Η άλλη αξιολόγηση…

Η αξιολόγηση, με την οποία γανώνουν, τα κεφάλια των εργαζομένων, δεν είναι τίποτα άλλο από το «ok» του κουαρτέτου, των δανειστών, της λυκοσυμμαχίας, για τα μέτρα που συμφωνήθηκαν στο 3ο μνημόνιο, μέτρα που μοναδικό στόχο έχουν την μεγαλύτερη κερδοφορία των καπιταλιστών, μέσα από την εξασφάλιση όλο και φθηνότερης εργατικής δύναμης.

Αποκαλυπτικά είναι τα επικοινωνιακά κόλπα, η προκλητική κυβερνητική κοροϊδία, που προηγήθηκαν για το «καλό» μνημόνιο της ΕΕ και το «κακό» του ΔΝΤ, τη στιγμή που από κοινού ΕΕ - ΔΝΤ - κυβέρνηση σχεδίασαν και σχεδιάζουν νέα σκληρά μέτρα ή ότι τάχα φταίνε τα άλλα αστικά κόμματα που δεν στηρίζουν ανοιχτά τα μέτρα της κυβέρνησης, ενώ συμφωνούν με την ουσία τους, με προφανή στόχο να κρατήσουν αποστάσεις από την ψήφο που έδωσαν στο 3ο μνημόνιο, το οποίο εμπεριέχει - και μάλιστα περιγράφει αναλυτικά - όλα τα αντιλαϊκά μέτρα.

Το κλείσιμο της αξιολόγησης δεν είναι αγωνία του ελληνικού λαού, αφού αυτό είναι πλέον φανερό ότι σημαίνει αυτόματα νέα ασήκωτα βάρη στις πλάτες του, νέα προνόμια για το κεφάλαιο.

Και στην τωρινή αξιολόγηση οι «κόκκινες γραμμές» της συγκυβέρνησης έχασαν το χρώμα τους. Τα δικαιώματα που έχασαν οι εργαζόμενοι με την εφαρμογή των δύο προηγούμενων μνημονίων, με τις αντίστοιχες προηγούμενες αξιολογήσεις, θεωρούνται «περασμένα - ξεχασμένα».

Τώρα πάνε για άλλα...

«Καίγονται» να περάσουν καταρχήν τον νέο ασφαλιστικό νόμο - λαιμητόμο για την Κοινωνική Ασφάλιση και μετά θα ακολουθήσουν οι ανατροπές στα Εργασιακά, στο συνδικαλιστικό νόμο, στο Φορολογικό, η απελευθέρωση των απολύσεων και άλλα «φιλολαϊκά» μέτρα.

Το ζήτημα για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα είναι να κάνουν την δική τους αξιολόγηση για την δύναμή τους.

Να στοχεύσουν τον πραγματικό αντίπαλο, να δρομολογήσουν την οργανωμένη πάλη τους για να εμποδίσουν όλα αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα που έρχονται μετά από τις αξιολογήσεις τους, να μην παραιτηθούν από την ανάγκη ανάκτησης των απωλειών που είχαν τα χρόνια της κρίσης, ανοίγοντας ταυτόχρονα το δρόμο για τη συνολική ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, της βαρβαρότητας που τους πλήττει, να αμφισβητήσουν συνειδητά το καπιταλιστικό σύστημα.

Μπροστά στα συλλαλητήρια που καλεί το ΠΑΜΕ και στη 48ωρη απεργία, η μεγάλη συμμετοχή των εργαζομένων στις συνελεύσεις και στα σωματεία, ο σχεδιασμός του αγώνα, ο πανελλαδικός συντονισμός και οι κοινές δράσεις όλων των κλάδων και τμημάτων του λαού θα αποτελέσουν την αξιολόγηση της εργατικής τάξης για τη δύναμή της.

Κάλι Καρά