την πλάτη στα κόμματα και τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου. Να απορρίψει το παλιό που του πλασάρεται για «νέο» και να ακολουθήσει το δρόμο της συμπόρευσης με το ΚΚΕ.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις