ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ: Στο τραπέζι όλες οι νέες ανατροπές που απαιτεί το κεφάλαιο

Παρά τις σκόπιμα συγκεχυμένες πληροφορίες και «διαρροές» από την πλευρά της κυβέρνησης, όσον αφορά στην ακριβή μορφή που θα πάρει τελικά το «πακέτο» των νέων μέτρων στα Εργασιακά, η κατεύθυνση όσων θα συνομολογηθούν για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης είναι δεδομένα αντεργατική.
Η κατεύθυνση αυτή είχε εκ των προτέρων προσδιοριστεί με το τρίτο μνημόνιο, στο οποίο η κυβέρνηση, όπως και όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα που το ψήφισαν, είχαν συμφωνήσει να μην υπάρξει καμία επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση στα Εργασιακά, δηλαδή να μην υπάρξει καμιά αναίρεση των νέων ανατροπών που επιβλήθηκαν με την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου του 2012 και τους άλλους αντεργατικούς νόμους που ενέτειναν την εκμετάλλευση των εργαζομένων.
Το αντεργατικό πλαίσιο των νέων μέτρων καθορίζουν οι αξιώσεις του κεφαλαίου, όπως αυτές προσδιορίζονται ανοιχτά από τους φορείς του όπως ο ΣΕΒ, από τις θέσεις του κουαρτέτου όπως είχαν καταγραφεί ήδη από το καλοκαίρι του 2016, αλλά και από το ίδιο το πόρισμα των «εμπειρογνωμόνων», το οποίο «διαφημίζει» ως όπλο στα αντιλαϊκά παζάρια της η κυβέρνηση.
Κατά τη διάρκεια των επαφών κυβέρνησης, κουαρτέτου, εργοδοτικών ενώσεων, στο τραπέζι επανέρχεται και «εμπλουτίζεται» όλη η γκάμα των αντεργατικών ανατροπών που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, άσχετα από το τι θα επιλεγεί να προωθηθεί σε αυτήν τη φάση και τι σε επόμενη (όπως έγινε, για παράδειγμα, με το Ασφαλιστικό).
Μεταξύ άλλων, επί τάπητος βρίσκεται:
Η πλήρης απελευθέρωση των απολύσεων. Αυτή αφορά στην κατάργηση της διοικητικής προέγκρισης για τις ομαδικές απολύσεις πέραν των νόμιμων ορίων, καθώς η κυβέρνηση ήδη έχει δηλώσει ότι θα «συμμορφωθεί» με τη σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Αφορά όμως και την αύξηση του ποσοστού των νόμιμων απολύσεων από το 5% και μέχρι 30 εργαζόμενους κάθε μήνα, που είναι σήμερα για τις μεγάλες επιχειρήσεις, μέχρι και το 10%. Πληροφορίες φέρουν να εξετάζεται και ένα εναλλακτικό σενάριο, όπου το 5% παραμένει σταθερό, αλλά καταργείται το πλαφόν των 30 εργαζομένων κάθε μήνα, κάτι που διευκολύνει μεγάλες επιχειρήσεις με χιλιάδες εργαζόμενους, όπως πρώην ΔΕΚΟ, σούπερ μάρκετ, τράπεζες, να απολύουν μεγάλο αριθμό εργαζομένων κάθε μήνα.
Νέα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση. Αιχμή του δόρατος στις αντεργατικές μεθοδεύσεις είναι η υπονόμευση του δικαιώματος στην απεργία, εισάγοντας πρόσθετους περιορισμούς και ειδικότερα τον όρο η απόφαση για απεργία να μην παίρνεται από τους συμμετέχοντες στις συλλογικές διαδικασίες ενός σωματείου και τα εκλεγμένα όργανά του, αλλά από το 50% συν 1 των εγγεγραμμένων στο σωματείο. Δηλαδή, για την απεργία να αποφασίζουν και αυτοί που δεν συμμετέχουν, σε συνθήκες μάλιστα γενικευμένης έντασης της εργοδοτικής τρομοκρατίας. Επιπλέον, έχει τεθεί και θέμα «ανταπεργίας», με την κυβέρνηση βέβαια να έχει δεσμευτεί έτσι κι αλλιώς ότι θα επαναδιατυπώσει το σχετικό άρθρο του Αστικού Κώδικα, υπέρ των εργοδοτών.
Σπρώχνουν το λαό ακόμα πιο βαθιά στον εργασιακό μεσαίωνα
Προετοιμάζοντας το έδαφος για τα νέα αντεργατικά μέτρα, στα Εργασιακά αλλά και στο Ασφαλιστικό, η υπουργός Εργασίας, Εφη Αχτσιόγλου, επιχείρησε να τα αποδώσει... στον «αρνητικό συσχετισμό»: «Δεν πρέπει να εκτιμάμε τις μάχες έξω από το πεδίο συσχετισμών στο οποίο διεξάγονται (...) Η μάχη που δίνει η ελληνική κυβέρνηση διεξάγεται σε ένα πεδίο με συντριπτικό το συσχετισμό δυνάμεων σε βάρος μας», ανέφερε, μιλώντας σε ημερίδα στη Βουλή την περασμένη Τρίτη.
Με τη διατύπωση αυτή, η υπουργός επιχείρησε να συντηρήσει το παραμύθι ότι η κυβέρνηση δίνει «μάχη» υπέρ των συμφερόντων του λαού, την ώρα που η κυβέρνηση εφαρμόζει απαρέγκλιτα όλο το νομοθετημένο αντεργατικό οικοδόμημα που έχει διαμορφωθεί για λογαριασμό του κεφαλαίου και το ενισχύει συνεχώς με νέα αντεργατικά μέτρα. Στον πόλεμο κατά των εργαζομένων, κυβέρνηση και κουαρτέτο βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο, στο στρατόπεδο του κεφαλαίου που τσακίζει τους εργαζόμενους σε όλη την ΕΕ.
Κατά συνέπεια, οι λεονταρισμοί του πρωθυπουργού πως η κυβέρνησή του «δεν θα ψηφίσει εργασιακό μεσαίωνα» είναι μόνο στάχτη στα μάτια των εργαζομένων. Ο εργασιακός μεσαίωνας είναι ήδη πραγματικότητα και η κυβέρνηση όχι μόνο δεν τον αντιστρατεύεται, αλλά σε αγαστή συνεργασία με το κουαρτέτο σπρώχνει ακόμα πιο βαθιά τους εργαζόμενους σε αυτόν, για να στηρίξει την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις