Οργανωμένη απάντηση στα σχέδια κυβέρνησης - μονοπωλίων για την κυριακάτικη αργία

Η νέα προσπάθεια για πλήρη κατάργηση της Κυριακής αργίας δεν έρχεται από το πουθενά. Αποτελεί κομμάτι της επίθεσης των μονοπωλιακών ομίλων στον εργάσιμο χρόνο, είναι θανάσιμο χτύπημα στη ζωή των εργατών, αυξάνει κατακόρυφα την εκμετάλλευση.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προχωρά ακάθεκτη. Αναδεικνύεται σε σημαιοφόρο στην παρέλαση που κάνουν τα μονοπώλια και οι επιχειρηματικοί όμιλοι πάνω στις πλάτες της λαϊκής πλειοψηφίας που υποφέρει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ φέρνει στις ζωές μας τη δουλειά 7 μέρες τη βδομάδα, ισοπεδώνοντας μια ιστορική αιματοβαμμένη κατάκτηση της εργατικής τάξης από τον προηγούμενο αιώνα. Είναι καθήκον όλων των εργαζομένων ανεξαρτήτως κλάδου να υπερασπιστούν την Κυριακή αργία, να αγωνιστούν για τη νομοθετική κατοχύρωσή της, να μπει μπροστά το σύνθημα «κάτω τα χέρια από τις Κυριακές, δούλοι δεν θα γίνουμε στις πολυεθνικές».

Κεντρικά στελέχη των κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποταμιού και άλλων, που ψήφισαν και με τα δύο χέρια τα μέτρα του τρίτου μνημονίου, που περιλαμβάνονται στη δεύτερη «αξιολόγηση», δηλαδή στελέχη των ηγεσιών της ΟΙΥΕ, της ΕΣΕΕ, της ΓΣΕΒΕΕ, του ΣΕΛΠΕ, κάνουν τώρα πως πέφτουν από τα σύννεφα.

Με την κατάργηση της Κυριακής αργίας η κυβέρνηση προχωρά στην αποδοχή της πάγιας απαίτησης του μεγάλου εμπορικού κεφαλαίου. Εχει ενεργητικό ρόλο στη νέα μοιρασιά της αγοράς ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους, στη συγκέντρωση και τη συγκεντροποίηση που βρίσκεται σε εξέλιξη στον κλάδο του εμπορίου, σε συνθήκες άγριας έντασης των ανταγωνισμών μεταξύ τους, με συγχωνεύσεις, εξαγορές, με κλεισίματα επιχειρήσεων.

Η σφοδρότητα που υπάρχει στις συγκρούσεις των επιχειρηματικών ομίλων εκφράζεται στη ζωή των εργαζομένων, με χιλιάδες να έχουν βρεθεί στην ανεργία, να έχουν χάσει έως και το 50% των μισθών που είχαν πριν από την κρίση, με την εντατικοποίηση της εργασίας να «βαράει κόκκινο».

Ολα τα προηγούμενα χρόνια, οι μονοπωλιακοί όμιλοι και το πολιτικό προσωπικό τους, τόσο στο επίπεδο της ΕΕ όσο και σε εθνικό, έχουν καταφέρει συντριπτικά πλήγματα στον εργάσιμο χρόνο. Η κατάργηση της Κυριακής αργίας αποτελεί το κλειδί που ανοίγει διάπλατα τις πόρτες της παραπέρα επέκτασης των «ευέλικτων μορφών απασχόλησης», που είναι στρατηγική επιλογή, όπως διαβάζουμε και από τις απαιτήσεις του ΣΕΒ, γιατί εκτινάσσει την εκμετάλλευση των εργαζομένων από την οποία βγαίνουν τα κέρδη τους. Είναι κλειδί για την ολοκληρωτική επικράτηση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στο «γήπεδο» των ανταγωνισμών.

Η διασφάλιση της Κυριακής ως αργία αποτελεί το τελευταίο προπύργιο που υπάρχει όσον αφορά τον εργάσιμο χρόνο. Είναι μέρα ανάπαυσης, μέρα που οι εργαζόμενοι αφιερώνουν στην οικογένειά τους, στα παιδιά τους, στον εαυτό τους. Δεν παζαρεύεται!

Μέτωπο στην εργοδοσία και στα συνδικαλιστικά της στηρίγματα

Η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας των Ιδιωτικών Υπαλλήλων (ΟΙΥΕ), δηλαδή οι άνθρωποι της μεγαλοεργοδοσίας στις γραμμές των εργαζομένων, βρίσκεται σε συνεννόηση και ανοιχτή επικοινωνία με επιχειρηματικούς ομίλους, με τα σούπερ μάρκετ. Είναι ο καλύτερος σύμμαχος της εργοδοσίας και της κυβέρνησης, έχει συμβάλει με τις θέσεις και τη στάση της στην αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, της τρομοκρατίας μέσα στους εργασιακούς χώρους. Ολα τα προηγούμενα χρόνια καλλιέργησαν την αναμονή και την ελπίδα για μια άλλη κυβέρνηση που θα επανέφερε τις Συλλογικές Συμβάσεις, τους μισθούς, θα προάσπιζε την Κυριακή αργία, θα καταργούσε συνολικά τα αντεργατικά μέτρα, και σήμερα δηλώνουν «απατημένες σύζυγοι».

Αντίστοιχα, οι ηγεσίες της ΕΣΕΕ και της ΓΣΕΒΕΕ με τη στάση τους σέρνουν τους εμποροϋπαλλήλους και τους μικρούς εμπόρους στους ανταγωνισμούς των μεγάλων επιχειρηματιών, έρμαια στις μεταξύ τους αντιθέσεις.

Η ηγεσία της ΟΙΥΕ δεν χάνει την ευκαιρία, σε οποιαδήποτε περίσταση, να δηλώνει την υπόκλισή της στην «ανταγωνιστικότητα», παρά τα «αγωνιστικά» συνθήματα που με ευκολία διατυπώνει μπροστά σε κινητοποιήσεις. Στην προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας μαζί με τις ηγεσίες ΕΣΕΕ - ΓΣΕΒΕΕ, πριν δύο χρόνια, υιοθέτησε με ευκολία τη θέση πως η καθολική «απελευθέρωση» της Κυριακής αργίας «πλήττει τον ανταγωνισμό, τον οποίο προστατεύουν τόσο το Σύνταγμα, όσο και οι διεθνείς συμβάσεις».

Στην προχτεσινή κοινή συνέντευξη Τύπου των παραπάνω οργανώσεων, από το στόμα του επικεφαλής της Ομοσπονδίας διατυπώθηκε η θέση πως η κατάργηση της Κυριακής αργίας αποτελεί «αντιαναπτυξιακό και εχθρικό μέτρο για την απασχόληση, για τις συνθήκες εργασίας και για τους όρους αμοιβής και εργασίας». Αποδεικνύεται σε κάθε ευκαιρία ο ρόλος αυτών των δυνάμεων, που βάζουν ως κριτήριο το δηλητήριο της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και των επιχειρήσεων, δηλαδή πλευρές που είναι ξένες προς τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Από την άλλη, οι ηγεσίες της ΕΣΕΕ και της ΓΣΕΒΕΕ όλα τα προηγούμενα χρόνια λοξοκοιτούσαν προς τους κολοσσούς του εμπορίου, καλλιεργούσαν αυταπάτες περί «αντοχής» και «βιωσιμότητας» στη μεγάλη πλειοψηφία των μικρών επαγγελματιών και εμπόρων γύρω από το «ναό» του ελεύθερου ανταγωνισμού, που και οι ίδιες προσκυνούν.

Τώρα που οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι αξιοποιούν κάθε χαραμάδα για να ενισχύσουν τη θέση τους στην αγορά, για να προστατεύσουν και να αυξήσουν την κερδοφορία τους, για να βγουν από την κρίση με τις μικρότερες απώλειες, με αποτέλεσμα τη σταδιακή εξαφάνιση και τον πνιγμό των μικρών μαγαζιών και των αυτοαπασχολούμενων, οι παραπάνω ηγεσίες προχωρούν σε λεονταρισμούς και μεγάλα λόγια, ενώ έχουν βάλει το χεράκι τους να ανοίξει αυτός ο δρόμος, που καταστρέφει τους μικρούς του κλάδου.

Οι ηγεσίες σε ΕΣΕΕ και ΓΣΕΒΕΕ δεν ζητούν να καταργηθούν όλοι οι νόμοι που έχουν συμβάλει στην «απελευθέρωση» του ωραρίου, ούτε επιδιώκουν να κατοχυρωθεί με νόμο η αργία της Κυριακής, γιατί αυτό είναι το συμφέρον ορισμένων ανώτερων οικονομικά τμημάτων των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που εκφράζουν. Είναι δυνάμεις που στο όνομα του ελεύθερου ανταγωνισμού διαπραγματεύονται τις Κυριακές που θα είναι ανοιχτά τα καταστήματα, φιλοδοξούν να έχουν οι εμπορικοί σύλλογοι τον πρώτο και τελευταίο λόγο για τους όρους και τις προϋποθέσεις που το άνοιγμα μίας Κυριακής μπορεί να μπαίνει στο παζάρι.

Δε βρίσκονται δηλαδή μακριά από τις ανακοινώσεις και τα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών, που θέλουν μεγάλες επιχειρήσεις σούπερ μάρκετ να εκφράζουν σκεπτικισμό για το άνοιγμα των Κυριακών, όμως με αρκετά «ναι μεν αλλά». Ολα τα παραπάνω εκφράζουν αντιθέσεις ανάμεσα στο εμπορικό κεφάλαιο που δεν πρέπει να ενδιαφέρουν τους εργαζόμενους, ούτε τους φτωχούς μεροκαματιάρηδες που έχουν ένα μαγαζί, δεν αφορούν τις ανάγκες τους.

Μέσα στις οργανώσεις των αυτοαπασχολούμενων, των ΕΒΕ και των μικρών εμπόρων υπάρχουν λαϊκές δυνάμεις, που το ζήτημα της Κυριακής αργίας δεν το αντιμετωπίζουν ευκαιριακά, ως επιμέρους κόντρα με τους επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά έχουν καθαρό προσανατολισμό τη ρήξη με τα μονοπώλια και την ανατροπή της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας τους.

Η Κυριακή αργία δεν θα μπει στα μουσεία της Ιστορίας

Η κατάργηση της Κυριακής αργίας επιχειρείται να έρθει πάνω σε ένα πλήθος αντεργατικών νόμων που έχουν δημιουργήσει όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, μαζί με τη σημερινή, που εξελίσσεται σε «αγαπημένο παιδί» των επιχειρηματικών ομίλων. Η «απελευθέρωση» του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, τα μέτρα για την εφαρμογή της εκ περιτροπής εργασίας, ο ενεργός και ανενεργός χρόνος, το διακεκομμένο ωράριο, η αποσύνδεση της λειτουργίας των καταστημάτων από το ωράριο εργασίας των εργαζομένων, τα ωρομίσθια, η πανσπερμία των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, είναι το χαλί που πατάει πάνω η προσπάθεια για την κατάργηση της Κυριακής αργίας.

Η θετική απόφαση του ΣτΕ τον Γενάρη για την Κυριακή αργία πανηγυρίστηκε έξαλλα και ενιαία από τις ηγεσίες των ΟΙΥΕ - ΕΣΕΕ - ΓΣΕΒΕΕ, καλλιεργώντας τον εφησυχασμό και την ανακούφιση, όταν την ίδια στιγμή το ΠΑΜΕ, μέσω της Γραμματείας Εμπορίου - Υπηρεσιών, διατύπωνε το εξής: «Την ίδια στιγμή που υπάρχει ενιαίος σχεδιασμός για την πλήρη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και ανατροπής του εργάσιμου χρόνου, δεν μπορούμε να μετράμε ως νίκη μια δικαστική απόφαση που, στο σύστημα της εκμετάλλευσης, μπορεί να λύνει ένα ζήτημα πρόσκαιρα αλλά δεν το λύνει οριστικά».

Η επαλήθευση αυτής της εκτίμησης επιβεβαιώνεται αυτές τις μέρες, μόλις τρεις μήνες μετά. Η σημερινή απεργία στο εμπόριο, η απεργία που ακολουθεί στις 17 Μάη, να σημάνουν ξεσηκωμό, να γίνουν υπόθεση των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας, να ξεπεραστούν ηγεσίες που ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να ξεσηκώσουν. Οι εργαζόμενοι να δείξουμε τη δύναμή μας, να μην αφήσουμε να μας περιγελούν, όπως κάνει σήμερα ο Τσίπρας.

Οι εργαζόμενοι στο εμπόριο πρέπει να δουν κατάματα τη «ζωή» που έχουν μέσα στους τέσσερις τοίχους των καταστημάτων. Η πείρα που κατακτιέται από τη ζωή πίσω από τις ταμειακές μηχανές, στις ατελείωτες διαδρομές αποθήκης - ραφιών, στα ψυγεία, στη συνεχή επανατοποθέτηση προϊόντων, από τη διαρκή εναλλαγή όλων των ειδικοτήτων μέσα στο κατάστημα, οι μισθοί των 200 - 300 ευρώ που έχει η πλειοψηφία των εργαζομένων που δουλεύει με κάθε είδους ευέλικτη εργασία μέσα σε συνθήκες ασταμάτητης τρεχάλας, να γίνουν απόφαση για ανυποχώρητο αγώνα. Αντίστοιχο συμφέρον έχουν οι μικροί αυτοαπασχολούμενοι, που παρά τα εξαντλητικά ωράρια και την υπερεργασία βλέπουν τα χρέη τους να μεγαλώνουν διαρκώς σε Δημόσιο, τράπεζες, προμηθευτές, να σταθούν αποφασιστικά στο πλευρό των εργαζομένων του κλάδου.

Να συνδεθεί αυτή η πείρα με συλλογική και οργανωμένη δράση για την παύση της άγριας εκμετάλλευσης στον κλάδο, με την αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, με την απομόνωση ξεπουλημένων ηγεσιών που μας καλούν να σκύψουμε το κεφάλι, που βρίσκονται στην πλευρά των εκμεταλλευτών.

Ιδιαίτερο ρόλο σε αυτό έχουν τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα, οι Επιτροπές Αγώνα μέσα σε πολυκαταστήματα, οι δυνάμεις δηλαδή που πρωτοστατούν στην οργάνωση των εργαζομένων και των αγώνων, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που έχουν ως σημαία την πάλη απέναντι στους επιχειρηματικούς ομίλους, την πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών και όχι την υποταγή των εργαζομένων στις ορέξεις του κεφαλαίου.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, η υπεράσπιση της Κυριακής αργίας και το αίτημα για νομοθετική κατοχύρωση, χωρίς προϋποθέσεις και ανοιχτά παράθυρα, περνάνε μέσα από τη συλλογική αγωνιστική δράση των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των ελευθεροεπαγγελματιών, με καθαρό το μέτωπο στα μονοπώλια και την εξουσία τους, που σκεπάζει τα πάντα.

Θανάσης ΓΚΩΓΚΟΣ

Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, εκλεγμένος στο ΔΣ της ΟΥΙΕ