Δεν υπάρχει καπιταλιστικό κράτος χωρίς κρατικό χρέος

Το αυξανόμενο παγκόσμιο χρέος, που έχει διογκωθεί κατά 58 τρισ. δολάρια από το 2008, ποσό αντίστοιχο με το 17% του παγκόσμιου ΑΕΠ, έχει φτάσει στα 199 τρισ. δολάρια.

Προκύπτει το ερώτημα: Στην κρίση αυξήθηκε επειδή τα κράτη δανείστηκαν για να ενισχύσουν μονοπωλιακούς ομίλους, ανάμεσά τους και τράπεζες, για να μην καταστραφούν από την κρίση, και είναι 58 τρισ. δολάρια. Το υπόλοιπο χρέος ως τα 199 τρισ. δολάρια πώς δημιουργήθηκε;

Πρέπει να πούμε ότι δεν υπάρχει καπιταλιστικό κράτος χωρίς χρέη. Αυτό δεν οφείλεται στην κακή διαχείριση που λένε κάποια αστικά επιτελεία, ούτε σ' αυτό που κατά κόρον προπαγανδίστηκε στα χρόνια της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης ως επιχείρημα για να αφαιρέσουν κατακτήσεις της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, ότι τάχα ζούσαν και ευημερούσαν με δανεικά που δανειζόταν το κράτος και έκανε πλουσιοπάροχες παραχωρήσεις. Οτι δηλαδή ο λαός ζούσε με περισσότερα απ' όσα παρήγαγε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα, γιατί τότε δεν μπορούν να αιτιολογηθούν τα υπέρογκα κέρδη των καπιταλιστών.

Οι κρατικοί προϋπολογισμοί (ας πάρουμε το παράδειγμα της Ελλάδας) έχουν μεγαλύτερα έξοδα απ' ό,τι έσοδα, γιατί: Κάνουν δημόσια έργα υποδομών σε όφελος των μονοπωλιακών ομίλων. Επιδοτούν με τους διάφορους αναπτυξιακούς νόμους τους επιχειρηματικούς ομίλους για να κάνουν επενδύσεις, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Για παράδειγμα, υπήρξαν επενδύσεις Ελλήνων καπιταλιστών που έγιναν σε κράτη των Βαλκανίων και επιδοτήθηκαν έως και 60%. Εκαναν εξαγορές επιχειρηματικών ομίλων όπως, π.χ., η κυβέρνηση της ΝΔ τον όμιλο Ανδρεάδη (Εμπορική Τράπεζα, Ναυπηγεία Ελευσίνας, ΗΣΑΠ) το 1978 για να μη χρεοκοπήσει, ή την εξαγορά των χρεοκοπημένων προβληματικών από το ΠΑΣΟΚ για να μην κλείσουν, τη δεκαετία του '80. Κάνουν τεράστιες εξοπλιστικές δαπάνες για ιμπεριαλιστικούς σκοπούς. Στο παράδειγμα της Ελλάδας, το πρόβλημα του χρέους οξύνθηκε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Τα έσοδα επίσης είναι πεπερασμένα. Η φορολογία στο κεφάλαιο είναι χαμηλή, διαφορετικά δεν κάνει επενδύσεις, ενώ η φοροληστεία στο λαό είναι επίσης πεπερασμένη, αφού το λαϊκό εισόδημα δεν μπορεί να εξανεμιστεί, η αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης έχει και κατώτατο όριο, ενώ η αύξηση της λαϊκής φορολογίας έχει αρνητικό αντίκτυπο στη ζήτηση.

Γι' αυτό δεν υπάρχει κανένα καπιταλιστικό κράτος που να μην έχει χρέη. Γιατί αυτά ενισχύουν τη διευρυμένη αναπαραγωγή κεφαλαίου και κερδών. Ετσι, τα περί ισοσκελισμένων προϋπολογισμών αποτελούν μέσα για συνέχιση της πολιτικής των αναδιαρθρώσεων των περικοπών κρατικών δαπανών για κάλυψη κάποιων λαϊκών αναγκών σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, συνέχιση της φοροληστείας του λαού. Χρήμα για επενδύσεις και αποπληρωμή των χρεών θέλουν να κάνουν μέχρι να φτάσουν στους δείκτες του Συμφώνου Σταθερότητας, 3% ελλείμματα, 60% χρέος. Τα κρατικά χρέη συνεπώς θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Αλλά τα πληρώνει ο λαός και τα καρπώνεται το κεφάλαιο. Ετσι αναπτύσσεται και λειτουργεί ο καπιταλισμός. Σε κρίση και σε ανάπτυξη.

Στην κορυφή της λίστας των χρεωμένων κρατών για το 2014 είναι η Ιαπωνία, με δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ 244%. Ακολουθούν η Ελλάδα, με 180% η Ιταλία και η Πορτογαλία με 130% και η Ιρλανδία στην περιοχή του 120% του ΑΕΠ. Στην Ευρωζώνη τα κρατικά χρέη αυξήθηκαν από το 66% του ΑΕΠ στο 95% του ΑΕΠ, φτάνοντας τα 9,5 τρισ. ευρώ, με τα χρέη της Γερμανίας (2,15 τρισ. ευρώ ή 75% του ΑΕΠ), της Ιταλίας (2,13 τρισ. ευρώ ή 132% του ΑΕΠ), της Γαλλίας (2,035 τρισ. ευρώ ή 96%) και της Ισπανίας (1,02 τρισ. ευρώ ή 97% του ΑΕΠ) να αντιπροσωπεύουν το 77% των συνολικών χρεών της ζώνης του ευρώ. Μετά από το 2007 το χρέος της Κίνας τετραπλασιάστηκε, φτάνοντας στο 282% του ΑΕΠ. Στις ΗΠΑ, το 2008, το δημόσιο χρέος αντιστοιχούσε στο 64,8% του ΑΕΠ. Το 2014 ξεπερνά το 101,5%.

Λ.