Αλλος ο δρόμος του λαού

«Στη νέα "βαριά βιομηχανία" της Ελλάδας εξελίσσονται οι εξαγωγές καθώς το 2012 σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Πανελληνίου Συνδέσμου Εξαγωγέων υπολογίζεται ότι συμπεριλαμβανομένων των πετρελαιοειδών, προσέφεραν στην ελληνική οικονομία πάνω από 24 δισ. ευρώ, 2 δισ. ευρώ περισσότερα από το 2011 πραγματοποιώντας νέο υψηλό ρεκόρ. Η επίδοση αυτή αντιστοιχεί σε ποσοστό 12,6% του ΑΕΠ της χώρας ενώ αν προστεθούν και οι εξαγωγές υπηρεσιών οι εξωστρεφείς ελληνικές επιχειρήσεις συνεισφέρουν περίπου 23% του ΑΕΠ». Αυτά γράφει σε ρεπορτάζ της η χθεσινή «Καθημερινή». Στο ίδιο ρεπορτάζ η εφημερίδα αναφέρει μια σειρά μέτρα που ετοιμάζεται να πάρει η κυβέρνηση για την ενίσχυση του τομέα των εξαγωγών με πιο χαρακτηριστικό την καταβολή από το κράτος στα πλαίσια του επενδυτικού νόμου 620 εκατ. ευρώ το 2013, έναντι των 510 εκατ. ευρώ το 2012.

Το συγκεκριμένο ρεπορτάζ εντάσσεται στην αστική προπαγάνδα για την αναγκαιότητα της εξωστρεφούς ανάπτυξης γιατί αυτή θα βγάλει από την κρίση την καπιταλιστική οικονομία, σε όφελος βεβαίως του κεφαλαίου. Πρόσφατα το «Βήμα» έγραφε: «Οι τροφοδοτούμενες και από τη Δύση επαναστάσεις στοχεύουν και στο άνοιγμα μιας μεγάλης αγοράς 350-400 εκατομμυρίων ανθρώπων συνολικού τζίρου μεταξύ 1,5 και 2 τρισ. δολ. Η διάχυση του πλούτου στη Βόρεια Αφρική και στην ευρύτερη ζώνη της Μέσης Ανατολής μπορεί να δώσει ώθηση στην παγκόσμια ανάπτυξη, καθώς πρόκειται για πολυπληθή περιοχή, που κατοικείται από πολίτες με τεράστια αποθέματα ανεκπλήρωτης ζήτησης. Στη βάση και τέτοιων διεθνών εξελίξεων καλλιεργούνται προσδοκίες για μια ελληνική οικονομική αναγέννηση, όπως υποστηρίζουν οι θιασώτες του καινούριου εξωστρεφούς αναπτυξιακού μοντέλου». Το ίδιο πανηγυρικά τοποθετήθηκαν με τη συμφωνία «Cosco» και HP, αφού η δεύτερη αποφάσισε να μεταφέρει τα προϊόντα της στην Ευρώπη μέσω του λιμανιού του Πειραιά και από εκεί σιδηροδρομικώς σε όλη την Ευρώπη, επειδή το λιμάνι του Ρότερνταμ που χρησιμοποιούσε έως τώρα της αύξησε το μεταφορικό κόστος.

***

Το βασικό ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Ποιες λαϊκές ανάγκες καλύπτει η αύξηση των εξαγωγών, συμφωνίες τύπου «Cosco» - HP, ή η αγορά στη Βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή; Μήπως θα αυξηθούν οι μισθοί, οι συντάξεις, θα μειωθεί η ανεργία που έφτασε το 1,5 εκατομμύριο, θα βελτιωθεί η Υγεία, η εκπαίδευση κ.λπ.; Μήπως θα λυθεί το διατροφικό πρόβλημα και θα μειωθούν οι εισαγωγές; Τίποτε απ' όλ' αυτά δεν πρόκειται να γίνει. Πριν μερικούς μήνες ο Σύνδεσμος Εξαγωγέων, προβάλλοντας τη συμβολή του στην αντιμετώπιση της κρίσης με την αύξηση των εξαγωγών εμπορευμάτων, άρα και την αύξηση της κερδοφορίας του, ζητούσε μέτρα παραπέρα μείωσης μισθών, εργοδοτικών εισφορών. Οταν ήδη οι μισθοί είναι μισθοί πείνας, 511 ευρώ μεικτά για εργαζόμενους κάτω από 25 ετών και 585 για όλους τους άλλους και οι εργασιακές σχέσεις λάστιχο. Αυτοί είναι που βασικοί παράγοντες που οδήγησαν στην αύξηση των εξαγωγών, αφού μειώθηκε το κεφάλαιο που πληρώνουν για μισθούς, επομένως αυξάνεται η ανταγωνιστικότητα. Τέτοιες και ακόμη χειρότερες εργασιακές συνθήκες χρειάζονται. Αλλωστε, η ανταγωνιστικότητα είναι ζητούμενο και παίρνονται αντεργατικά μέτρα παντού στο όνομά της, μόνο που ακριβώς γι' αυτό κάποτε εξισώνεται και χάνεται το πλεονέκτημα της εξωστρέφειας και των εξαγωγών. Προκειμένου να διατηρηθεί απαιτούνται συνεχώς μέτρα για το συνεχές φτήνεμα των εργαζομένων.

Να θυμίσουμε ως προς την ανταγωνιστικότητα και πώς εξισώνεται, πρόσφατο άρθρο της «Καθημερινής» που έγραφε: «Μόλις πρόσφατα, η "Apple" ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε επένδυση 100 εκατ. δολ. ώστε να "επιστρέψει" μέρος της παραγωγής των Mac σε αμερικανικό έδαφος. Το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα του χαμηλού κόστους απασχόλησης στην Κίνα έχει περιοριστεί δραστικά. Το 2000, η μέση ωριαία αμοιβή του βιομηχανικού εργάτη στην Κίνα ανήρχετο στα 0,52 δολάρια ΗΠΑ. Ωστόσο, έως το 2015, η εν λόγω αμοιβή θα έχει φτάσει στα 6 δολ., ιδιαίτερα δε στις βιομηχανίες που απαιτούν εξειδικευμένο προσωπικό. Αν και η μέση, ωριαία αμοιβή των βιομηχανικών εργατών στις ΗΠΑ ανέρχεται στα 19 δολάρια, η "Boston Consulting Group" υποστηρίζει ότι παράγοντες που δεν σχετίζονται με τους μισθούς ευνοούν σαφώς την παραγωγή εντός αμερικανικού εδάφους. Μεταξύ αυτών, το γεγονός ότι οι Αμερικανοί εργάτες είναι πιο παραγωγικοί, ότι η αυτοματοποίηση έχει μειώσει το ποσοστό κόστους των μισθών ως μέρος του συνολικού κόστους παραγωγής, καθώς και το ότι το φθηνό φυσικό αέριο συντείνει επίσης στη μείωση του κόστους παραγωγής. Τέλος, η αύξηση του κόστους πετρελαίου έχει αυξήσει το κόστος των ναύλων, επηρεάζοντας το κόστος των εισαγομένων προϊόντων». Και συμπλήρωνε: «Η ύφεση περιορίζει τώρα την όρεξη των Αμερικανών και των Ευρωπαίων για εισαγόμενα προϊόντα. Η Κίνα και άλλες χώρες επαναπροσδιορίζουν τώρα την αναπτυξιακή πολιτική τους, που στηριζόταν στις εξαγωγές, επιδιώκοντας την τόνωση της εγχώριας ζήτησης».

***

Να γιατί λέμε ότι η όποια καπιταλιστική ανάπτυξη είναι εχθρική για το λαό που πρέπει να ακολουθήσει άλλο δρόμο ανάπτυξης παλεύοντας για λαϊκή εξουσία και οικονομία. Μόνον αυτή μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών με την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής ώστε ο πλούτος που παράγεται από τους εργαζόμενους να ανήκει στο λαό, θα αξιοποιούνται όλες οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας που τώρα το κεφάλαιο επειδή δε βγάζει γρήγορο και μεγάλο κέρδος δεν τις αξιοποιεί. Μόνο αυτή την οικονομία μπορεί να αναπτύσσει σε όφελός του.

Ι.