Τυχαίο; Δε νομίζουμε...

Την ώρα που ο λαός πυκνώνει τις αντιδράσεις του απέναντι στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο και συνολικά στα βάρβαρα μέτρα της κυβέρνησης που ήδη εφαρμόζονται, 20 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν Ερώτηση στη Βουλή ζητώντας μέτρα για τη νόμιμη παραγωγή και αξιοποίηση της ινδικής κάνναβης. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ συντάσσουν μια Ερώτηση - κόπια της ανακοίνωσης των διοργανωτών του ναρκω-φεστιβάλ που έγινε τον περασμένο Μάη στο Σύνταγμα (μεταξύ των οποίων η Νεολαία και ο Τομέας δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ) - κάνοντας λόγο για πλήρη νομιμοποίηση της «βιομηχανικής κάνναβης» με το επιχείρημα της διευκόλυνσης της πολυπόθητης καπιταλιστικής «ανάπτυξης» βεβαίως βεβαίως, και της ινδικής κάνναβης «για ιατρικούς και φαρμακευτικούς λόγους». Επικαλούνται μια σειρά από ασθένειες, όπου, σύμφωνα με αμφιλεγόμενα επιστημονικά δεδομένα, μπορούν να δράσουν θεραπευτικά, αλλά δεν λένε ότι στην ιατρική έτσι κι αλλιώς χρησιμοποιούνται όλες οι ουσίες, χωρίς απαγόρευση. Την ένταξη της ινδικής κάνναβης στις ναρκωτικές ουσίες τη χαρακτηρίζουν «ιδεοληπτική και άκριτη», ενώ για άλλη μια φορά προβάλλεται το ανυπόστατο επιχείρημα ότι έτσι πατάσσεται δήθεν το παράνομο εμπόριο.

Χτες, η πλειοψηφία των ΜΜΕ αντέδρασε απλά χλευάζοντας τη συγκεκριμένη κίνηση. Κι όντως, αν τα ναρκωτικά δεν ήταν τόσο επικίνδυνα και γι' αυτό απαγορευμένα (και όχι το αντίθετο όπως λένε οι υπέρμαχοι της «νομιμοποίησης»), αυτή θα ήταν μια καλή απάντηση. Ομως, όταν σήμερα στη χώρα μας (ΕΚΤΕΠΝ 2013) και στην ΕΕ (εκθέσεις EMCDDA) πάνω από το 25% όσων απευθύνονται σε θεραπευτικό πρόγραμμα έχουν αίτημα την απεξάρτηση από την κάνναβη, το θέμα δεν προσφέρεται για «πλάκα». Η απόφαση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να ρίξουν στο τραπέζι και πάλι το θέμα της πλήρους νομιμοποίησης της δήθεν «ακίνδυνης» κάνναβης μόνο τυχαία δεν είναι. Τα ναρκωτικά αποτελούν στην ουσία μέσο καταστολής των κοινωνικών αντιδράσεων, συστατικό στοιχείο της αντιλαϊκής πολιτικής, όπως κάθε κατασταλτικό μέσο. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Την Αργεντινή όπου στις αρχές του 2000, σε συνθήκες όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης, διαδόθηκε το ναρκωτικό paco ή αλλιώς «εξολοθρευτής των φτωχών»; Την Ολλανδία, όπου η αποποινικοποίηση της κάνναβης «συνέπεσε» με την άνοδο του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος; Την Πορτογαλία, όπου η αποποινικοποίηση της χρήσης κάνναβης ξεκίνησε όταν τα πρώτα σημάδια της καπιταλιστικής κρίσης άρχισαν να γίνονται αισθητά με την αύξηση της ανεργίας στις νέες ηλικίες; Τις ΗΠΑ παλιότερα, όπου το κίνημα κατά του πολέμου στο Βιετνάμ μετατράπηκε σε «κίνημα των χίπις» με τη διάδοση της μαριχουάνας στα πανεπιστήμια;

Εξάλλου, όπου νομιμοποιήθηκε η χρήση ναρκωτικών με πρόσχημα την ιατρική χρήση, γενικεύτηκε η εξάρτηση από την αντίστοιχη ουσία (η μορφίνη ως φάρμακο για την εξάρτηση από το όπιο, η ηρωίνη ως φάρμακο στην εξάρτηση από μορφίνη, η μεθαδόνη ως φάρμακο στην ηρωίνη). Πίσω από τη νομιμοποίηση της κάνναβης για «ιατρικούς λόγους» καραδοκούν αποδεδειγμένα τα τεράστια κέρδη της φαρμακοβιομηχανίας και τα υπέρογκα ποσά που ξοδεύονται, για παράδειγμα στις ΗΠΑ, για να διαφημίσουν την ιατρική της χρήση.

Τα παραδείγματα πολλά. Και η ουσία είναι ότι όσοι στηρίζουν τη νομιμοποίηση της κάνναβης, είτε για, τάχα, φαρμακευτικούς λόγους είτε για «ψυχαγωγικούς», εξυπηρετούν τη διαιώνιση αυτού του συστήματος της βαρβαρότητας, του καπιταλισμού, που δεν έχει να προσφέρει τίποτα παραπάνω από φτώχεια, εκμετάλλευση, πολέμους στη νέα γενιά. Οχι μόνο γιατί κρύβουν ότι όλα τα ναρκωτικά επιδρούν στον εγκέφαλο και το κεντρικό νευρικό σύστημα, όπως επίσης ότι είναι εμπορεύματα που αποφέρουν πάνω από 500 δισ. δολάρια ετησίως στην παγκόσμια αγορά νόμιμης και παράνομης διακίνησης. Ούτε μόνο γιατί τα ψεύτικα και κυνικά επιχειρήματά τους περί πάταξης του παράνομου εμπορίου και εσόδων από τη φορολογία καταρρέουν, όταν είναι ήδη γνωστό ότι στις νόμιμες ουσίες (καπνός, αλκοόλ) τα τεράστια κέρδη έρχονται από το λαθρεμπόριο που ανθεί. Αλλά κυρίως γιατί αναπαράγουν τον ύπουλο διαχωρισμό τάχα «σκληρών» και «μαλακών» ναρκωτικών, επιβεβαιώνοντας έτσι τη «χρησιμότητα» των ναρκωτικών για το κεφάλαιο: «Οπλο» για την καταστολή συνειδήσεων.

Ε. Τζ.