ΣΥΡΙΖΑ: Προπαγάνδα για μια χρεοκοπημένη πολιτική που πνίγει το λαό

Ο Αλ. Τσίπρας, όταν έδινε τα

διαπιστευτήρια του μέσα στο

ευρωκοινοβούλιο για την επίτευξη

του... έντιμου συμβιβασμού

Ο ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει προς την εκλογική αναμέτρηση έχοντας καθορίσει σε γενικές γραμμές την προπαγάνδα και την επιχειρηματολογία του. Και ζητά την ψήφο του λαού προβάλλοντας μια πολιτική πρόταση που είναι άκρως εχθρική προς τα λαϊκά συμφέροντα, μια πολιτική πρόταση που είναι δοκιμασμένη και η υλοποίησή της έχει στοιχίσει ακριβά στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Πώς «στήνει την παγίδα», όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ, που κυβέρνησε τους τελευταίους 7 μήνες, ποια γραμμή ακολουθεί για να υφαρπάξει την ψήφο του λαού;

Αξίζει να κάνουμε μια μικρή αναδρομή στο πολύ πρόσφατο παρελθόν.

Το 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανιζόταν ως αντιμνημονιακή δύναμη που θα καταργήσει δανειακή σύμβαση και μνημόνιο. Πάνω σε αυτό το ψευδεπίγραφο δίλημμα «μνημόνιο - αντιμνημόνιο», που στόχευε στο να αθωώσει όλες εκείνες τις πραγματικές αιτίες για τα δεινά του λαού, όπως η καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ενωση και τα μνημόνια διαρκείας που απορρέουν από τη στρατηγική της, στηρίχθηκε και αναδείχθηκε αξιωματική αντιπολίτευση, μετά τις δεύτερες εκλογές.

Το Γενάρη του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας επενδύσει στην αντιμνημονιακή ρητορεία με επιχειρήματα του τύπου «με έναν νόμο και ένα άρθρο θα καταργήσουμε τα μνημόνια» ή «θα σκίσουμε τα μνημόνια», αναδείχτηκε πρώτο κόμμα και έκανε κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ. Μέχρι και τον περασμένο Ιούλη ο Αλ. Τσίπρας διατεινόταν πως δεν πρόκειται η κυβέρνησή του να φέρει μνημόνιο. Βέβαια, στις 20 Φλεβάρη συμφώνησε με τους εταίρους του στην Ευρωπαϊκή Ενωση να παρατείνει το μνημόνιο 2 με μια συμφωνία που προετοίμαζε για το μνημόνιο 3. Θυμίζουμε ακόμα την πρόταση των 47 σελίδων προς τους εταίρους του, που προέβλεπε μια σειρά από αντιλαϊκά μέτρα πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, προκειμένου να υπάρξει συμφωνία, καθώς επίσης και την αίτηση για νέα δανειακή σύμβαση - μνημόνιο προς τον ESM, λίγες μέρες πριν από το περιβόητο δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη.

Στη συνέχεια, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έφερε το 3ο κατά σειρά μνημόνιο τα τελευταία πέντε χρόνια και το ψήφισε στη Βουλή μαζί με τη ΝΔ, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ. Ενα μνημόνιο που έρχεται να προστεθεί στα δύο προηγούμενα, συνεχίζοντας έτσι την αντιλαϊκή πολιτική προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου.

Αυτή η σύντομη αναδρομή έχει τη δική της σημασία δεδομένου ότι σε αυτές τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ κατεβαίνει αφού ο ίδιος έχει ψηφίσει μνημόνιο.

Ας δούμε πώς τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προσαρμόζουν την επιχειρηματολογία τους με βάση αυτά τα δεδομένα.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΣΥΡΙΖΑ Νο 1:

"Θα έχουμε ένα παράλληλο πρόγραμμα ανακούφισης του λαού που δεν έρχεται σε αντίθεση με τη συμφωνία με τους εταίρους και τα μέτρα που προβλέπει".

Σε σχέση με αυτό ο Πάνος Σκουρλέτης έγινε λίγο πιο συγκεκριμένος πριν από μερικές μέρες. Είπε σε τηλεοπτική συνέντευξη παίρνοντας ως παράδειγμα τους αγρότες. «Θέλουμε να κάνουμε πιο δίκαιη και ανώδυνη την εφαρμογή των μέτρων. Μπορούμε να πάρουμε αντισταθμιστικά μέτρα με τους αγρότες για να παράξουμε προϊόντα τα οποία λείπουν».

Η κοροϊδία είναι προφανής. Με τα νέα μέτρα οι αγρότες πληρώνουν φόρο 23% σε λιπάσματα, φυτοφάρμακα, σπόρους, ζωοτροφές. Καταργήθηκε ο ειδικός φόρος στο πετρέλαιο για τους αγρότες, επιβάλλεται ΕΝΦΙΑ σε σπίτια, χωράφια, στάνες, αποθήκες, συνεχίζεται η εισφορά αλληλεγγύης κ.λπ. Τι εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ όταν μιλά για παράλληλα μέτρα και παράλληλο πρόγραμμα που θα ανακουφίσει τους αγρότες, όταν οι ίδιοι ομολογούν ότι όλα τα παραπάνω θα ισχύουν στο ακέραιο, ξεκληρίζοντας όσους φτωχούς αγρότες εξακολουθούν να υπάρχουν; Ο Αλ. Τσίπρας στην ομιλία του στη Βουλή κατά την ψήφιση του μνημονίου έκανε λόγο για «απόδοση των κοινοτικών πόρων (...) την αυτοοργάνωση των οργανισμών (...) ιδιαίτερα για τον ευαίσθητο χώρο της κτηνοτροφίας (...) μπορούν να δώσουν μία προοπτική». Εδώ και 34 ολόκληρα χρόνια, στην ΕΕ οι κοινοτικοί πόροι όχι μόνο δεν έσωσαν από την εκτόπιση από τα χωράφια εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίους αγροτοπαραγωγούς, αλλά εν έτει 2015 οι περισσότεροι από αυτούς έχουν οδηγηθεί σε απόγνωση. Κι αυτό γιατί οι κοινοτικοί πόροι δίνονται με στόχο την υλοποίηση μέτρων συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης, ξεκληρίζοντας και αυτούς τους μικρομεσαίους που έχουν απομείνει.

Χρησιμοποιήσαμε το παράδειγμα των αγροτών γιατί είναι χαρακτηριστικό. Το ίδιο ισχύει και σε άλλες περιπτώσεις. Για παράδειγμα, τι σημαίνει παράλληλα μέτρα για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, που θα βλέπουν μισθούς και συντάξεις να μειώνονται, από την εφαρμογή των μέτρων των μνημονίων που ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε και λέει ότι δεν θα τα πειράξει; Μήπως εννοούν κάποια ψίχουλα ελεημοσύνης μέσω κοινοτικών προγραμμάτων που θα μοιράζονται εάν και εφόσον το επιτρέπουν η πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού και ο έλεγχος των δαπανών από το λεγόμενο Δημοσιονομικό Συμβούλιο; Ακόμα και να μοιραστούν αυτά τα ψίχουλα, όπως έχει αποδειχτεί στο παρελθόν, όχι μόνο δεν λύνουν κανένα πρόβλημα αλλά εξοικειώνουν το λαό με τη λογική της έκπτωσης από τις πραγματικές ανάγκες τις δικές του και των παιδιών του. Και τον σπρώχνουν ακόμα πιο βαθιά στη φτώχεια και την ανέχεια.

Είναι εμπαιγμός να μιλά ο ΣΥΡΙΖΑ για παράλληλο πρόγραμμα ανακούφισης του λαού, όταν έχει προηγηθεί ο ορυμαγδός των μέτρων που τσακίζουν το λαό. Πολύ περισσότερο που αυτά τα μέτρα παίρνονται για να ωφελήσουν το μεγάλο κεφάλαιο και να υπάρξει καπιταλιστική ανάκαμψη, για να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου μέσα από τους μισθούς πείνας και την κατάργηση δικαιωμάτων, να στηριχθούν οι καπιταλιστικές επενδύσεις και να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Δεν πρόκειται να πάρουν κανένα μέτρο που να απαντά στις πραγματικές και αυξημένες ανάγκες των εργαζομένων, όπως και δεν κατάργησαν κανένα από τα προηγούμενα αντιλαϊκά μνημονιακά μέτρα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΣΥΡΙΖΑ Νο 2:

"Είμαστε κόντρα στο παλιό φθαρμένο πολιτικό σύστημα που εκφράζεται από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι. Ποιον θα εμπιστευτεί ο λαός να κυβερνήσει: Τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα ή τις παλιές φθαρμένες δυνάμεις, που σαράντα χρόνια κυβέρνησαν με πολιτικές οι οποίες έφεραν τον τόπο μέχρι εδώ;".

Το δίλημμα που προσπαθούν να «στήσουν» στο λαό για να τον παγιδεύσουν, είναι στην κυριολεξία κάλπικο. Αυτό που είναι εντελώς σάπιο, είναι το αστικό πολιτικό σύστημα και το καπιταλιστικό σύστημα που ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ πρεσβεύουν στη σημερινή συγκυρία με τον καλύτερο τρόπο, κατά ομολογία μάλιστα των εκπροσώπων ιμπεριαλιστικών μηχανισμών όπως η Ευρωπαϊκή Ενωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το ΔΝΤ, οι ΗΠΑ. Ολοι αυτοί που δηλώνουν σήμερα περιχαρείς για τον ηγέτη Τσίπρα και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα σε επτά μήνες, ξεσήκωσε μια χαρά όλα τα «χούγια» των πολιτικών δυνάμεων τις οποίες χαρακτηρίζει «παλιές και φθαρμένες δυνάμεις που κυβέρνησαν 40 χρόνια». Κατάφερε να κάνει μέσα σε επτά μήνες όλα όσα γίνονταν εδώ και δεκαετίες. Κοροϊδία και εμπαιγμός στο λαό, τεμενάδες στην ΕΕ για να σχεδιάσουν από κοινού το νέο αντιλαϊκό πακέτο, τεμενάδες και στο ΝΑΤΟ που του πρόσφερε κιόλας νέα βάση σε ελληνικό νησί, μνημόνιο Νο. 3, εκβιαστικά διλήμματα μπροστά στις κάλπες, υποχρεωτική δέσμευση των ταμειακών διαθεσίμων νοσοκομείων, πανεπιστημίων, δημοσίων οργανισμών, διορισμοί συγγενών και φίλων στον κρατικό μηχανισμό και τόσα άλλα... Και το κατάφερε γιατί: από τη μία, η προσήλωση στη στρατηγική της ΕΕ, οι ίδιες του οι θέσεις εκεί οδηγούν, δηλαδή στην ενίσχυση του κεφαλαίου, στη διατήρηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Και από την άλλη, είναι τέτοια η ιδεολογική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ και των συνιστωσών του, που μπορούν να παίξουν ρόλο στο σάπιο αστικό πολιτικό σύστημα, αφού κλέβουν ριζοσπαστικά συνθήματα για να ξεγελάνε τους εργαζόμενους, να εκμαυλίζουν λαϊκές συνειδήσεις, να πουλάνε παραμύθια, ότι μπορεί μέσα στο συγκεκριμένο σύστημα να ενισχύονται οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και ταυτόχρονα να περνά καλά και ο λαός...

Η ιστορία ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, είναι τόσο παλιά και φθαρμένη, όσο ακριβώς και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα - ΝΔ, ΠΑΣΟΚ - που έχουν κυβερνήσει. Τόσο παλιά και φθαρμένη όσο η σοσιαλδημοκρατία. Αποστολή του είναι να εγκλωβίζει ριζοσπαστικές συνειδήσεις σε ανώδυνα μονοπάτια, να εξαπατά πολιτικά το λαό, να παραμυθιάζει ότι είναι δύναμη που θα ακολουθήσει φιλολαϊκή πολιτική μέσα στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ και άλλους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς. Να παίζει το χειρότερο ρόλο, όταν το σύστημα βρίσκει ζόρια να συνεχίσει την αντιδραστική του πολιτική. Γι' αυτό το λόγο η Μέρκελ λέει ότι οι εκλογές «δεν είναι μέρος της κρίσης αλλά της λύσης». Γι' αυτό το λόγο ο ίδιος ο Σόιμπλε αποθεώνει τις πολιτικές επιλογές της ελληνικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Γι' αυτό ξεσηκώθηκε ολόκληρο κίνημα από τα γεράκια των αγορών - όπως τους έλεγε κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ - για να στηρίξουν τη συμφωνία της 13ης Ιούλη που έφερε το μνημόνιο και θα φέρει κι άλλα μέτρα.

Τμήμα του αστικού πολιτικού συστήματος είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι και ως αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και ως εν δυνάμει κυβέρνηση πριν τις εκλογές του Γενάρη, στηρίχτηκε από τμήματα του μεγάλου κεφαλαίου στη χώρα μας. Και στηρίζεται πολύ περισσότερο τώρα. Αλλωστε, η συμφωνία με τους «εταίρους» τους, αλλά και το ίδιο το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αντανακλά ακριβώς αυτό. Αφήνει άθικτη όλη αυτή τη σαπίλα και απλά διεκδικεί τη διαχείριση μιας πολιτικής που χτυπά αλύπητα το λαό. Το γεγονός ότι όλοι μαζί, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, ψήφισαν στη Βουλή τέσσερις φορές όλο το πλαίσιο των μέτρων που συμφωνήθηκαν με τους εκπροσώπους ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών μηχανισμών και που μεταφράστηκε σε προαπαιτούμενα μέτρα και σε τρίτο μνημόνιο.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΣΥΡΙΖΑ Νο 3:

"Θέλουμε μια ισχυρή αυτοδύναμη κυβέρνηση για να υλοποιήσουμε το σχέδιό μας και να υπάρξει ανάκαμψη και έξοδος από την κρίση. Μεγάλη ανάγκη για σταθερότητα στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον της χώρας".

Αυτό που στην πραγματικότητα ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για να υλοποιήσει τη συμφωνία - μνημόνιο, όλα τα αντιλαϊκά σχέδια, χωρίς εμπόδια,προβάλλοντας οτι έχει τη λαϊκή στήριξη, κάνοντας δηλαδή το λαό συνένοχο στη σφαγή του. Γιατί η λεγόμενη ανάκαμψη και έξοδος από την κρίση, δεν αφορά το λαό, αλλά το μεγάλο κεφάλαιο. Η καπιταλιστική ανάκαμψη προϋποθέτει την υλοποίηση και την εφαρμογή μέτρων που πλήττουν το λαό. Προϋποθέτει πενιχρά μεροκάματα, μείωση των εργοδοτικών εισφορών, απαλλαγή από το κράτος κοινωνικών δαπανών για να χρηματοδοτεί τις καπιταλιστικές επενδύσεις. Για την καπιταλιστική ανάκαμψη παίρνονται όλα τα αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου. Στα ταμεία επιχειρηματικών ομίλων θα πάει το περιβόητο πακέτο Γιούνκερή τα έσοδα από το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων και το ΤΑΙΠΕΔ.

Ενα παράδειγμα: Μετά τη συμφωνία στις 13 Ιούλη στη Σύνοδο Κορυφής και πριν έρθει στη Βουλή το νέο μνημόνιο Τσίπρα, βρέθηκαν στη χώρα δεκάδες εκπρόσωποι μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και funds για να κάνουν επαφές με την ελληνική κυβέρνηση. Είναι λογικό αυτό το ενδιαφέρον, ακριβώς γιατί στο περιεχόμενο του μνημονίου αποτυπώνονται πολλά από όσα θα ονειρεύονταν οι καπιταλιστές εντός και εκτός Ελλάδας. Και για να μην κοροϊδευόμαστε - όπως κάνει συστηματικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - δεν μπορεί μια συμφωνία στο έδαφος της καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο έδαφος της διαπραγμάτευσης με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, να ωφελεί και τους εργαζόμενους και το μεγάλο κεφάλαιο. Αυτά μόνο ακραιφνείς σοσιαλδημοκράτες, όπως οι του ΣΥΡΙΖΑ, μπορούν να ισχυρίζονται μόνο και μόνο για να εξαπατήσουν το λαό...

Οι αφίξεις εκπροσώπων μεγαλοεπενδυτών στην Αθήνα και οι επαφές τους με στελέχη της κυβέρνησης, αφορούν επενδύσεις στον τομέα της Ενέργειας, αφορούν τον τραπεζικό τομέα, αφορούν την αξιοποίηση μεγάλων εκτάσεων - φιλέτων, όπως το Ελληνικό, τα στρατόπεδα, ο Αστέρας Βουλιαγμένης και όχι μόνο....

Το για ποιους διαπραγματεύτηκε και με ποιους όρους συμφώνησε η συγκυβέρνηση είναι σαφές. Το ποιοι ωφελούνται από το επικείμενο μνημόνιο, από τα μέτρα που ήδη έχουν παρθεί, από τις εξελίξεις των τελευταίων μηνών, μπορεί να το καταλάβει κι ένα μικρό παιδί. Ο λαός πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά του για την κοροϊδία, τον εμπαιγμό. Και κυρίως πρέπει να πάρει τα μέτρα του απέναντι στην ιδιαίτερα αρνητική κατάσταση που διαμορφώνεται από τη συγκυβέρνηση και τους συνεταίρους της.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΣΥΡΙΖΑ Νο 4:

"Το μνημόνιο που φέραμε, δεν είναι η συμφωνία που θέλαμε, αλλά είναι καλύτερο από τα προηγούμενα. Εχει και θετικά".

Το μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση, στην πραγματικότητα περιέχει και τα δύο προηγούμενα. Οπως το δεύτερο μνημόνιο συμπλήρωνε το πρώτο, έτσι και το τρίτο συμπληρώνει το δεύτερο. Κι αυτό γιατί τα μνημόνια δεν μπορεί να τα δει κανείς ξεχωριστά, αλλά σαν μια ενότητα και συνέχεια της αντιλαϊκής πολιτικής που προκύπτει από τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, από τις αναδιαρθρώσεις που απαιτούνται για την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου, για την ανταγωνιστικότητα και το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για τους μονοπωλιακούς ομίλους. Για το λαό, που έχει υποστεί τα προηγούμενα χρόνια τα μέτρα των δύο πρώτων μνημονίων και δέχεται τώρα σαν κερασάκι στην τούρτα το τρίτο μνημόνιο. Στα ήδη συσσωρευμένα προβλήματα της λαϊκής οικογένειας προστίθενται και νέα, που κάνουν ακόμα πιο βαρύ τον τελικό απολογισμό.

Οι προωθούμενες σήμερα ανατροπές στο Ασφαλιστικό έχουν ουρά χρόνων πίσω τους, το ξήλωμα δεν άρχισε καν με το πρώτο μνημόνιο, αλλά στο μακρινό 1991! Η καπιταλιστική κρίση επιτάχυνε αυτή την πορεία. Οι ανατροπές στις Συλλογικές Συμβάσεις έχουν τη βάση τους πριν από τα μνημόνια, όταν άρχισαν να προωθούνται σωρηδόν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας. Το χτύπημα της μικρής αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής ανάγεται σε εποχές πριν ακόμα και από την Κοινή Αγροτική Πολιτική. Η όξυνση των καπιταλιστικών αντιθέσεων στον καιρό της καπιταλιστικής κρίσης εντείνει την ανάγκη του συστήματος για συγκέντρωση της γης, ενίσχυση των μονοπωλίων του συγκεκριμένου τομέα. Το ένα μετά το άλλο τα μνημόνια ήρθαν να προσθέσουν αλλεπάλληλα μέτρα σ' αυτήν την κατεύθυνση.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι πέτυχε μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα. Ακόμα κι αυτά όμως, που συνεπάγονται μέτρα σε βάρος των εργαζομένων, έρχονται να προστεθούν σε μεγαλύτερα πρωτογενή πλεονάσματα των προηγούμενων χρόνων, που ήδη έχουν φορτώσει με έναν ασήκωτο λογαριασμό το λαό. Η «λιγότερη δόση λιτότητας» για την οποία μιλά η κυβέρνηση, σημαίνει: Αρπαγή από το λαϊκό εισόδημα 2,65 δισ. ευρώ με τον ΕΝΦΙΑ κάθε χρόνο. Μονιμοποίηση της εισφοράς αλληλεγγύης. Κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά. Κατάργηση φοροελαφρύνσεων για δαπάνες διαβίωσης. Περικοπές 2,25 δισ. ευρώ στις κρατικές δαπάνες για τις συντάξεις. Πλήρης εφαρμογή των αντιασφαλιστικών μέτρων του 1ου και του 2ου μνημονίου. Εκτίναξη της ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια. Κατάργηση του ΕΚΑΣ. Μείωση της κατώτερης σύνταξης από τα 486 ευρώ στα 392 ευρώ. Νέο Ασφαλιστικό για σύνδεση εισφορών - παροχών. Κατάργηση της 6μηνης μετενέργειας για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Αυτά είναι μερικά από τα «λίγα» που προστίθενται στα μέτρα των προηγούμενων μνημονίων.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΣΥΡΙΖΑ Νο 5:

"Υπάρχουν ανοιχτά ζητήματα στη συμφωνία με τους εταίρους. Υπάρχει συνεχής διαπραγμάτευση με τους εταίρους. Ο λαός καλείται να αποφασίσει ποιος είναι ο καλύτερος διαπραγματευτής για τα επόμενα τρία χρόνια".

Πράγματι, υπάρχουν ανοιχτά ζητήματα στη συμφωνία με τους εταίρους. Τον ερχόμενο Οκτώβρη ή μέχρι το τέλος του χρόνου, θα έρθουν τα μέτρα σε βάρος των φτωχών αγροτών, θα έρθουν τα μέτρα για τα εργασιακά, το Ασφαλιστικό, θα έρθουν οι προσαρμογές με βάση την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ. Και όλα αυτά θα προστεθούν σε όσα ήδη υπάρχουν. Εχει γίνει σαφές από το ίδιο το τρίτο μνημόνιο, από τη συμφωνία του Ιούλη στη Σύνοδο Κορυφής, ότι τα αντιλαϊκά μέτρα έχουν ορίζοντα δεκαετιών, ενώ υπάρχει και η σαφής αναφορά από Κομισιόν και Γιούρογκρουπ ότι κάθε δόση από τη δανειακή σύμβαση των επόμενων τριών χρόνων θα περιλαμβάνει προαπαιτούμενα μέτρα που θα χτυπούν ακόμα περισσότερο τη λαϊκή οικογένεια. Κατά συνέπεια, αυτό στο οποίο καλεί ο ΣΥΡΙΖΑ το λαό είναι να επιλέξει ανάμεσα στους διεκδικητές μιας αστικής διακυβέρνησης με κριτήριο το ποιος είναι καλύτερος να διαπραγματευτεί τη σφαγή του. Ποιος μπορεί καλύτερα να διαπραγματευτεί για λογαριασμό του κεφαλαίου. Σε αυτό το δίλημμα ο λαός πρέπει να σταθεί απέναντι και να δώσει τη δική του απάντηση.

Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ