ΚΑΛΟ παραμύθι ...

Διαβάζουμε στη χτεσινή «Αυγή» την εξής ανάλυση βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ για την «Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία» (ΚΑΛΟ):

«Μπορεί την ΚΑΛΟ να την υιοθετεί και να την προτείνει ο ΟΟΣΑ. Μπορεί να μην ενοχλείται ο καπιταλισμός (...) Δεν παύει όμως αδικαίωτες οικονομικά και κοινωνικά ανθρώπινες υπάρξεις να έχουν μια απασχόληση, να έχουν ένα κομμάτι ψωμί (...) Γιατί να μην είναι αυτό ένα καλό φροντιστήριο για τον σοσιαλισμό; Και γιατί να μην δοθούν όλες οι δυνατότητες, όλες οι ευκαιρίες να γίνει η κοινωνική οικονομία, κάποια στιγμή, ο κυρίαρχος τρόπος παραγωγής;».

Διαπίστωση πρώτη: Η ΚΑΛΟ είναι ένα ...καλό εργαλείο για να κρύβεται η ανεργία κάτω από το χαλί, για να πετάνε στον άνεργο ένα ξεροκόμματο, αντί το κράτος να ξοδεύει λεφτά για επιδόματα.

Δεύτερον, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί ο καπιταλισμός να ενθαρρύνει την ΚΑΛΟ, αλλά εμείς, οι ...πονηροί αριστεροί, την αξιοποιούμε για να εκπαιδεύουμε τους εργαζόμενους στο σοσιαλισμό και να του «φάμε» τα σωθικά.

Αυτό που κρύβεται, βέβαια, σε όλο το παραπάνω σκεπτικό, είναι ότι η ΚΑΛΟ δεν συνιστά αλλαγή στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής ούτε, βέβαια, τέτοιες επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται έξω από τη συνολική λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας.

Τέτοιες ιδέες, όμως, δεν διεκδικούν καμιά πρωτοτυπία.

Είναι τόσο μπαγιάτικες, όσο και οι θεωρίες περί μεταρρύθμισης του καπιταλισμού, σε αντιπαράθεση με την αναγκαιότητα της ανατροπής του. Κι αν σε κάτι εκπαιδεύουν την εργατική τάξη είναι να δέχεται αδιαμαρτύρητα το βούρδουλα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, σε όλες τις μορφές της, αντί να οργανώνεται για να την ανατρέψει.