Δεν "παίζουν"... και δεν παίζονται

Χτες, σχολιάζαμε την αντιπαράθεση κυβέρνησης - ΝΔ, με την πρώτη να καταλογίζει στη δεύτερη ότι αμφισβητεί τάχα τους «εθνικούς στόχους» του κεφαλαίου σε ό,τι αφορά τη βαθύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τη στενότερη συνεργασία με τις ΗΠΑ. Πρόκειται για δυο «πεδία» στα οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει δώσει πραγματικά τα ρέστα της, ξεπερνώντας σε «πάθος» και σε έργα τους προκατόχους της. Χτες, η «Αυγή» επανήλθε για να καταλογίσει στη ΝΔ ότι το 2014 δεν έκλεισε την τότε «αξιολόγηση», με όσα αντιλαϊκά περιελάμβανε, αλλά «την έκανε "με ελαφρά πηδηματάκια" προ των ευθυνών του και του πολιτικού κόστους που αυτές προοιωνίζονταν», ενώ τώρα «υπάρχουν κυβέρνηση και πρωθυπουργός που δεν αποποιούνται των ευθυνών τους. Αναλαμβάνουν το κόστος των αποφάσεων - και μάλιστα τι κόστος! - για δεύτερη φορά μέσα σε ενάμιση χρόνο»! Τέτοια μαχητική υπεράσπιση της υπογραφής σε δυο απανωτά μνημόνια, το τρίτο και το τέταρτο κατά σειρά, είχαμε καιρό να δούμε...

Ο ενθουσιασμός τους βέβαια από τη μια και οι διαγκωνισμοί τους από την άλλη δικαιολογούνται, καθώς απευθύνονται στο κεφάλαιο. Εκεί δίνουν εξετάσεις τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η ΝΔ. Στην προκειμένη περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ καυχιέται ότι αποδείχτηκε πιο «μάστορας» στη χειραγώγηση και την ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας έναντι των προκατόχων του, ώστε να υπογράφει αβέρτα τα μνημόνια, στο όνομα πάντα της ...σωτηρίας της πατρίδας. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος για τον οποίο η αστική τάξη τον εμπιστεύτηκε και του παρέδωσε τη σκυτάλη της διακυβέρνησης, την περίοδο που περιδιάβαινε τις πλατείες για να επιχειρηματολογήσει ενάντια στο «mail Χαρδούβελη» και στο ενδεχόμενο να κλείσει τότε η «αξιολόγηση» με αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία ο ίδιος ψήφισε και επέκτεινε στη συνέχεια ως κυβέρνηση. Ο ένας κόβει κι ο άλλος ράβει για λογαριασμό του κεφαλαίου, προβάλλοντας ο καθένας τις «χάρες» και τα πλεονεκτήματά του στο ξεδίπλωμα της αντιλαϊκής πολιτικής.