Ξαναζεσταμένα οράματα του κεφαλαίου

«Αριστερός προοδευτικός φεντεραλισμός». Τίτλος φανταχτερός, με περιεχόμενο που μυρίζει ναφθαλίνη. Είναι το εύηχο λεκτικό σχήμα για να υπερασπιστούν η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ την ΕΕ και την πρόταση για παραπέρα «εμβάθυνση», σε μια εποχή που το οικοδόμημα μαστίζεται από την αγιάτρευτη ανισομετρία και τις εσωτερικές αντιθέσεις.
Ο Ν. Παππάς εισηγείται τον τίτλο σε άρθρο του στη «Le Monde» υποστηρίζοντας ότι «αυτό το όραμα είναι ικανό να ξαναδώσει πνοή στην ΕΕ και να αποτελέσει έμπνευση για τις κοινωνίες μας» και ότι «το μέγεθος της πρόκλησης που έχουμε μπροστά μας είναι τέτοιας ιστορικής κλίμακας που αναδιατάσσει τις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος».
Ο ίδιος αποπειράται να χαράξει νέες κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, αντλώντας υλικά απ' το χρονοντούλαπο και συγκεκριμένα τη διακήρυξη του Βεντοτένε του Αλ. Σπινέλι, όπου η διαχωριστική γραμμή ετίθετο «ανάμεσα στα προοδευτικά και στα αντιδραστικά κόμματα» και «στην υιοθέτηση ως βασικού στόχου της δημιουργίας μιας διεθνούς ομοσπονδιακής ένωσης στην Ευρώπη που θα συγκρουστεί με τις οικονομικές ολιγαρχίες και τον πολιτικό ολοκληρωτισμό»!
Παλιά ξινά σταφύλια, που στην εποχή τους εκπλήρωσαν την αποστολή για πρόσδεση του λαού στα οράματα του κεφαλαίου, τα συμφέροντα του οποίου υπηρετεί από γεννησιμιού της η ΕΕ.
Οσο για τις «ιδέες» του Ν. Παππά, καμιά πρωτοτυπία δεν διεκδικούν, αφού η ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης είναι το όραμα πολλών «ευρωσκεπτικιστών» σε άλλες χώρες, που είτε δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό με τη Γερμανία είτε διεκδικούν χαλάρωση των δημοσιονομικών κανόνων για να πάρουν μπροστά οι οικονομίες τους...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις