Το πλανόδιο τσίρκο του "σοσιαλισμού"

Παρατήρηση 1η: Το χθεσινοβραδινό «talk show»  που παρακολουθήσαμε στη Βουλή, μπορεί να περιγραφεί με τα εξής απλά λόγια: « Αν αρχίσουμε, κύριοι βουλευτές της ΝΔ, να σκαλίζουμε ο ένας τις αμαρτίες του άλλου, τότε θα μολυνθεί ο πολιτικός βίος αυτής της χώρας». Βάσω Παπανδρέου, αναπληρώτρια υπ. Βιομηχανίας του ΠΑΣΟΚ, 1985.

Η κ. Παπανδρέου δήλωνε σοσιαλίστρια.

Παρατήρηση 2η: Ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, κ. Γιάννος Παπαντωνίου, γνήσιος εκφραστής των κυβερνήσεων του «εκσυγχρονισμού», για τον οποίο εχθές η Βουλή ψήφισε τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής σχετικά με το μέγα σκάνδαλο των εξοπλιστικών, ήταν εκείνος πουδήλωνε ότι  πάντα δρα με γνώμονα τη σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Για το λόγου το αληθές:

Ο κ. Παπαντωνίου δήλωνε σοσιαλιστής.

Παρατήρηση 3η: Ο πρώην πρωθυπουργός, κ. Κώστας Σημίτης,  ο οποίος εμφανίστηκε χθες μετά από μια δεκαπενταετία σχεδόν σε τηλεοπτικό σταθμό, είναι εκείνος ο  οποίος την ώρα που μιλούσε για «εκσυγχρονισμό» και για «ανάπτυξη», από το βήμα της Βουλής, με τον πιο κυνικό τρόπο δήλωνε μετά την κατάρρευση της φούσκας του χρηματιστηρίου: «Ας πρόσεχαν», απευθυνόμενος σε όσους ανυποψίαστους και αφελείς είχαν ποντάρει ολόκληρο το βιος τους στο τζόγο.

Είχε προηγηθεί η χρήση των αποθεματικών των ταμείων για την τόνωση του Χρηματιστηρίου. Είχε προηγηθεί ακόμη το μαζικό ψυχολογικό ντοπάρισμα του κόσμου από τους υπουργούς της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι προέτρεπαν  σύσσωμη την κοινωνία να επενδύσει στις επίπλαστες προσδοκίες του εύκολου και άκοπου κέρδους.

Ο κ. Σημίτης δήλωνε σοσιαλιστής.

Παρατήρηση 4η: Το 2015, ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ,  κ. Βενιζέλος, ο οποίος, τότε, είχε υπογράψει και ψηφίσει τα δύο πρώτα μνημόνια, εγκαλούσε τον κ. Τσίπρα, ο οποίος υπέγραψε και ψήφισε το τρίτο και πάει για το τέταρτο , για το πότε επιτέλους θα φύγουν τα μνημόνια. Είναι ο ίδιος άνθρωπος, ο οποίος συμμετείχε σε μία κυβέρνηση η οποία ενώ εξαπέλυε δριμεία επίθεση κατά των εργαζομένων, ταυτόχρονα,  έδινε πριμ ύψους 350 εκατ. σε εταιρείες μεγαλοεργολάβων, επειδή τα έσοδα από την είσπραξη των διοδίων δεν ήταν τα αναμενόμενα.

Ο κ. Βενιζέλος δήλωνε σοσιαλιστής.

Παρατήρηση 5η: Ο πρώην πρωθυπουργός, κ. Γιώργος Παπανδρέου, λίγο μετά την εκλογική του νίκη το 2009 δήλωνε από το βήμα της Βουλής, παραφράζοντας το σύνθημα του «Μάη», η φαντασία στην εξουσία, ότι αυτός κι η κυβέρνησή του είναι «αντιεξουσιαστές στην εξουσία». Μετά από μερικούς μήνες έμπασε το ΔΝΤ από την πίσω πόρτα…

(η επίμαχη δήλωση στο 0:07)

Ο τρόπος που το ‘κανε καταγράφεται στο βιβλίο του έγκριτου δημοσιογράφου (!), κ. Γ. Πρετεντέρη, «Ψυχρός Εμφύλιος» (Πατάκης) : «( …) Όπου στον κόσμο εφαρμόζονται ανάλογα οικονομικά προγράμματα– έγραφε- οι εμπνευστές τους ξεκινούν από το πραξικόπημα. Κανονικά δηλαδή πρώτα εμφανίζονται τα τανκς και μετά η τρόικα… Φυσικά στη χώρα μας κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον. Γι’ αυτό καταβλήθηκε τόση προσπάθεια να δημιουργηθεί κλίμα κατασκευασμένης συναίνεσης  ή ευρύτερης αποδοχής του μνημονίου με το επιχείρημα του ‘’μονόδρομου’’. (…) Ήταν ίσως η πιο αποκρουστική πλευρά ενός εκτρωματικού σχεδίου».

Ο κ. Γ. Παπανδρέου δήλωνε σοσιαλιστής.

Παρατήρηση 6η:  Λίγο μετά το 1974, την εποχή του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου συγκρούστηκε σφοδρά με τον Κ. Καραμανλή αναφορικά με την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Είναι μνημειώδης η στιγμή του περίφημου «προτιμούμε να ανήκομεν εις τους Έλληνες» και η υιοθέτηση όλης της ρητορικής του ΚΚΕ και της προδικτατορικής ΕΔΑ από το αντιπολιτευόμενο ΠΑΣΟΚ.  Όμως, μια δεκαετία πίσω, ως υπουργός της «Ε.Κ.» άλλα ήταν εκείνα που τον απασχολούσαν… Την «19η Ιανουαρίου 1964 σε ομιλία του στην Πάτρα, 3 χρόνια μετά τη σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ- έλεγε χαρακτηριστικά: “Η μόνη έννοια την οποία δικαιούμεθα να δώσωμεν εις την απόφασιν της συνδέσεως είναι ότι η Ελλάς απεδέχθη τη μεγάλην πρόκλησιν του 20ού αιώνος, ότι απεδέχθη να αποδυθή εις τον μεγάλον αγώνα διά την ταχείαν ανύψωσιν του βιοτικού επιπέδου του λαού της. Η έκβασις του αγώνος δεν έχει κριθεί. Θα κριθή από τη στρατηγικήν την οποίαν θα ακολουθήσωμεν και από το σθένος, το οποίον θα επιδείξωμεν. Η απόφασις να συνδεθώμεν με την Ευρωπαϊκήν Κοινήν Αγοράν αποτελεί συμβόλαιον μεταξύ του Ελληνικού κράτους και του Έλληνος πολίτου, διά την συμμετοχήν μας εις την μεγάλην εξόρμησιν του 20ού αιώνος. Την κοινήν γνώμην δεν απησχόλησεν επαρκώς η άλλη όψις της συνδέσεως με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, ότι δηλαδή η Ελλάς θα αποτελέση ισότιμον μέλος της Κοινότητος των μεγάλων Δημοκρατιών της Δύσης. Και ότι, επομένως, θα κληθή η Ελλάς όχι μόνον να εκσυγχρονίση την οικονομίαν της, αλλά επίσης και το κράτος της και την κοινωνικήν της διάρθρωσιν. Πρώτιστον χαρακτηριστικόν των χωρών της Ευρωπαϊκής Κοινότητος είναι το ότι είναι Δημοκρατίαι». (Ριζοσπάστης 28/6/1998).

Παρατήρηση 7η: Τα τελευταία επτά μνημονιακά χρόνια, ακούστηκε, και από χείλη «σοσιαλιστών», ότι την ευθύνη για την χρεοκοπία της χώρας την έχουν οι δημόσιοι υπάλληλοι και το σπάταλο κράτος. Καταρχάς, να ξεκαθαρίσουμε ότι όταν η Αριστερά, η πραγματική Αριστερά, μιλάει για το δημόσιο τομέα, σίγουρα δεν μιλά για το Δημόσιο των «κολλητών»,  των «κουμπάρων», των «υποβρυχίων που έγερναν», της Siemens, των greek statistic s, του οργίου διασπάθισης των Ολυμπιακών Αγώνων και του Κοσκωτά .

Δεν μιλά, εν ολίγοις, για το Δημόσιο του κορπορατισμού και του κομματικού κράτους.

Οι κύριοι «σοσιαλιστές» αν εννοούν αυτού του είδους το Δημόσιο, ναι έχουν δίκιο, είναι ένας γραφειοκρατικός «Φρανκεστάιν» διεφθαρμένος μέχρι μυελού των οστών . Μόνο που είναι το δικό τους Δημόσιο και σίγουρα η ευθύνη δεν βαρύνει τις πλάτες όλων των εργαζομένων του δημόσιου τομέα που προσπαθούν καθημερινά παρά τις αντιξοότητες να εξυπηρετήσουν τους πολίτες. Όσο για το σπάταλο κράτος, ήταν πάντα σπάταλο για τις δουλίτσες των πολυεθνικών και των εργολάβων, ποτέ όμως δεν ήταν σπάταλο για την Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια, την Ασφάλιση και άλλους ευαίσθητους κοινωνικούς τομείς.

Για να καταλάβουμε πόσο βυσσοδόμησαν πάνω στην έννοια και τις αξίες του σοσιαλισμού, παραδίδοντας μια διοίκηση ρημαγμένη, αρκεί να αναφέρουμε τα όσα έγραφε ο υπ. Εθνικής Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1982-85 , στο βιβλίο του «Πολιτική κατάθεση» ( Οδυσσέας), αναφορικά με τις ‘’προβληματικές εταιρείες’’: «Το πρόβλημα το είχε κατ’ αρχήν η Εθνική Τράπεζα, που είχε δανείσει υπέρογκα ποσά σε αυτές τις εταιρείες.(…) – Μόνο στην Εθνική- οι πιστώσεις ανέρχονταν στο ύψος των 200 δισεκατομμυρίων δρχ. – τα οποία- θα έπρεπε να χαρακτηριστούν επισφαλή και να διαγραφούν. Η τράπεζα θα αδυνατούσε βέβαια να καλύψει ζημιά τέτοιου είδους. (…) Για να προχωρήσουμε αποτελεσματικά, έπρεπε πρώτα από όλα να παραδεχτούμε την πικρή αλήθεια, ότι δηλαδή μεγάλο μέρος των 200 δισεκατομμυρίων (…) θα πληρωνόταν κατ’ ανάγκη από τον φορολογούμενο».

Ο εκλιπών πια Γεράσιμος Αρσένης δήλωνε και αυτός σοσιαλιστής.

Ως επίλογο, χρησιμοποιούμε ένα απόσπασμα, ενδεικτικό της διάψευσης των προσδοκιών και της πολιτικής απάτης όλων αυτών των χρόνων, από το έργο του Μενέλαου Λουντέμη , «Οδός Αβύσσου- Αριθμός Ο»: «Τα τελευταία τούτα χρόνια στον τόπο αυτό ειπώθηκαν τα χειρότερα ψέματα της Ιστορίας. Ειπώθηκαν ψέματα που ντράπηκαν και τα ίδια, μια και δεν ντρέπονταν τα στόματα που τα ‘λεγαν».

Δημήτρης Κούλαλης