Ποτέ το κατάλαβαν;

«Στην πορεία των μαχών αυτών τα προηγούμενα χρόνια, είδαμε από την πείρα μας ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ που υποτάσσεται στα μνημόνια, στην αστική στρατηγική, στην εργοδοσία, στην ΕΕ και στις κυβερνήσεις, ούτε μπορεί, ούτε θέλει να απαντήσει σε αυτή την επίθεση. Η συνάντηση του Παναγόπουλου με το ΔΝΤ στην Αμερική, σαν συνέχεια της προδοτικής υποστήριξης του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, δείχνει πόσο αντίθετα και εχθρικά στην ανάπτυξη των αγώνων στέκονται αυτά τα συνδικαλιστικά όργανα».

Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από την πρόσκληση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις «μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς (...) να συναντηθούμε και να συζητήσουμε την πρότασή μας για κοινή δράση στο μαζικό κίνημα».

Η ερώτηση είναι η εξής: Πότε ακριβώς κατάλαβαν οι δυνάμεις που σήμερα αποτελούν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ότι «η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ υποτάσσεται στα μνημόνια, στην αστική στρατηγική, στην εργοδοσία, στην ΕΕ και στις κυβερνήσεις»; Γιατί, απ' όσο θυμόμαστε, όταν το 1999 φτιαχνόταν το ΠΑΜΕ, έβαλαν και αυτοί το «χεράκι» τους στην προσπάθεια να συκοφαντηθεί η πρωτοβουλία συνδικάτων και συνδικαλιστών να συγκροτήσουν ταξική συσπείρωση στο κίνημα. Τότε και για πολλά χρόνια μετά, όλοι μαζί πετροβολούσαν το ΠΑΜΕ ως «διασπαστή του κινήματος» και μιλούσαν για «κομματικό συνδικαλισμό», ενώ οι δυνάμεις της σημερινής ΑΝΤΑΡΣΥΑ έγιναν ουκ ολίγες φορές «κλακαδόροι» της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας που σήμερα χαρακτηρίζουν «γραφειοκρατική» και «υποταγμένη στην αστική στρατηγική».

Τώρα, λοιπόν, ή είδαν το φως το αληθινό, ή κάτι άλλο συμβαίνει...