Οι παραλειψεις του νομοσχεδιου για την "ταυτοτητα φυλου"

Από την έναρξη της σχετικής συζήτησης του νόμου για τη «νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου», το ΚΚΕ έθεσε προβληματισμούς για τη διαδικασία που εισάγεται και εστίασε την προσοχή του στους όρους που μπορούν να εξασφαλίσουν την ουσιαστική υποστήριξη των διεμφυλικών ατόμων.
Καταψήφισε το νομοσχέδιο όχι επειδή αρνείται το δικαίωμα ενός διεμφυλικού ατόμου στην αλλαγή του αναγραφόμενου φύλου του στα νομικά του έγγραφα, προκειμένου να επιλυθεί η σύγκρουση που βιώνει για βιολογικούς, κοινωνικούς ή άλλους λόγους.
Το καταψήφισε γιατί το νομοσχέδιο αγνοεί την ανάγκη η ατομική απόφαση να στηρίζεται σε μια επιστημονικά τεκμηριωμένη και κοινωνικά θεσμοθετημένη γνωμοδότηση, να συνοδεύεται από μέτρα επιστημονικής και κοινωνικής στήριξης πριν και μετά την όποια επιλογή, να εξασφαλίζεται όσο είναι δυνατόν η στήριξη από το οικογενειακό, το συγγενικό, το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Για το ΚΚΕ όλα τα παραπάνω είναι κρίσιμα, ώστε το ατομικό δικαίωμα να μην αναγνωρίζεται μόνο τυπικά αλλά να μπορεί να ασκηθεί με ουσιαστικό τρόπο. Ομως η νομοθετική ρύθμιση που επέλεξε η κυβέρνηση να εισαγάγει τα παραβλέπει όλα αυτά με σχεδόν απόλυτο τρόπο.
Η άρση κάθε προϋπόθεσης για χειρουργικές επεμβάσεις είναι αναμφίβολα ένα θετικό στοιχείο, αν και στην πραγματικότητα η συγκεκριμένη προϋπόθεση είχε εν πολλοίς τεθεί ήδη στο περιθώριο από τις αποφάσεις των δικαστηρίων που αποφάνθηκαν γύρω από σχετικές υποθέσεις τα πρόσφατα χρόνια. Την ίδια στιγμή, με το πρόσχημα της υιοθέτησης μιας «κατά το δυνατόν απλής διαδικασίας», η κυβέρνηση εξοβέλισε κάθε κοινωνική διάσταση του ζητήματος, κάθε επιστημονική τοποθέτηση πάνω στο θέμα, κάθε ευθύνη του κράτους να στηρίζει με δομές και υπηρεσίες τους ανθρώπους που αφορά το νομοθέτημα.
Αντιπαρέθεσε, μάλιστα, την ανάγκη για κοινωνική και επιστημονική υποστήριξη στη βούληση, την ατομική επιλογή και το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Τελικά, η νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου αντιμετωπίζεται σαν μια υπόθεση στενά και μόνο ατομική, όπως άλλωστε αντιμετωπίζεται κάθε ανάγκη και δικαίωμα του καθενός και της καθεμιάς στο πλαίσιο της σημερινής κοινωνίας.
Αποτέλεσμα της αντιμετώπισης αυτής είναι και το γεγονός ότι τόσο το ίδιο το νομοσχέδιο όσο και η συζήτηση γύρω από αυτό πέρασαν στα ψιλά τις περιπτώσεις των μεσοφυλικών ατόμων, χωρίς να κάνουν την παραμικρή προσπάθεια να δώσουν ορισμένες λύσεις.
Αυτή η επιστημονικά τεκμηριωμένη θέση του ΚΚΕ απαντά στις χυδαίες προσπάθειες συκοφάντησης του ΚΚΕ, ιδιαίτερα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση, κάτω από τη δυσκολία να απαντήσει επί της ουσίας στη θέση μας, έθεσε πλαστές διαχωριστικές γραμμές περί «σκότους» και «προόδου», φτάνοντας προκλητικά να κατηγορεί το ΚΚΕ για «ομοφοβία», για ταύτιση με τις αναχρονιστικές αντιλήψεις της Εκκλησίας, με μισαλλόδοξες απόψεις και μισάνθρωπες πρακτικές, όπως αυτές που πρεσβεύουν οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής.
Στη συκοφάντηση του σοσιαλισμού και στους ιστορικούς αναγωγισμούς «συναντήθηκαν» όλες οι πτέρυγες της Βουλής. Κι ενώ οι αναφορές στη νομοθεσία της Σοβιετικής Ενωσης τις δεκαετίες του 1920 και του 1930 έδωσαν και πήραν, στηριζόμενες σε αναξιόπιστες πηγές, αγνοήθηκε η επισήμανση του ΚΚΕ πως στις χώρες που προβλήθηκαν ως καλές πρακτικές για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου βρίσκονται παράλληλα σε ισχύ αντιδραστικοί και αναχρονιστικοί νόμοι.
Πρόκειται για τις περιπτώσεις της Μάλτας και της Ιρλανδίας, που έχουν υιοθετήσει τη «διόρθωση της ταυτότητας φύλου» με μια απλή αίτηση του ενδιαφερόμενου προσώπου, και την ίδια στιγμή, σήμερα, το 2017, απαγορεύουν και ποινικοποιούν το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση.
Στις παρεμβάσεις του με αφορμή το νομοσχέδιο, το ΚΚΕ ανέδειξε πλευρές των ανορθολογικών θεωριών που προβάλλονται γύρω από την ταυτότητα φύλου και των προεκτάσεων που έχουν στη διαμόρφωση συνείδησης και στάσης ζωής. Με βάση και αφετηρία τις θεωρίες αυτές, διαχωρίζεται πλήρως το βιολογικό από το κοινωνικό φύλο.
Δεν υπάρχει διαχωρισμός άνδρα - γυναίκας ως αντικειμενικό γεγονός. Αντιμετωπίζεται το φύλο αποκλειστικά και μόνο σαν μια κατασκευή και ένα καλούπι που προσδίδει η κοινωνία στα μέλη της. Ο ιδεαλισμός και ο υποκειμενισμός τους δεν αμφισβητούν μόνο την ύπαρξη δύο διαφορετικών φύλων, αλλά την ίδια την αντικειμενική πραγματικότητα.
Οι προεκτάσεις των σχετικών αντιλήψεων είναι πολλαπλά χρήσιμες για το κεφάλαιο: Στις συνθήκες κυριαρχίας της ρευστότητας και της σχετικότητας, σε μια πραγματικότητα που ορίζεται αποκλειστικά και μόνο από την υποκειμενική εμπειρία και το ατομικό βίωμα, καθένας και καθεμιά στέκεται μόνος του απέναντι στα προβλήματα, ψάχνει να πορευτεί τον δικό του μοναχικό δρόμο, που δεν αμφισβητεί τα βάθρα της εκμετάλλευσης στα οποία είναι χτισμένη η καπιταλιστική κοινωνία.
Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την «Εφημερίδα των Συντακτών», 16/10/2017.
Μέλος της ΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος της ΚΕ για την Ισοτιμία και τη Χειραφέτηση της Γυναίκας

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις